Przedwczoraj zajrzałem na sesję Rady Miejskiej w Tarnowskich Górach. W porządku obrad był m.in. punkt dający grupie mieszkańców prawo złożenia projektu uchwały. Projekt został złożony przez klub radnych Platformy Obywatelskiej, na prośbę tarnogórskich środowisk, głównie stowarzyszenia "Góry Kultury". Uznaliśmy wspólnie, że skoro można złożyć obywatelski projektu do Sejmu, a nad podobnym rozwiązaniem pracuje Parlament Europejski, warto dać taką możliwość w Radzie Miejskiej.
Wiadomo, że w Tarnowskich Górach osoby uczestniczące w życiu społecznym znają się dobrze i kontaktują ze sobą. Nie było więc dla nas tajemnicą, że koalicja PiS-Inicjatywa Obywatelska przygotowuje się do odrzucenia pomysłu. Ciekaw byłem uzasadnienia takiej decyzji.
Wysłuchałem kilku wystąpień i wyszedłem zażenowany. Dyskutanci opierali się na sporządzonej dla burmistrza opini prawnej, mówiącej, że takie rozwiązanie jest niezgodne z prawem. Tyle, że funkcjonuje w wielu miastach - np. Sopocie, Poznaniu, czy Katowicach...
Inne argumenty były całkiem niemądre. Mówiono np., że prawo inicjatywy uchwałodawczej dla grupy 300 obywateli spowoduje wzrost kosztów dla miasta, jak i niebezpieczeństwo zgłaszania przeróżnych lobbystycznych rozwiązań, niekorzystnych dla miasta.
Trudno z tym nawet polemizować. Jakie koszty - zkserowania uchwały złożonej przez mieszkańców dla 23 radnych? I jakie niebezpieczeństwo dla miasta? Przecież byłoby to tylko prawo złożenia projektu uchwały, który i tak trafiałby do radnych. Jeżeli uznaliby, że to rozwiązanie niekorzystne dla miasta, mogliby projekt odrzucić.
Teraz prawo złożenia projektu ustawy posiada 6 radnych, ale radni PiS i Inicjatywy uznali, że niebezpieczne byłoby dawanie takiego prawa 300 mieszkańcom miasta.
Brawo, brawo!!!

Tydzień rozpoczął się od dwóch telefonów, odebranych jeszcze w łóżku. Dzwoniący pytali jak mogą pomóc w kampanii. Oba telefony były pewnym zaskoczeniem, bo dzwoniące osoby reprezentują lokalne ugrupowania, ktorych liderzy utopiliby mnie w łyżce wody.
Ale tym bardziej ucieszył. Nie ma więc już co dłużej się ociągać i trzeba zabierać się za kampanię.
Póki co zbieramy podpisy. Byłem dziś chwilę przy naszym stoliku na Rynku przy stoliku i bardzo pozytywnie zaskoczyły mnie reakcje przechodniów.

Na podwórku mojego domu rodzinnego zawsze było słychać, kiedy Gwarek gra mecz. Często słysząc krzyki kibiców wsiadałem na rowerek i jechałem na stadion. Pamięm, jak był on wypełniony wiele lat temu podczas (wygranego) barażu o klasę okręgową (bodaj z Bobrkiem. Ten awans, powtórzony zresztą kilka lat temu, musiał wystarczać czekającym na sukcesy kibicom.
Od paru lat widać wyraźne zmiany w klubie. Obserwuję je z olbrzymią sympatią, jak wokół Gwarka zgromadziła się grupa, która konsekwentnie (i bez wariackiej drogi na skróty, co należy podkreślić) buduje zaplecze finansowe, pozyskuje (głównie od miasta, ale nie tylko) środki na remont obietku i tworzy silną drużynę.
W zeszłym sezonie Gwarkowi troszkę brakło do awansu, w tym sezonie jest to podstawowy cel. Dziś, już w drugiej rundzie do Tarnowskich Gór przyjechał inny faworyt grupy - drużyna z Ząbkowic. Gwarek wygrał 4-1. Oby tak dalej!

Wakacyjna przerwa w obradach Sejmu trwała w tym roku dwa tygodnie. Dobre i to.  W końcu finiszujemy prace nad wieloma kompleksowymi zmianami prawa, których trzeba dokonać przed końcem kadencji (w przeciwnym razie prace musiałyby ruszyć od nowa). Szkoda tylko, że w niektórych obszarach – z powodu wcześniejszych wet Prezydenta Kaczyńskiego – reformy udaje nam się realizować dopiero teraz.

