Moi drodzy!
Dzisiaj napiszę tylko o jednej sprawie – sprawie bardzo ważnej dla naszego Stowarzyszenia. Po długich bojach otrzymaliśmy wreszcie status Organizacji Pożytku Publicznego. Zasługa to w głównej mierze Osoby, która skutecznie przeprowadziła postępowanie w sprawie tego statusu przez wszystkie meandry i rafy prawnicze. Sława Ci i chwała dziewczyno! Co nam, to jest – Stowarzyszeniu ten status OPP da – 1% odpisu podatkowego wszystkich ludzi dobrej woli, którzy w ten sposób zechcą pomóc w dalszej odnowie budynku Liceum Staszica. Pięć lat naszej działalności widać wewnątrz budynku; nowe drzwi do sal lekcyjnych, drzwi wejściowe, konstrukcja schodów, drzwi do auli, drzwi – przepierzenia – wszystko to znów secesja, tak jak kiedyś było.

Ale na zewnątrz Staszic wygląda opłakanie – białe, pogierkowskie okna z obrzydliwymi podmurówkami. Mam nadzieję, że ten 1% pozwoli nam na rozpoczęcie programu: wymiana okien! Jeżeli uda się nam wymienić za pieniądze Stowarzyszenia parę okien to może Starostwo – właściciel budynku, zachce projekt kontynuować. I to jest moje gorące życzenie na rok 2014. Podaję numer KRS:

0000393017
– Stowarzyszenie na Rzecz Odnowy Budynku LO im. Staszica w Tarnowskich Górach.

Gorąco, gorąco Was wszystkich o ten 1% proszę! A dla „władców” powiatu też mam życzenie: stuknijcie się w piersi i zawstydźcie się!

Z serdecznymi pozdrowieniami

Witam serdecznie wszystkich moich "czytaczy". Dawno się nie odzywałam, bo wpadłam w dziurę rozpaczy i bezwładu spowodowaną poczynaniami polityków i działaczy różnych proweniencji i różnych szczebli. Może zacznę od tarnogórskiego podwórka i naszego Stowarzyszenia. Jak wiedzie najważniejszą sprawą jest w tej chwili dla nas wymiana okien w Staszicu. Rozmowy ze Starostwem ciągną się już dwa lata. Moja ostatnia majowa rozmowa z wicestarostą, cytuję: "z początkiem lipca tegoż roku rozpocznie się wymianę okien - jest zabezpieczone 300 tysięcy złotych, czy będzie więcej w tym roku - nie wiadomo, ale na te 300 tysięcy ma pani moje słowo honoru".

Spokojna i uszczęśliwiona oddałam się w lipcu błogiemu wypoczynkowi nad Bałtykiem. Wracam i - pana wicestarosty nie ma - poszedł w wicewojewodę a Stowarzyszenie kolejny raz zostało przez władze powiatowe wpuszczone w maliny. Nie mam odwagi poprosić o audiencję u nowego wicestarosty ponieważ obawiam się, że po poprzedniku odziedziczył nie tylko obowiązki, ale również "honor".

Ponieważ Stowarzyszenie nasze skończyło pięć lat czyli wyrosło z wieku "maluchowego", przypomnię jak się rodziło. Powstało w październiku 2008 roku jako tak zwane stowarzyszenie zwykłe = "nierejestrowe". Ta radosna wiadomość została ogłoszona w internecie z prośbą o wpłacanie dowolnych składek członkowskich. No i się zaczęło. Większość wpisów to kubeł pomyj. Pozwolę sobie niektóre przypomnieć. Panie Cezary Bukowski - może pan sprawdzić ile pieniędzy poszło w pensje pracowników i dyrektorów, według pana - 90%. A propos: Alfreda to "nie twoja matka" tylko ja "ta ryba ze szramą na policzku". A teraz anonimowy "mędrzec" Kalety/Kraków. Wpis jego przedstawiający jakich to oszustw chcemy dokonać kończy się słowami "w związku z czym jutro postaram się zawiadomić o tym tarnogórską Prokuraturę Rejonową". Czekam na to pięć lat. Nic nie sprawiłoby mi większej przyjemności jak spotkanie w sądzie z takim czterogwiazdkowym dupkiem żołędnym. Kiedyś tacy pisali w klopie na ścianie "ryba jest małpa a dyrektor jest gupi" - teraz mają do dyspozycji internet.

