Czyżbyśmy mieli „tarnogórskie taśmy”..? Po mieście krążą zapisy fragmentów rozmowy kilku członków komisji konkursowej, która miała wybrać dyrektora „Mechanika”, ale o ile się orientuję samego nagrania jeszcze nikt nie słyszał.
Co wiemy do tej pory (zakładając, że zapis rozmowy jest prawdziwy):
W spotkaniu przed konkursem (na którym miano ustalać kto go wygra...) nie uczestniczyli przedstawiciele starostwa, ani kuratorium, tylko reprezentanci innych grup wchodzących w skład komisji konkursowej.
Komisja odrzuciła ze względów formalnych kandydaturę obecnej dyrektorki, a następnie wybrała inną kandydaturę. Zarząd Powiatu uznał, że decyzja o odrzuceniu kandydatury była nieuzasadniona i unieważnił konkurs.
Przewodniczący Rady Powiatu Przemysław Cichosz po otrzymaniu informacji o podejrzeniu „ustawiania” konkursu zwrócił się o wyjaśnienia do Zarządu Powiatu, które następnie przekazał do wiadomości pozostałym radnym.
Przewodniczący Cichosz wspólnie z Przewodniczącą Komisji Edukacji, Kultury, Promocji i Sportu Moniką Oleś uznani za niezbędne zwołanie posiedzenia Komisji (odbędzie się ono na początku sierpnia) w celu szczegółowego wyjaśnienia tej sytuacji.

Na podstawie informacji, które posiadam bardzo pozytywnie oceniam zarówno postawę Przewodniczącego Rady Powiatu i Przewodniczącej Komisji Edukacji dążących do pełnego wyjaśnienia sprawy. Decyzja Zarządu Powiatu o unieważnieniu konkursu również wydaje się w tej sytuacji słuszna.
Bardzo smuci mnie natomiast cała ta sytuacja, który chyba pokazuje olbrzymi konflikt jaki jest w „Mechaniku”...

W aptekach brakuje leków (dramatycznie! ). Sam tego doświadczyłem - gdy byłem ostatnio z córką u endokrynologa, usłyszałem: „Nie zapisze córce tego leku, który bierze, bo nigdzie go pan nie kupi...” Na szczęście jest podobny lek.
Parę dni temu rozmawiałem na ten temat z farmaceutką w tarnogórskiej aptece. Otworzyła pustą szufladę. „Tu jest miejsce na leki, o które codziennie pytają pacjenci”.
Problem ten wynika z konkretnych zaniedbań i błędów ministerstwa zdrowia. Mówiliśmy o tym dziś na konferencji prasowej w Katowicach, żądając od Ministra konkretnych działań.

Nie lubię być złośliwy, ale dziś nie miałem wyjścia i musiałem „zmiażdżyć” sprawozdanie Kancelarii Prezydenta podczas omawiania na posiedzeniu Komisji Regulaminowej realizacji budżetu za rok 2018.
Powiedziałem, że cyfry w sprawozdaniu zapewne się zgadzają, ale oczekiwałbym słowa „przepraszam” ze strony Kancelarii, jak i Prezydenta, za to że przygotowanie uroczystości 100-lecia odzyskania niepodległości okazało się zadaniem zbyt trudnym.
Z jednej strony można zrozumieć, że Prezydent został zaskoczony - w końcu w 2016 r. nie było takiego wydarzenia, w 2017 również nie, a tu ZNIENACKA w 2018 pojawiła się taka uroczystość!!
Ale żeby główny pomysł Prezydenta na świętowanie 100-lecia odzyskania niepodległości sprowadzał się do „podpięcia” się pod marsz, który i tak odbywał się w tym dniu, to po prostu żenujące... Główny punkt świętowania 100-lecia odzyskania niepodległości opierał się na tym, że - już nie wdając się w ogóle w ocenę marszu - jego organizatorzy pozwolą Prezydentowi i rządowi przejść kilkaset metrów nawet nie na jego czele, ale kilkadziesiąt metrów przed nim.
Ta nieudolność będzie symbolem całej tej prezydentury.

Ależ to był energetyczny weekend - wypełniony imprezami, spotkaniami i rozmowami. W Nakle Śląskim, Nowym Chechle, Tworogu, Tarnowskich Górach i Miedarach. Dawno nie odebrałem tyle pozytywnej energii, ciągle słysząc: „nie poddawajcie się”, damy radę z nimi wygrać”, „proszę powiedzieć, kiedy i jak możemy pomóc”.
Dziękuję! Na pewno się nie poddamy!

