"Jesteśmy i będziemy w Europie". Pod tym hasłem, w przededniu Dnia Europy, spotkamy się w Warszawie. 7 maja, o godz. 13.00 przed siedzibą Trybunału Konstytucyjnego.
Pierwszy raz spotkałem się z taką sytuacją, że nieznane mi osoby dzwonią do biura poselskiego i pytają, czy organizujemy wyjazd na "Błękitny Marsz".
A i owszem, organizujemy, z Tarnowskich Gór pojedzie autokar.
Chętnych zapraszam, tel. do biura 32/ 768 86 11.

Piękna uroczystość, widać, że wymagała wielu przygotowań.
I co ważne z udziałem bardzo wielu osób. Licznie obecni uczniowie, ich rodzice i absolwenci sprzed lat pokazali, że Szkoła Podstawowa w Kopienicy to nie tylko bogata historia, ale przede wszystkim żywa, kipiąca energią instytucja. Bezdyskusyjnie instytucja scalająca tę i sąsiednie miejscowości.

Z okazji 455. rocznicy uzyskania przez Miasteczko praw miejskich. Podczas niej uhonorowano nagrodzonych przez burmistrza twórców i działaczy kulturalnych, a także wręczono prezesowi Huty Cynku "Miasteczko Śląskie" nagrodę "Zasłużony dla województwa śląskiego".
Była okazja do wspomnień. Prezesa Mirosława Indykę poznałem w czasie mroźnej zimy na przełomie 2008 i 2009; widywaliśmy się często w pociągu do Warszawy, czy też w Ministerstwie Skarbu Państwa, głównie u wiceministra Zdzisława Gawlika. Atmosfera tych pierwszych spotkań była niezbyt optymistyczna. W przeciwieństwie do tego, co działo się w Hucie później .

Parę dni temu miałem gościa ze Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej, który przyniósł mi pokazać kompletny wniosek, jaki Stowarzyszenie złożyło za pośrednictwem polskiego rządu do Komitetu Światowego UNESCO. Objętość materiału robi wrażenie. Sam dostałem jego cyfrową kopię, którą wyślę w najbliższym czasie do pani prof. Małgorzaty Omilanowskiej, która jako Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego przyznała Stowarzyszeniu 130 tys., które umożliwiły opracowanie niezbędnego Planu zarządzania obiektami, po ich wpisaniu na listę UNESCO.
Przy okazji dowiedziałem się także, że miasto postanowiło w końcu włączyć się w prace dotyczące UNESCO i będzie finansować etat pełnomocnika koordynującego ostatni etap starań o wpis. Alleluja, gratuluję refleksu!! Choć oczywiście lepiej późno niż wcale, bo myślałem, że już bez końca będę mógł kpić z władz miasta, które ignorują tak ważne dla Tarnowskich Gór wysiłki.
Parę dni temu z roboczą wizytą gościli w Tarnowskich Górach eksperci UNESCO i w organizację ich pobytu miasto się włączyło. A więc po wielu latach prac nad wnioskiem mamy wreszcie mamy pierwszy mały wkład miasta w to dzieło
Wypada także podziękować urzędowi Marszałka Województwa Śląskiego, który również organizacyjnie oraz finansowo tę wizytę współorganizował.
Do sukcesu już tak niedaleko, że nie można niczego odpuścić i trzeba zrobić co tylko się da. Sam ucieszyłem się, gdy usłyszałem od przedstawiciela SMZT, że w procesie ubiegania się o wpis przyda się moja interpelacja, którą złożyłem do Ministra Infrastruktury i Budownictwa, w sprawie wprowadzenia przepisów dających samorządom możliwość egzekwowania konieczności wykorzystywania danego terenu zgodnie z zapisami planu miejscowego. Odpowiedź ministra na moje pytanie zapowiadająca uregulowanie tej kwestii do końca roku zostanie dołączona do wniosku do UNESCO, jako potwierdzenie możliwość właściwego nadzoru nad terenami, którymi wnioski mają być objęte.