Serdecznie pozdrawiam Artura Chrostkę - wzruszyła mnie Twoja "miłość" do Staszica, bo pamiętam Twoje perturbacje Jacku Falęgo! Zadzwoń do mnie (510 374 848 ) - wyjaśnimy "nieścisłości" - pozdrawiam i czekam.

Ten mój dzisiejszy wpis - bardzo "żółciowy" dlatego chcę go zakończyć miło i ciepło. 11 października - w piątek o godzinie 17.30 w Staszicu odbędzie się nasza coroczna uroczystość. Jak w latach poprzednich uhonorujemy wybitnych nauczycieli i absolwentów, ale nie tylko. Osobiście i barrrrrrrrrrrrdzo serdecznie podziękuję wszystkim, którzy w Stowarzyszeniu pracują, którzy Stowarzyszenie wspierają - finansowo, projektami, pracami - w wszystko pro publico bono. I tych ludzi jest mnóstwo całe!!!

A więc do zobaczenia 11 października - przyjdźcie koniecznie! Jak co roku zapraszam na aukcję i kiermasz.
Serdecznie pozdrawiam.

Moi drodzy!

Dłuższy czas się do Was nie odzywałam, ale to nie z powodu awersji do pisania; po prostu usiłowała rozwiązać bardzo ważny dla mnie problem: bycia patriotką. Pewnego pięknego poranka poraziła mnie myśl, że nie jestem patriotką. A sprowokował to kolejny artykuł o patriotycznych wystąpieniach i manifestacjach, których to w listopadzie i grudniu było bez liku.

Poraziła mnie myśl straszna: Bendkowska, to co ty uważasz za patriotyzm to czyste kpiny. Te jakieś sentymenty do miejsca urodzenia, te godne reprezentowanie Polski w innych krajach, jak tam jesteś, czyli po prostu bycie porządnym człowiekiem, to szanowanie ładu i porządku państwa. To wszystko nie jest patriotyzm!!! I podjęłam bohaterską decyzję – będę patriotką współczesną.

Jak głodna lwica zaczęłam gromadzić, czytać, analizować i to zajęło mi tak dużo czasu. Po tej heroicznej pracy usiadłam jak na gruzach Kartaginy i zawołałam: „oświeć mnie Panie, co dalej, jaką wybrać drogę?” Bo teraz mamy patriotyzmów kilka (a może już kilkanaście)? Bo czy patriotyzmem jest wiązanie Polski z Unią Europejską? Czy bardziej patriotycznie my, Polacy – naród wybrany – a reszta won, poszła? Czy może „niechaj rozkwita sto kwiatków” - wolność, równość i braterstwo? Czy może martyrologia, kurhany przodków to nasza przyszłość? Poradźcie mi proszę! Zdołowało mnie to jak widzicie bardzo i byłabym niewątpliwie wpadła w depresję, gdyby nie wspaniałe programy rozrywkowe w TV. Takiej dawki humoru, jaką daje mi obecny Sejm nie dał mi nigdy żaden kabaret.

Panie poślice i panowie posły!
Proszę tak dalej, te premijki za nicnierobienie, ten facet, co udaje babę, to muszę zgodnie z własnym sumieniem  stwierdzić – po prostu bomba śmiechu. Tą dawką optymizmu mówię „do widzenia” i wszystkiego dobrego.

Moi drodzy "Czytacze".

Chcę się dzisiaj podzielić z Wami moimi przemyśleniami, które nota bene podnoszą mi bardzo wysoko poziom adrenaliny.