Jutro wstaję skoro świt i udaję się na kolejne posiedzenie Sejmu. Minione dwa tygodnie spędziłem w różnych miejscach (wiele imprez i festynów w powiecie tarnogórskim, ale i kilka dni na bałtyckiej plaży), ale - co najważniejsze - razem z córeczkami.

Zaledwie parę dni po moim wpisie nt. prezydenckich planów finansowania zabytków wpisanych na prezydencką Listę Pomników Historii miałem okazję zamienić z Bronisławem Komorowskim kilka słów na ten temat.
Okazja do rozmowy była podczas finałowej gali Tygodnia Kultury Beskidzkiej w Wiśle. Skorzystałem ze sposobności rozmowy i zaprosiłem Prezydenta RP do odwiedzenia jednego z obiektów z prezydenckiej listy zabytków, czyli tarnogórskich podziemi (wspomniałem również o radzionkowskim Muzeum Chleba).
Nasza rozmowa była oczywiście krótka, ale sądzę, że w nieodległej przyszłości zaowocuje wizytą Prezydenta w naszym powiecie. Bronisław Komorowski znacznie częściej od swego poprzednika była w rezydencji w Wiśle, więc powinno być to możliwe do zorganizowania.

Przy okazji mała ciekawostka. O powiecie tarnogórskim z Bronisławem Komorowskim (wówczas Marszałkiem Sejmu) najdłużej miałem okazję rozmawiać dwa i pół roku temu w … Dubrowniku (towarzyszyłem mu wówczas podczas oficjalnej wizyty w Chorwacji i Albanii). Marszałka szczególnie interesowała sytuacja lotniska w Pyrzowicach – jako minister obrony przeprowadzał proces przekazywania zarządzonych przez wojsko terenów lotniska samorządowi.

Jak wiadomo podziemia tarnogórskiej kopalni srebra oraz sztolni „Czarnego Pstrąga” znajdują się na liście obiektów uznanych przez Prezydenta RP za pomniki historii. Poza prestiżem obecność na tej elitarnej liście (44 obiekty) póki co niewiele dawała.
Powinno się to zmienić wkrótce. Kancelaria Prezydenta przygotowuje projekt ustawy określający mechanizm pozyskiwania środków na specjalny fundusz dla tychże pomników (myśli się o specjalnych zakładach Totalizatora Sportowego lub zyskach NBP). Rozwiązanie powinno zacząć funkcjonować już w przyszłym roku.
PS.
Także niedługo powinna też wyjaśnić się bieżąca kwestia dotycząca tarnogórskich podziemi – zabezpieczenia wylotu sztolni w Zbrosławicach, która zapadła się w ub. roku. Muszę napisać, że po kilkudziesięciu rozmowach i sms-ach wymienionych z marszałkiem województwa w tej sprawie (i każdorazowym zapewnieniu, że już już niedługo będzie to załatwione) zniecierpliwiłem się i wysłałem w tej sprawie do marszałka oficjalne pismo.
O tym, że marszałek traktuje sprawę naprawdę poważnie przekonywała mnie dyrektorka jego gabinetu – powiedziała, że szef przekazuje jej większość spraw do pilotowania, a te najważniejsze zostawia dla siebie i akurat tak postępował z tarnogórskimi podziemiami. Efekt uboczny był niestety taki, że ona sama nie znała aktualnego stanu prac nad tym zagadnieniem. Ale decyzja już chyba jest blisko.
Wydaję się też, że niedawna kompleksowa nowelizacji prawa górniczego rozwiewa dotychczasowy spór prawny o to, do kogo powinno należeć zabezpieczenie podziemnych wyrobisk.

Od takiego stwierdzenia zaczyna się artykuł w "Nowinach Zabrzańskich" opisujący nasze przejście dawnym traktem kolejowym z Wieszowy do Mikulczyc. Rzeczywiście po przemknięciu przez budowę autostrady i przedarciu się przez bardzo zarośnięte fragmenty, pomiędzy Grzybowicami i Mikulczycami nie wiedzieliśmy w którą stronę pójść na rozwidleniu i musieliśmy zdzwaniać się z osobami, które wychodziły nam naprzeciw.
Ale odnaleźliśmy się i cieszę się, że pomysł trasy rowerowej spotkał się z dobrym odzewem.