Dzisiaj zabiegany dzień - pomiędzy spotkaniami w biurze, a odebraniem córek ze szkoły pojechałem do Siemianowic Śląskich na galę wręczenia przyznawanych przez Związek Górnośląski Nagród im. Wojciecha Korfantego.
To dla mnie miła uroczystość, bo sam przed wielu laty (w 1997 r.) taką nagrodę dostałem za organizowane na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Śląskiego konferencje śląskoznawcze. W tym roku wyróżnieni zostali: pośmiertnie Jan "Kyks" Skrzek oraz Stanisław Gerard Trefoń i Harcerski Zespół Artystyczny "Słoneczni".
W pięknych wnętrzach Izby Tradycji w Siemianowicach Śląskich uroczystość miała bardzo miły charakter, ładne wystąpienia wygłosiły m.in. panie profesor Joanna Rostropowicz i Irena Lipowicz (przewodnicząca kapituły nagród). Obie panie przed laty, jeszcze przed zmianą ustroju, były w gronie założycieli Związku Górnośląskiego.

Weekend spędzony w domu. Z posiedzenia Zgromadzenia Narodowego w Poznaniu wróciłem po północy z piątku na sobotę.
Głównym punktem posiedzenia zwołanego z okazji 1050. rocznicy chrztu Polski było orędzie Prezydenta Andrzeja Dudy, w którym Prezydent skupił się na omówieniu historii Polski i wpływu chrześcijaństwa na współczesną cywilizację. Panu Prezydentowi w prezentacji historii naszego kraju udało się uniknąć zarówno słów „Lech Wałęsa”, jak i „Solidarność”. Gratuluję!

Wystąpienie nie było porywające, ale z pewnością poprawne. Pewnie dlatego, że było przygotowane, bo dotychczasowe wystąpienia Andrzeja Dudy bez kartki bywały mocno banalne.
Zabawny był jeden moment - kiedy pan prezydent przeczytał, iż istotą demokracji są rządy prawa - otrzymał za to oklaski ze strony Platformy Obywatelskiej. Z jakąż nienawiścią patrzał na nas wówczas, purpurowy na twarzy...
Może lepiej niech przestrzega prawa i stoi na jego straży, wtedy nie będzie musiał się wstydzić.