Sprawa pierwsza: 12 grudnia 2011 roku Stowarzyszenie otrzymało list z Sądu Rejonowego w Gliwicach o postanowieniu w "przedmiocie przymuszenia do złożenia wniosku o ujawnienie numeru REGON, postanawia wezwać Zarząd w osobach ... tu wymienieni wszyscy członkowie Zarządu ... do złożenia w oryginale lub kopii notarialnej zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacyjnego REGON w terminie 7 dni pod rygorem krzywny w kwocie po 500 zł na każdego z członków Zarządu. W razie nałożenia grzywny sąd ma możliwość jej ponawiania".

Pomijając taką drobnostkę, iż REGON był Sądowi dostarczony, forma listu wprawiła mnie w przerażenie. "Przymuszenie", "wzywa się", "pod rygorem", "grzywna" to arsenał słowny, który ma pokazać obywatelowi czym jest sąd w stosunku do obywatela. A ja myślaam, że jest to instytucja sprawiedliwości i ochrony obywatela. A tymczasem jest to tak jak dowcipnie i słuznie nazwał pewien mądry mecenas "gmach, w którym siedzi ślepa Temida".

Sprawa druga: inicjatywa obywatelska! Od wielu, wielu lat codziennie powtarzam swoją mantrę: dobry Boże, spraw byśmy stali się społeczeństwem obywatelskim. I stało się. Internauci kontra ACTA! Toż to wspaniały przykład jak szybko i skutecznie mogą obywatele pokazać, że "nic o nas bez nas"! Nie chcę się rozpisywać, kto w tym sporze ma rację, gdyż chodzi mi o szybkie i skuteczne pokazanie "vox populi".

A ja dzień mój zaczynam od nowej mantry: "dobry Boże spraw, by wszyscy rodzice i nauczyciele jak Polska długa i szeroka stworzyli wspólny front walki o polską oświatę". Bardzo wszystkich proszę o wypowiedzi na ten temat. Zainicjujmy ten front walki. Dla dodania otuchy przypomnę, że przed wielu, wielu laty nauczyciele zmusili władze do rezygnacji z wprowadzenia 10-latki. Dodam, że wtedy nauczycielski "ruch oporu" zainicjowali nauczyciele tarnogórscy.

Kończę dzisiejsz rozmowę zapytaniem do p. wicepremiera Pawlaka. Panie wicepremierze, nie wierzy Pan w ZUS-owskie emerytury i jako decydent - członek rządu - przykłada do tego rękę? A gdzie etyka?

Przypomnę wspaniały przykład postawy etycznej. W roku 1968 ministrowi spraw zagranicznych Adamowi Rapackiemu przedstawiono listę osób, które z  ministerstwa mają być usunięte - "bo to Żydki".

Pan Adam Rapacki dopisał swoje nazwisko do listy i opuścił gmach ministerstwa. Kiedyś byli tacy politycy! A ja mam nową mantrę: "dobry Boże, daj byśmy doczekali się mądrych, moralnych, etycznych polityków" - tym pobożnym westchnieniem żegnam się z Wami.

Witam mile wszystkich moich sympatyków i niesympatyków.

Przychodzi marzec, zapowiedź wiosny, ale jak na razie wszytko się miesza; mróz, słońce, deszcz, wiatr i budzi się odwieczny zew natury. I za chwilę pojawią się owoce tegoż przebudzenia: małe, ślepe kocięta i zajęcze niemowlęta – marczaki. Zaraz po przyjściu na świat widzą i mogą się przemieszczać, ale nie ratuje ich to przed tysiącem zagrożeń, z których największe to człowiek. Ale nie myśliwy (nie będzie polował na zdobycz wielkości chomika) tylko właściciel psa wypuszczonego by pobiegał sobie po polu i łące, gdzie właśnie te małe stworzenia dosłownie wrośnięte w ziemię chronią się.