To każdy powinien przeczytać: „W kampanii do PE to Koalicja Europejska miała program i walczyła o młodych (...). PiS nie promował programu, tylko zapewniał, że obroni Polaków przed zewnętrznym złem” ❗️
Dziennikarze OKO Press przeanalizowali profile Koalicji Europejskiej i PiS-u i przedstawili szczegółową analizę.

https://oko.press/obalamy-mity-w-sieci-to-koalicja-miala-program-pis-tylko-
straszyl-a-konfederacje-uwielbiali-fejkowi-uzytkownicy/?fbclid=IwAR27mforpw
VxNMC0Onnm7BB5Dd_-GTQ8ILocyPDBaAaanHSf_XXudZ_Ld-Y

Futbol zaczyna się od pogoni chłopca za piłką, ale i za marzeniami. Marian Janoszka dogonił swoje marzenia za wieką piłką, zrealizował je również w Radzionkowie. We wtorek miałem przyjemność wygłosić laudację przed wręczeniem „Ecikowi” przynanej przez Powiat tarnogórski nagrody „Orła i Róży” (dodam, że przyznanej na mój wniosek ).
Oto jej treść:

Panie Przewodniczący, Pani Starostwo, Szanowni Państwo,

Czy możliwe byłoby życie bez emocji dostarczanych przez sport, a w szczególności piłkę nożną? Z pewnością tak, ale każdy z nas kibiców wie, że byłoby to życie o wiele uboższe.
Kilka dni temu papież Franciszek powiedział do młodych włoskich adeptów futbolu - „Piłka nożna to najpiękniejszy sport na świecie, daje człowiekowi radość i szczęście. Za toczącą się piłką prawie zawsze jest chłopiec ze swoimi marzeniami i aspiracjami”.

Każdy z kibiców ma w pamięci wydarzenia, których nigdy nie zapomni. Ja pamiętam, jak 30 maja 1998 r. byłem na II-ligowym meczu Ruch Radzionków-Polonia Bytom, zwycięzca którego był już o krok od piłkarskiej ekstraklasy. Pierwsza połowa meczu toczyła się w tropikalnych warunkach, druga podczas oberwania chmury. Pamiętam, że obok mnie stał mężczyzna z synem, może 7-letnim chłopcem. Przemoczony chłopak trząsł się z zimna, ale ani jemu, ani nikomu innemu z 9 tys. kibiców nie przyszło do głowy wyjść ze stadionu. Przez ścianę deszczu patrzyliśmy, jak Marian Janoszka strzela z rzutu karnego jedyną bramkę meczu, na wprost sektora kibiców gości, którzy bardzo starali się go zdeprymować.
Czy ta bramka w karierze była najważniejsza? Ile ich było strzelonych dla „Cidrów” od 1987 do 2001 r.? Wszystkich niestety kronik nie odnotowują, ale musiało ich być dużo, jeśli w poszczególnych sezonach w kl. okręgowej, czy IV ligi strzelał on po 26-27 bramek.

Marian Janoszka, popularny w Radzionkowie i okolicach „Ecik”, strzelał głównie da Ruchu Radzionków. Mimo propozycji - ze Stalowej Woli, z Gliwic i Bytomia, był wyjątkowym przykładałem wierności swojemu klubowi, przywiązania do żółto-czarnych barw. Jedyny czas poza ruchem to jeden sezon w II lidze NRD (FSV Senftenberg) i trzy sezony w GKS-ie Katowice. W tym klubie był czołowym strzelcem (24 gole), zdobył Puchar Polski, a w europejskim Pucharze Zdobywców Pucharów wraz z kolegami wyeliminował Inter Cardiff, Aris Saloniki i FC Bordeaux (z tego ostatniego meczu pochodzi anegdota, jak późniejszemu mistrzowi świata Zinédine Zidanewytłumaczył w gwarze śląskiej, że nie powinien tyle symulować, tylko skupić się na grze).

Po tych epizodach w innych klubach Marian Janoszka wracał do swojego Ruchu Radzionków, by wraz kolegami, jako kapitan drużyny i jej niekwestionowany lider, przebijać się przez kolejne szczeble, na szczyt krajowej piłki. Kolejne sukcesy Ruchu Radzionków sprzyjały też tworzeniu się atmosfery do zabiegów w celu odzyskania samorządowej niezależności przez Radzionków i tak się zbiegło, że w 1998 r. na mapę administracyjną powrócił Radzionków, a Ruch awansował do ekstraklasy.

