Na posiedzeniu Rady Muzeum w Tarnowskich Górach przedstawione zostało sprawozdanie z pracy muzeum za rok 2010 i plan jego pracy na 2011. Budżety obu lat to również bardzo ważny element debaty członków Rady. Statutowa działalność muzeum, którą ustawowo realizuje burmistrz miasta (za pośrednictwem pracowników muzeum), wzbogacona została w ostatnich kilku latach przez różnego typu działalność propagującą kulturę. Warto zajrzeć na stronę internetową muzeum i zapoznać się z nią, naprawdę.

        
Zdjęcie przedstawia wejście/wyjście do/z kamienicy Sedlaczka, w której na parterze znajduje się lokal gastronomiczny gotujący posiłki dla ciała, a na piętrze - muzeum 
sycące ducha. W korytarzu tak jak i na rynku, krzyżują się drogi historii i współczesności - pod szesnastowiecznymi sklepieniami umieszczono elementy z czasów socrealizmu.   
.................................................................................................
Poszukiwanie mecenasów kultury i sztuki wśród przedsiębiorców miejscowych jest dość trudne. Nie są chyba jeszcze specjalnie zainteresowani, jak za granicą ale i w różnych regionach kraju, innymi poza sportem dziedzinami. A czy w TG plastyków, muzyków, literatów brak? Nie, są i dojrzali, sprawdzeni, i ci młodzi, na starcie. Tutejsza szkoła artystyczna zdobyła 4 miejsce w Polsce wśród szkół tego typu już w pierwszym roczniku absolwenckim. 
Wydaje się, że wsparcie finansowe ze strony władzy lokalnej dla rozwoju talentów duchowych i umysłowych też nie jest mocno zaznaczone. Uprawiający sport mogą liczyć na znaczącą i stałą pomoc finansową ze strony Urzędu Miasta - ciało potrzebuje diety, strojów, sprzętu, boisk i wyjazdów na mecze i treningi, stypendiów. OK! Super! Jednak dysproporcja na niekorzyść tych "usportowionych inaczej" jest chyba zauważalna. 
   Niejeden rodzic lub sam "delikwent" powie, że nie ma pomocy finansowej w Tarnowskich Górach wcale. Mogą mieć takie odczucia; wypowiedzi na ten temat pojawiły się jakiś czas temu w "Gwarku". Bo przecież wydaję sie zainteresowanym, iż nie ma znaczącego finansowania z budżetu miasta czy zwrotu kosztów choćby na przykład na dojazdy do średniej szkoły muzycznej, na koncerty i wystawy czy warsztaty naukowe, nie finansuje się chociaż w części zakupu sprzętu do "uprawiania" malarstwa czy fotografii, nie pomaga w zakupie literatury fachowej itp. Czy jest na to jakaś rada?

Chociaż nie, był niedawno taki jeden przypadek młodego szachisty, który drobnej pomocy miasta doświadczył. Niech się ten przykład rozmnoży! A miejscowych mecenasów kultury nam przybędzie.    

W Tarnowskich Górach pojawiło się na powrót po dziesiątkach lat milczenia nazwisko Carnalla! Wprawdzie tylko jako nazwa restauracji, jednak uważam i ten fakt za dobry początek powrotu Wielkiego Górmistrza do naszego górniczego miasta. Przywrócenie miastu nazwiska męża mądrego i przedsiębiorczego poprzez nadanie nowej ulicy jego nazwiska nie ziściło się w ubiegłym roku, mimo iż Rada ds Nazewnictwa Ulic i Placów taką propozycję Radzie Miejskiej złożyła, ale może już w najbliższej przyszłości radni powrócą do tego tematu. Z pozytywnym skutkiem.

    W wyremontowanym domu przy ulicy Szymały, dawna własność Nadsztygara, otwarta niedługo zostanie restauracja "Carnall". Wirtualne ale szczerze podziękowanie wzbogacone podziwem dla obecnego właściciela budynku przekazuję teraz poprzez sieć. Dokonał on celnego i odważnego wyboru nazwy w czasach matrixu, awataru i innych straszydlastych neotworów.
   I nie będę stosować kryptoreklamy, nie, a użyję otwartej i jawnej informacji: niewielki dom Górmistrza Rudolfa Carnalla, tego człowieka, którego nie zawaham się nazwać zasłużonym i niezapomnianym, wart będzie odwiedzenia, jeśli właściciel (co przykładem dla innych tutejszych przedsiębiorców może być) drzwi przed tarnogórzanami i ich gośćmi nie zamyknie. Nie ma niestety w Tarnowskich Górach innego miejsca upamiętniającego tę postać na uhonorowanie zasługującą, niech więc ciepło potraw spożywanych w restauracji jego imienia przypominać nam będzie jego gorące dla naszego miasta uczucia.       

       

"Rudolf von Carnall był postacią nieprzeciętną w Tarnowskich Górach z iście wszechstronnymi renesansowymi uzdolnieniami".
Te słowa o Carnallu, który był również założycielem pierwszej Górnoślaskiej Szkoły Górniczej, przeczytać można w Portalu Powiatu Tarnogórskiego, w Indianerze a innych w tekstach wielu autorów poszukać warto http://www.tg.net.pl/indianer/==historia_14.htm .
Zacząć można  choćby od odwiedzenia światowej dziewczyny, "Wikusią" zdrobniale zwanej: http://pl.wikipedia.org/wiki/Rudolf_von_Carnall

PS. Jest jednak jedno miejsce, przypomniałam sobie w tej chwili, będące pamiątką po tym, co prosperity tarnogórskie odbudował -  szyb "Carnall". Czy są inne?   