Dlatego mój gorący apel do wszystkich – bądźmy dobrzy na wiosnę dla naszych braci mniejszych, Pomóżmy im odchować ich dzieci. Ostatnio mogliśmy oglądać szereg audycji o bestialskim wręcz traktowaniu zwierząt. Jest mi wstyd, że należę do tego samego gatunku co ci, którzy zwierzętom gotują taki los.

Słyszę już głosy tych, którzy uważają, że przede wszystkim trzeba się zająć ludźmi, dziećmi, kalekami, ludźmi starszymi itd. To prawda. Tylko że człowieka chroni prawo, wiele instytucji, fundacji, które im pomagają i sława im i chwała za to co robią. Fundacja Anny Dymnej czy Jurka Owsiaka to najwyższy wymiar człowieczeństwa. A kto chroni i pomaga zwierzętom??? Bardzo niewielu. I dlatego ciąg dalszy mojego apelu, niech miarą naszego człowieczeństwa będzie stosunek do zwierząt. Zwierzę ma prawo do: czystej zagrody, do tego, by być sytym, by być leczonym w chorobie i do humanitarnej śmierci (również te rzeźne. Jeżeli spotkacie się z przypadkiem złego traktowania zwierzęcia to możecie to zgłosić do mnie. Postaram się pomóc. A że zaczęłam od wiosny to życzę wszystkim byśmy byli dla siebie wiosennie mili i dobrzy.

PS: Musi być słów parę o naszym Stowarzyszeniu. Do grona sponsorów doszedł prezes firmy Dalbis – serdeczne dzięki! W wakacje – wymiana drzwi na pierwszym piętrze – mamy pieniądze na 3 drzwi, a jest ich 10. Nowi sponsorzy – przybywajcie z darami! Nowy numer naszego konta: 55 1050 1386 1000 0090 7569 4902.

Do zobaczenia i usłyszenia.

Moi drodzy!

Zaczął nam się pięknie nowy rok, to znaczy – piękną zimą; jest śnieżnie i mroźnie tak, jak zimą być powinno. Wygląda na to, że natura wprowadza ład i porządek: zimą zima, wiosną wiosna, lato latem i jesienią – jesień. Oby za tym naturalnym ładem przyszedł także ład polityczno – społeczny. Czy to aby nie jest ułudne marzenie? Aura towarzysząca wyborom samorządowym, to czy zajmują się władze, nie tylko nie napawa optymizmem, ale wręcz, przynajmniej u mnie wywołuje obrzydzenie. W polityce zapomniano o przykazaniu: „nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu” Czy polityk „zataczający się” w parlamencie nie miał ojca, który by mu powiedział: „synu – takich rzeczy się nie robi”?

Bo moralne, etyczne zasady, które determinują nasze życie powinniśmy wynieść z domu rodzinnego. Przed paroma dniami rozmawiałam z absolwentem (z dużym stażem) „Staszica”, który „wysoko” zaszedł. Mówiliśmy również o jego karierze zawodowej i on w pewnym momencie powiedział: „mój ojciec mówił mi codziennie: bez pracy nie ma kołaczy – ja to zapamiętałem”.

Ojej! Znów mnie „kazaniowo” poniosło a przecież chciała pisać o naszym Stowarzyszeniu. Na naszym portalu ukazały się wiadomości „sprawozdawcze” - nowi członkowie, zebrane fundusze, wydatki. Od siebie dodam tylko, że ci którzy zechcą wstąpić do budynku „Staszica” w lutym zobaczą parter w pełnej krasie – wszystkie drzwi nowe, zrobione na wzór tych „starych”. Straszą w dalszym ciągu okna, ale tego my nie „udźwigniemy” - to działka starostwa. I tu proszę o pomoc: zróbmy coś, by starostwo okna wymieniło (po remontach z ubiegłego roku ze wszystkich tarnogórskich szkół tylko Staszic świeci starymi oknami!!.