W ramach akcji informacyjnej dot. ustawy o ustroju rolnym prowadzonej przez Platformę Obywatelską, uczestniczyłem w tym tygodniu w spotkaniu w Potępie.
Przyjęta niedawno przez Sejm ustawa (Senat jeszcze nad nią pracuje) dotycząca obrotu ziemią rolną, wzbudza nie tylko we mnie ogromne zdumienie... Jak można w XXI wieku przyjmować ustawę, zabierającą Polakom prawo do swobodnego dysponowania swoją własnością, do kupowania i sprzedawania ziemi rolnej? Ustawę, która przyczyni się do radykalnego pogorszenia się sytuacji na polskiej wsi.
Analizowałem zarówno materiały, które przygotował w tej sprawie Klub Platformy Obywatelskiej, jak i informacje zamieszczone na stronie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Największe zdumienie wzbudza to, że Ministerstwo chwali się, wręcz chełpi tymi szkodliwymi dla Polski zapisami.
Część przyjętych przepisów dotyczy wstrzymania na pięć lat sprzedaży ziemi z zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. Nie znam się na tym, więc wypowiadać się nie będę.
Najbardziej poraża wprowadzenie zakazu handlu ziemią prywatną. Zgodnie z przyjętymi przez Sejm przepisami, właściciel ziemi rolnej będzie mógł ją sprzedać tylko rolnikowi indywidualnemu (czyli osobie, która ma uprawnienia rolnicze, od 5 lat uprawia gospodarstwo rolne, nie posiada więcej niż 300 ha i zamieszkuje w gminie w której to gospodarstwo prowadzi); wyjątkami są jednostki samorządu, Skarb Państwa oraz kościoły. Pozostawiono co prawda (po gorących protestach mi.in. posłów Platformy) nieobecną w pierwotnym projekcie możliwość przeniesienia własności ziemi na osoby bliskie (np. dzieci) lub zapisania im tejże ziemi w spadku, ale jeżeli spadkobierca nie będzie rolnikiem, Agencja Nieruchomości Rolnych będzie mogła odkupić od niego odziedziczoną nieruchomość (oczywiście po określonej przez siebie cenie)!
Rolę będzie można sprzedać osobie, która nie jest rolnikiem (a chce nim zostać), ale tylko pod warunkiem uzyskania całkowicie uznaniowej zgody ANR - w ten sposób stworzone zostało gigantyczne zagrożenie korupcyjne, które może wywołać aferę, jakiej w Polsce jeszcze nie mieliśmy.
Agencja będzie (wg bardzo enigmatycznych kryteriów) stwierdzać, czy nabywca daje rękojmię "należytego prowadzenia działalności rolniczej". Co więcej - osoba taka będzie musiała przez 10 lat uprawiać nabytą rolę (w przypadkach losowych tylko sąd będzie mógł ją od tego zwolnić wcześniej), a w ciągu 5 lat od nabycia nieruchomości, będzie musiała przeprowadzić się do gminy, w której jest ta nieruchomość.
To przecież powrót do pańszczyzny! Cóż stoi na przeszkodzie, aby ktoś mieszkający w Tarnowskich Górach kupił od osoby fizycznej kilka hektarów w Zbrosławicach, czy w Tworogu i zaczął je uprawiać? Dlaczego nie może tego robić nie mając wykształcenia rolniczego? Przecież sam ponosi ryzyko za ewentualnie niższe plony, poza tym można zatrudnić specjalistę i skorzystać z jego wiedzy.
Dlaczego syn rolnika, który wyprowadził się z rodzinnej wioski, z odziedziczoną po rodzicach ziemią nie będzie mógł zrobić tego, na co ma ochotę - uprawiać samemu nawet jeśli nie jest rolnikiem, wydzierżawić, czy też sprzedać komu chce i kiedy chce (teraz lub za 5 lat)? Zgodnie z nowymi przepisami będzie zmuszony odsprzedać ziemię ANR za cenę ustaloną przez Agencję, jeśli ta wpadnie na taki pomysł. Jeśli Agencja (szczęśliwie) nie będzie chciała odebrać mu ziemi wg swojej wyceny, żeby sprzedać ojcowiznę, będzie również musiał uzyskać zgodę Agencji.
Efekty takich działań będą oczywiste - szybki spadek cen ziemi, przejmowanie jej przez ANR i sprzedawanie jej tylko wybranym, mającym dobre relacje w ANR.
O co w tym chodzi? Czy o to, żeby polscy rolnicy zbiednieli? Wielu z nich ma przecież zaciągnięte kredyty hipoteczne pod zastaw tej ziemi. Ziemia gwałtownie straci na wartości, co może spowodować, że banki zażądają zwrotu kredytu lub innego zabezpieczenia. Wiele osób, dla których kawałek ziemi był zabezpieczeniem przyszłości, nagle znajdzie się w sytuacji, że ich majątek straci 30-50% wartości. Dodatkowo należy pamiętać, że fundusze emerytalne rolników bazują na wartości ziemi.
Szukam intensywnie motywacji dla takich pomysłów i nie znajduję ich zbyt wielu... Może chodzi właśnie o to, żeby zabierać Polakom ziemię za bezcen i za tenże bezcen sprzedać ją swoim? Czy mamy do czynienia z przygotowaniem tak gigantycznego szwindlu...?
Czytając artykuły na ten temat znalazłem ciekawą analizę Łukasza Warzechy, który co prawda pominął w ogóle olbrzymie zaangażowanie Platformy Obywatelskiej w tę sprawę, ale przedstawił ciekawą hipotezę. Wg niego PiS adresuje tę ustawę do osób o najniższych instynktach, zawistników, którzy ucieszą się z tego, że ktoś straci swój majątek. Pewnie są osoby, które pomyślą: "A dobrze temu Nowakowi, kupił sobie 5 ha ziemi i teraz zostanie z 1 wartości tego co wydał! Dobrze tamtej Kowalskiej, odziedziczyła 10 ha po ojcu, myślała, że trochę zarobi sprzedając, a teraz nie będzie mogła tego zrobić!"
Czy naprawdę o to chodzi, czy taka niska może być motywacja przyjęcia ustawy, która występuje przeciwko Polakom, przeciwko prywatnej własności ziemi w Polsce?
PS.
Zapomniałem jeszcze dodać, że ustawa wprowadza konieczność uzyskania zgody sądu na sprzedaż lub przekazanie ziemi w ciągu 10 lat od jej nabycia. A więc pańszczyźniane przywiązanie do ziemi....