„Cidry”grały w najwyższej polskiej lidze przez trzy lata. Szczególnie piękny był pierwszy rok - rozpoczęty wygraną 5-0 z ówczesnym mistrzem Polski Widzewem Łódź. Dwie bramki w tym meczu strzelił Marian Janoszka - jedną z rzutu karnego, drugą głową. Właśnie gra głową był jego specjalnością, głową strzelał wiele bramek, miał niesamowitą umiejętność kierowania piłki po uderzeniu głową dokładnie tam, gdzie chciał. Żartowano, że nawet rzuty karne chętnie strzelałby głową. Ruch Radzionków zakończył ten sezon na 6 miejsce, wyprzedzając wszystkie śląskie klubu, w tym Górnika.

Gra z Ruchem w I lidze była już dla Mariana Janoszki czasem sportowej dojrzałości, zapisał się on jako pierwszy zawodnik strzelający bramki w ekstraklasie po skończeniu 40 roku życia. Gdy Ruch zakończył swoją pierwszoligową przygodę, „Ecik” gra jeszcze w niższych ligach - w Lublińcu, Tychach, Mierzęcicach, Zbrosławicach. Mimo, że jak mówił w wywiadach, bywało, że nie uczestniczył w treningach i przyjeżdżał jedynie na mecze swojej drużyny, potrafił w wieku 44 lat być królem strzelców VI ligi, a w wieku lat 47 strzelić trzy bramki w meczu. Ostatni raz w meczu o punkty grał 9 lat temu.

Warto podkreślić, że był przykładem gry fair play. Jedyną czerwoną kartkę dostał grając już w A-klasie i to w wyniku pochopnej decyzji sędziego (nawet przepraszano go za to, gdy stawił się na posiedzeniu Wydziału Dyscypliny Śl. ZPN).

Pomimo sukcesów pozostał osobą przystępną, naturalną i niezmiernie skromną. O ile mi wiadomo, zdziwił się po uzyskaniu informacji o nagrodzie „Orła i Róży” - „tyle lat już nie gram, a jeszcze mi dają nagrody?”.

Siła futbolu, w połączeniu z talentem i pracowitością Mariana Janoszki sprawiły, że pozostaje on nadal prawdopodobnie jednym z najbardziej rozpoznawalnych w skali kraju mieszkańców powiatu tarnogórskiego. Przekonuję się o tym minimum kilka razy w roku - gdy w rozmowie mówię skąd jestem, wymieniam inne poza Tarnowskimi Górami miejscowości powiatu, przy Radzionkowie pojawia się hasło „Ruch Radzionków” i pytanie o Mariana Janoszkę. Kilka tygodni temu miałem taką sytuację w rozmowie z mieszkańcem Kaszub.

Ruch Radzionków dalej pisze swoją historię, ale Marian Janoszka pozostanie jej symbolem i najjaśniejszym punktem. Zawsze z szacunkiem i uznaniem jest witany na trybunach, także przez tych kibiców, którzy nie mogą pamiętać jego gry.

Dziękuję Panu Przewodniczącemu za przyjęcie mojego pomysłu zgłoszenia kandydatury Mariana Janoszki, dziękuję kapitule nagrody za wybór.
Panie Marianie, futbol zaczyna się od pogoni młodego chłopca za piłką, ale i za marzeniami. Pan te marzenia o grze na europejskim poziomie dogonił. A później przyniósł je do Radzionkowa.

No to minął tydzień od wyborów. Analizowałem wyniki, przeprowadziłem wiele rozmów, m.in. z samorządowcami w naszym powiecie.
Uważam, żeby aby walczyć o jeszcze lepszy wynik, przede wszystkim należy:
1.Zwiększyć aktywność w terenie, szczególnie w gminach (swoją drogą, czy nieco je „odpuściliśmy”, aby nie wchodzić w drogę PSL-owi? ).
2. Przedstawić wyrazistsze propozycje programowe (to ma się dziać już wkrótce).
3. Walczyć o wyborcę centrowego i centroprawicowego (odrzucając jednoznacznie retorykę a’la Jażdżewski).
4. Wystawić jednego kandydata opozycji do Senatu (bez względu na liczbę list do Sejmu).
5. Poprawić pracę sztabu wyborczego (konieczność reagowania na propagandę przeciwnika, czego teraz nie było - np. w sprawie euro).