Jak co roku (po raz trzeci) robimy uroczystość nadania honorowych członkostw. I tu też prośba – zgłaszajcie kandydatów. Można to zrobić pisząc list na adres: zgloszenie@tg.net.pl. Kończąc życzę wszystkim takiego roku, na jaki zasługują. Jeżeli to moje życzenie się spełni, widzę oczyma duży te plagi egipskie spadające na naszych polityków!

Z tą nadzieją do następnego pisania
- Alfreda Bendkowska

PS. Nowe doniesienie z kraju mi miłego, to jest Szwajcarii. W listopadzie córka moja otrzymała pismo urzędowe z władz kantonalnych, w którym „stało” - ...uprzejmie informujemy, że podatnicy zostali zwolnieni częściowo z podatku (tzw. grupa A) za 2010 rok ponieważ kanton pokrył wszystkie wydatki z tej grupy, w związku z tym podatnicy nie muszą płacić. Przysięgam, że nie jest to fatamorgana!

Z pobożnym życzeniem, by nas to tutaj spotkało.

Witam serdecznie członków Stowarzyszenia Absolwentów LO im. St. Staszica, również wszystkich, którzy nimi zostaną.

Powitanie trochę przydługie, ale dawnośmy się nie czytali. Bo wakacje nie sprzyjają buszowaniu w internecie, a cały wrzesień z dyrektorem szkoły gorączkowo szukaliśmy sponsorów na zapłacenie już wykonanych prac tj. wymiany drzwi do klas. Udało się!!! Cztery klasy na parterze mają już piękne wejścia, takie jak kiedyś były. A będą jeszcze w tym roku wymieniane dalsze. Wszystko zależy od tego ile składek członkowskich wpłynie na nasze konto jeszcze w tym roku i czy znajdziemy nowych sponsorów. Nie tracę nadziei (ta i tak podobno umiera ostatnia). A propos sponsorów. Bardzo proszę wszystkich panów absolwentów, by rozmowy ze mną w których zobowiązują się do sponsorowania traktować poważnie, bo ja uważam, że dane słowo zobowiązuje – w biznesie również. I jeżeli słyszę: „myślałem, że chodzi o pomalowanie drzwi, a nie wymianę” to nieodparcie chce mi się powiedzieć w „starym stylu” - ty dupku żołędny. Przysięgam, że to tylko pomyślałam.

Jak widzicie Stowarzyszenie działa prężnie. Zapraszam do Staszica, zobaczcie jak pięknieje z dnia na dzień. Wszystkie dane dotyczące Stowarzyszenia (nowi członkowie, sprawy finansowe itd.) są publikowane na Portalu Powiatu Tarnogórskiego. Niniejszym koryguję błąd (mea culpa) - klasą założycielską jest klasa IV a (a nie IV c) – matura 1977.

Ostatnim razem pisałam o bizantyjskim przepychu urzędów centralnych i kaście urzędników. Nie było niestety żadnego odzewu. Ludzie, czy to nie jest przerażające, że mamy już prawie pół miliona urzędników, którzy notabene wcale nam nie ułatwiają życia, wręcz przeciwnie. Przykład: przed paroma dniami dostałam wezwanie na pocztę. Zgłosiłam się i usłyszałam, że „panienka z okienka” błędnie policzyła taryfę krajową za przesyłkę zagraniczną, więc muszę dopłacić, by przesyłka poszła. Z winy urzędniczki przesyłka poszła kilka dni później, ja w deszczu musiałam pójść na pocztę i zmarnować mój prywatny czas. A może to urzędniczka w prywatnym czasie powinna pofatygować się do mnie lub pokryć błąd z własnej kieszeni?

Jeżeli będziemy to wszystko dalej tolerować, będziemy niewolnikami w służbie urzędników. Zacznijmy wojnę, bo nie nos dla tabakiery lecz tabakiera dla nosa! Z nadzieją, że mnie poprzecie kłaniam się pięknie.