Dziś w Katowicach pożegnaliśmy Kazimierza Kutza. Było nostalgicznie, ale i w pewien sposób ciepło, bo taki był Kutz.
Przez kilka ostatnich lat już się nie widzieliśmy, ale wielkim zaszczytem i radością było dla mnie to, że czasem nasze drogi się przecinały. Bardzo się cieszyłem mogąc gościć Kazimierza Kutza na organizowanej przeze mnie na Uniwersytecie Śląskim konferencji, czy w Tarnowskich Górach na spotkaniu w Galerii „Inny Śląsk”, jeszcze bodaj w 2002 r. Byłem oczywiście bardzo dumny, gdy wspierał mnie w wyborach do Rady Miejskiej i do Sejmu.
Kutz - polityk w pełni poświęcony Śląskowi, błyskotliwy publicysta, ale przede wszystkim genialny artysta. Wszyscy znają jego śląskie filmy, ale przecież wyreżyserował dużo więcej fantastycznych filmów i przedstawień teatralnych - pamiętacie np. „Kolację na cztery ręce” w Teatrze TV z Gajosem i Wilhemi? To było dla mnie jedno z tych przeżyć, które chyba sprawiły, że wybrałem filologię.

Takie buty/kapcie dostałem od córki pod choinkę. Było to żartobliwe nawiązanie do tego, że ciągle mówię dzieciom, żeby nie chodziły w domu bez pantofli (zwłaszcza zimą).

W ub. tygodniu spotkałem się z burmistrzem Arkadiuszem Czechem oraz naczelnikami UM. Wymieniliśmy uwagi nt. aktualnej sytuacji związanej z dokończeniem likwidacji wysypisk po Zakładach Chemicznych „Tarnowskie Góry”, a także scenariuszy możliwych do zastosowania w przyszłym roku.Wiele niestety wskazuje na to, że obecna kadencja Sejmu będzie jedyna, podczas której w tej sprawie nie zrobiono absolutnie niczego...
Dziwne to i niezrozumiałe, choćby dlatego, że jeszcze w poprzedniej kadencji przyjęliśmy rozwiązania prawne, które przy odrobinie dobrej woli mogą umożliwić usunięcie niebezpiecznych odpadów także z terenów prywatnych. A było i wyjazdowe posiedzenie Komisji Środowiska w Tarnowskich Górach, a na nim deklaracje wiceministra środowiska, w ministerstwie powołano nawet Zespół ds. terenów zdegradowanych.
Może jeszcze przez 10 miesięcy, które pozostają rządzącym do końca kadencji uda im się z czymś ruszyć...

Jednomandatowe okręgi wyborcze przez wielu traktowane są wręcz z religijnym namaszczeniem - jako rozwiązanie mające naprawić politykę i sprawić, że wszystko będzie pięknie i wspaniale.
Z tego powodu ciężko przebić się z prostym komunikatem, że JOW-y w oczywisty sposób prowadzą do dwupartyjności, a w samorządach w ugrupowaniu które ma 35-40% poparcia potrafią dać 100% miejsc w radzie. Takich przykładów można podać dziesiątki, ale niektórzy zwolennicy JOW-ów nie przyjmują ich do wiadomości.
Więc może taki fakt z Wielkiej Brytanii z 2015 r. partia: która w skali całego kraju dostała prawie 4 miliony głosów uzyskała tylko jeden mandat, natomiast ugrupowanie, które uzyskało 1,5 miliona głosów miało 56 mandatów w brytyjskim parlamencie…! Takie rzeczy możliwe tylko przy JOW-ach!
Czy to reprezentatywne? Czy nie wzbudza jeszcze większej niechęci wyborców do polityki? Czy fakt, że olbrzymia część wyborców pozostaje bez swojej reprezentacji w paramencie nie napędza ruchy radykalne?
PS. Oczywiście muszę wspomnieć, że piszę to jako osoba, która głosowała za JOW-ami czy to do Senatu, czy do rad miejskich. Ale nie podchodzę do tego bezrefleksyjnie i dziś mam bardzo duże wątpliwości, czy to takie świetne rozwiązanie..

Rafał Trzaskowski w swojej kampanii nie podnosił kwestii wysokości bonifikaty przy przekształcaniu wieczystej dzierżawy we własność. Gdy dwa dni przed wyborami samorządowymi Rada Miasta Warszawy zdecydowała o 98% bonifikacie, PO w Radzie nie miała już większości (kilku radnych obrażonych faktem, że nie znaleźli się na listach wyborczych odeszło z klubu). Niemniej radni PO zagłosowali za taką wysokością bonifikaty, co mogło wywołać u wyborców w przekonanie, że jest to postulat, z którym Platforma startuje do wyborów w Warszawie. Dlatego prezydent Trzaskowski, jak i warszawska Platforma postanowili wsłuchać się w głos mieszkańców niezadowolonych ze zmniejszenia bonifikaty i jutro przyjmą ją w wysokości 98%.
Myślę, że jest to dobry przykład dialogu i wsłuchiwania się w głos wyborców. A dla tych, którzy uważają, że partie nie powinny funkcjonować w samorządzie (nigdy nie przestanie mnie zadziwiać takie podejście...) dowód, że się mylą - przecież na taką refleksję wpłynął fakt, że warszawscy radni Koalicji Obywatelskiej nie funkcjonują w oderwaniu od rzeczywistości politycznej, tylko w ramach szerszego projektu.

Dziś, zgodnie z uchwałą Prezydium Sejmu z października br., powinno się odbyć głosowanie nad budżetem Polski na 2019 r. Nie odbędzie się. Marszałek Sejmu podejmując taką decyzję złamał uchwałę Sejmu, ale to w sumie drobiazg.
Budżet musi być przyjęty do końca marca, więc też niby nic się nie dzieje, ale... sprawa jest poważna. Wszystko było i jest gotowe do głosowania, Komisja Finansów Publicznych przygotowała sprawozdanie. Pierwszy raz zdarza się, żeby większość rządząca wycofywała się z głosowania na tym etapie?
Po co? Zapewne w trybie pilnym wprowadzają do swojego budżetu zmiany.
Na sobotę Kaczyński zwołał nagły kongres PiS-u, podczas którego pewnie ogłosi jakieś socjalne zmiany w budżecie.
Takie chaotyczne, wręcz paniczne działanie na chybcika, wskazuje na panikę prezesa, który musi czuć, że nadchodzi dla niego kiepski czas...