Zostałam zaproszona do Zespołu Szkół w Nakle Śl. "Śpieszmy sie pomagać", która była zorganizowana dla chorego Faustyna. Zaśpiewałam , tak jak wszyscy zaproszeni goście. Z tego co sie dowiedziałam zebrano ponad 90 tyś. zł. Popieram i wspieram, również organizuję sama takie akcje. Mam wylicytowaną pamiątkę (materiał z ZAMBII) i tym samym dodałam cegiełkę, w dobrej sprawie. Pozdrawiam i do zobaczenia przy następnej akcji. zdjęcia pochodzą z Gminy Świerklaniec

Apelujemy - zużytą gumę do żucia zawiń w papier lub chusteczkę i wyrzuć do kosza na śmieci. Obecnie jest okres gdzie ptaki szukają pożywienia. Żyjmy odpowiedzialnie i szanujmy nasze środowisko naturalne, gdzie jesteśmy jego integralna częścią. Proszę o UDOSTĘPNIANIE i nformacji, niech dotrze do jak największej rzeszy ludzi. Dziękujemy.

Zaproszono mnie do Domu Kultury KAROLINKA na coroczne spotkanie osób niepełnosprawnych. Uroczystość pełna emocji i miłości do drugiego człowieka. Spektakl, który ukazywał wszystkie najważniejsze święta podczas końca i początku roku. Zaangażowanie opiekunów i podopiecznych było niesamowite, co odzwierciedla tekst głównej reżyserki Pani Katechetki Marii Kielar-Czapla, wprowadzający nas w klimat wydarzenia.

Nie trzeba być bogaczem, by ofiarować coś cennego drugiemu człowiekowi. Można podarować mu odrobinę swojego czasu i serca.

Chwile...Są jak iskierki sztucznych ogni. Cieszą oko, czarują, niosą radość i nadzieję. Pamiętasz te z dzieciństwa? W każdej z nich było coś wspaniałego i pozostało w twoim sercu. Wiesz dlaczego? Bo miały w sobie cudowną magię i czar i były opromienione miłością najbliższych.

Przypomnij sobie czas, gdy zawitała zima i okryła świat niewinną bielą. Ileż radości sprawiało rzucanie się śnieżkami, robienie bałwana, zjeżdżanie z górek na nartach i sankach. Rozpoczął się czas Adwentu, bedący czasem oczekiwania pamiątki narodzenia Bożej Dzieciny.

Najpierw oczekiwałeś świętego Mikołaja z workiem prezentów, w którym były te wymarzone, dla ciebie, a potem z lampionem przemierzałeś drogę na roratnią mszę, by być bliżej niezwykłych w swym uroku dni świąt Bożego Narodzenia. W duchu radosnego oczekiwania niczym były zimowe chłody i niedogodności. W Wigilię strołeś choinkę. W domu zapachniało lasem. Potem zobaczyłeś pierwszą gwiazdkę. Wszyscy zasiedli do stołu, połamali się białym opłatkiem, jak chlebem. Trwała radość, opromieniona miłością. Czy pamiętasz smak potraw wigilijnych i rzewnie wyśpiewane kolędy, że Bóg się narodził w stajence ubogiej? Czy przypominasz sobie najpiękniejsze świąteczne prezenty?

Kilka dni później Stary Rok odszedł, jak przygarbiony starzec. Wybiła dwunasta i powitałeś Nowy, z nadzieją na 365 dobrych dni. Szalejąc na parkiecie, cieszyłeś się z karnawału. A gdy nadszedł czas ferii, cudownie było poszaleć w objęciach mroźnej i śnieżnej zimy, a także w dwa styczniowe, świąteczne dni wtulić się w ramiona kochanej babci i dziadka. Czy pamiętasz tamte chwile? W każdej było coś wspaniałego. Wszystkie były jednakowo ważne.

Drogi Widzu, chwytaj te cudowne chwile, chwytaj je w twoje dłonie i ukryj w otwartym sercu. Trzymaj je mocno, by gdy przeminą zatęsknić do nich i przeżyć je jeszcze raz we wspomnieniach. Dla tych chwil życie jest piękne. Dla nich ma ono sens. Gdyby trwały dłużej niż chwilę, straciłyby swoją magię i stały by się monotonne.

Dzisiaj Uniwersytet III Wieku w liczbie 80 osób dwoma autokarami z Tarnowskich Gór wybrał się na zwiedzanie szopek i na zakończenie pielgrzymki studenci odwiedzili Parafię Brzozowice Kamień p.w. św. Ap. Piotra i Pawła, gdzie mój wujek jest proboszczem - ks. Ludwik Kieras. Przepiękny kościół z bogatą historia i 100 letnią szopką.

Po przeżyciu duchowym, był czas na "kawę miłości" tak nazwała Madzia Latacz przygotowany poczęstunek przez mojego wujka ks. Ludwika Kierasa Proboszcza Parafii Brzozowice Kamień. Wielką przyjemnością było cieszyć się wspólnym spotkaniem ze studentami UIIIW, dla których mam wielki szacunek

Zdjęcia: Alek Słabik

W ramach cyklicznych spotkań "Wieczór z gwiazdą" w Dworku w Dobieszowicach uczestniczyłam w spotkaniu z MICHAŁEM PIELA, poprowadzonym przez dziennikarza i dyrektora TVP2 moim przyjacielem Marcinem Michrowskim. Wspaniałe dwie postacie, no i główna inicjatorka akcji Pani Dyrektor Elżbieta Kozak, której szczególnie dziękuję za wspaniałe działania, jednoczące społeczność naszego regionu. Spotkanie niezwykle energetyczne i miłe. Ja to nazywam forma relaksu przy ekspresowym tempie w życiu społeczno- politycznym.
Michał Piela szczególną popularność zdobył dzięki roli aspiranta Mietka Nocula w serialu "Ojciec Mateusz". Do niedawna był związany z warszawskim Teatrem Współczesnym. Obecnie gra w dwóch sztukach w stołecznym Teatrze Polonia: "Miłość Ci wszystko wybaczy" oraz "Jeszcze będzie przepięknie". Na planach filmowych widzowie mogli go podziwiać między innymi w "Plebani", "Odzie do radości", "Kryminalnych", "Dublerach", "Sztosie 2", "Być jak Kazimierz Deyna" i wielu innych.
W roku 2014 aktor zagrał w dużych produkcjach filmowych "Wkręceni" Piotra Wereśniaka, jak również" 11minut" Jerzego Skolimowskiego.
Michał jest aktorem filmowym, teatralnym, dubbingowym i telewizyjnym. Mówiąc krótko, rewelacyjny w każdej roli i bezpośrednim spotkaniu.

fot:. Jan Polakowski


fot:. Jan Polakowski,


fot:. Henryk Wadowski

Wczoraj uczestniczyłam w wydarzeniu zorganizowanym przez Sejmik Województwa Śląskiego, które upamiętniło straszną tragedię wywozu mieszkańców Śląska do ZSRR. Mamy rok 2015 poświęcony tej tragedii górnośląskiej. Osobiście to dla mnie wielka sprawa, ponieważ mój dziadek Franciszek Kieras z Radzionkowa został załadowany z innymi przyjaciółmi górnikami pracującymi na BOJTNERZE (zlikwidowana kop. Powstańców Śl.) do wywózki. Miał szczęście bo w 4 uciekli z przymusowego obozu pracy. Dziadek był bardzo przewidujący i samozachowawczy. Dzięki temu udało mu się przeżyć ciężkie chwile i pomóc swoim przyjaciołom.

Pamiętam dziadka bardzo dobrze, jestem dumna z jego postawy i to że nigdy się nie poddał. Walczył do końca.

Decyzją radnych sejmiku rok 2015 jest w Województwie Śląskim Rokiem Pamięci Ofiar Tragedii Górnośląskiej 1945.

29 września 2014 r. Sejmik uchwalił przyjęcie rezolucji o treści: „Sejmik Województwa Śląskiego dla upamiętnienia 70. rocznicy Tragedii Górnośląskiej postanawia ogłosić rok 2015 Rokiem Pamięci Ofiar Tragedii Górnośląskiej 1945. W ten sposób pragniemy uczcić pamięć dziesiątków tysięcy Górnoślązaków wywiezionych do niewolniczej pracy w Donbasie i innych rejonach Związku Sowieckiego, pomordowanych, uwięzionych, aresztowanych i internowanych, ofiar gwałtów, grabieży, represji, obozów pracy”.

Tragedia Górnośląska – określenie nawiązujące do wydarzeń z 1945 roku i masowych deportacji mieszkańców Górnego Śląska do sowieckich łagrów. W wyniku represji do niewolniczej pracy na terenie ZSRR trafiło, według opinii historyków, kilkadziesiąt tysięcy osób. Większość z nich nigdy nie wróciła do Polski. Do niewolniczej pracy na Wschodzie trafiali też śląscy żołnierze i oficerowie Armii Krajowej. Z powiatów bytomskiego, zabrzańskiego i gliwickiego wywieziono w zasadzie wszystkich zdolnych do pracy mężczyzn. Choć wywózki były straszliwym dramatem dla Górnoślązaków, mieszkańcy innych części Polski właściwie nic o nich nie wiedzą. Upamiętnienie ofiar tragedii i działania zmierzające do zwiększenia świadomości dotyczącej tych wydarzeń, mają to zmienić.

CZEŚĆ ICH PAMIĘCI

Tak normalnie, w normalnym kraju polityk jest zaangażowany w rozwój kraju. Walczy o jeszcze lepszy poziom oświaty, o wyższe standardy w zdrowiu, jest ambasadorem kultury, promuje przedsiębiorczość swoich rodaków. Działania polityka mają polepszyć istniejące mechanizmy w różnych dziedzinach życia. W Polsce to tak niestety nie działa. W Polsce jeden polityk walczy z drugim; bo to ciekawsze, przede wszystkim dla mediów. Media organizują nam „igrzyska”. Od ubiegłego roku walczę o pozostawienie na swoim miejscu Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, o pozostawienie kopalni w Bytomiu, o szkoły, które powinny działać. Wszędzie się pali, każdy problem obecna władza chce „wygasić”, a nie rozwiązać. Problem goni problem. Przy okazji chce chyba zlikwidować ludzi, bo jak inaczej to zrozumieć. Tu nic nie działa. Jesteś chory, to musisz być bogaty – umrzesz później i w komfortowych warunkach. W publicznej placówce dowiesz się, że jesteś za biedny i za stary na leczenie. Chcesz mieć wykształcone dziecko – musisz je zapisać do prywatnej szkoły. W publicznej nauczyciele wypełniają setki papierzysk i nie mają czasu na głupoty zwane nauczaniem. Jesteś bezrobotny? Sam sobie jesteś winien, powinieneś mieć znajomości. Dwa doktoraty, znajomość kilku języków? Kogo to obchodzi? Kochanka …ma maturę…studia? Zrobi jak już będzie dyrektorem. Mechanizm jest prosty – bierzemy z Unii Europejskiej kasę, remontujemy, np.: szkołę, na wysoki połysk i trąbimy o tym na prawo i lewo. Po pół roku ogłaszamy, że klapa, załamka, nie ma kasy i sprzedajemy obiekt za złotówkę znajomemu, koledze w grupie rządzącej, ciotce, wujkowi, nowej żonie , …... Sęk w tym, że ludzie pracujący w wymienionych instytucjach podnoszą głos i głowy w walce o godne życie, a godność człowieka. Najfajniej byłoby dla rządzących, gdyby zamilkli. Na zawsze. Ale kto będzie pracował na polityków? Póki co, rządzący nie wpadli na to, kto ich będzie utrzymywał, jeśli w kraju bezrobotni będą stanowić 50%. Będą się zastanawiać później.
cdn….

Źródło: Do Rzeczy nr 4/103