Kiedy wspinam się po schodach domu Sedlaczka przy Rynku, na pierwsze piętro, zostawiam w dole, na poziomie zero, hałas, kurz i ruch. Tutaj, w muzeum, w sali pod renesansowym stropem, dzieją się rzeczy nie byle jakie i nie tylko muzealne. Wczoraj wieczorem muzealnicy gościli doktora ale nie lekarza. Był to Jerzy Gorzelik. Tak, "ten" Gorzelik, z Ruchu Autonomii Śląska; przybył z wykładem pod tytułem "Perły sztuki Tarnowskich Gór i okolic". 

          

Zdjęcie - niewielkie opóźnienie wykładu Jerzego Gorzelika nie zaważyło (ujemnie) na liczebności osób oczekujących w muzeum.

Nie mogłam być na całym wykładzie, niestety, ale dowiedziałam się później, że nie poruszano kwestii politycznych (choć przecież Gorzelik politykiem jest). Jednak historia zawsze jest osadzona w polityce, no nie? I często irytuje ona albo nudzi, podnieca lub zamyka usta. Ale panoszy się szeroko.

Zdjęcie - Przedstawiciele organizacji, stowarzyszeń, partii, niezależni obojga płci itd. przybyli do muzeum. Tu - trójka męska.   

 A Tarnowskie Góry? Nasze małe, wielkie miasto fascynuje, jak wynikało ze słów wykładowcy - fascynuje tych spoza niego tutejszymi ludźmi, wydarzeniami, krajobrazami. Ludzi, tarnogórzan, przez wieki przybywa w widoczny sposób, a wielu z nich wcześniej czy później okazuje się być ponad przeciętność wielkimi i staje się o nich głośno w kraju i poza nim. Wydarzenia znaczniejsze i pomniejsze kotłują się w czasie i nieraz huczą głośno. Zaś krajobraz spokojnie i bez zbędnego szumu przekształca się z niegdyś rzadko spotykanego pofałdowanego i pagórkowatego w "prostoliniowy i równo-płaszczyznowy" blat. Blat stołowy, na którym ustawiane są klocki plastikowe, blaszane, drewniane. Takie klocki są w wielu miejscach, w każdym zakątku kraju, i w Grójcu Mazowieckim, pod Inowrocławiem i koło Nowego Sącza. Górniczych pagórków i dołków porośniętych tarniną i połyskujących srebrem na lekarstwo tam nie uświadczysz. Jak szybko i u nas one znikną?    

              

Zdjęcie - z tego pola zginęły pokrywające je przez lata pagórki, kryjące szyby. Teraz zmęczone corocznymi orkami i żniwami czeka na dzień, gdy złożone na nim zostaną cegły i dachówki.  
............................................................................................
Dzisiaj zaś po wejściu na szczyt innych schodów znajdujących się, w siedzibie Stowarzyszenia Milośników Ziemi Tarnogórskiej, w szesnastowiecznym budynku przy ulicy Gliwickiej 1, jako jedyna spóźniona (o 30 minut) siadłam, aby posłuchać wykładu Andrzeja Sznajdera z IPN. Temat wykładu obejmował życie księdza Franciszka Blachnickiego, tarnogórzanina, który opuścił we wczesnej młodości nasze miasto, aby spełniać się duchowo, religijnie i społecznie. Twórca ruchu Światło - Życie osiągnął cel - został zapamiętany i uświęcony. A chociaż Tarnowskie Góry niewiele doświadczyły jego tutaj obecności, mówimy teraz o nim. Tarnogórzanin potrafi!

       

Specjalizacja, precyzja, szczegóły dominują we współczesnym świecie nad ogółem, całokształtem, powszechnością. I jakże mocno określają otoczenie, czyniąc je pięknym lub paskudnym. Detal, chociaż niewielki najczęściej, o skromnych rozmiarach, potrafi przesądzić o obrazie, o wyglądzie całości, niwecząc, bywa, koncepcję twórcy. Plac Gwarków jest jednym z niewielu pięknych miejsc w Tarnowskich Górach, które zabudowane przed stu i więcej laty szczęśliwie uchroniły się przed ingerencją w układ architektoniczny decydentów kroczących ku nowej przyszłości jedynie słuszną drogą pod hasłem: zmienić, zniszczyć, usunąć stare a postawić nowe. 

            

Talerze, szpilki, druty, sznurki, pudełka na elewacji pięknej, narożnej kamienicy przy Placu Gwarków. Powbijane w jej mury według woli ludzkiej. Oj, jak to musi boleć!
      
      

Szlachetne twarze postaci z kroksztynów z powagą przyglądają się przechodniom w dole. A może z wyrzutem? Oby nie zarzucono im bezprawnej inwigilacji i nie usunięto spod okapu! Oczy tajemniczych postaci nas widzą, a czy my, tarnogórzanie, wiemy o obecności niemych świadków wydarzeń w naszym mieście? Z pewnością warto wskazać tę piękną kamienicę odwiedzającym nas gościom. Warta jest umieszczenia w reklamowych folderach promujących miasto. Ale przede wszystkim warta jest dbałości właściciela.  

Jeden z czytelników mojego bloga odnalazł w sieci miejsce widoczne na zdjęciu we nieco wcześniejszym moim wpisie. Przedstawiało rynek miasta otoczony starymi kamieniczkami i wypełniony zimowymi kramami, z choinką i jakby-dzwonnicą lub chyba-latarnią albo może-wieżą szybu. Chętnie widziałaby taki rynek w naszym mieście. Czytelnikowi PZ gratuluję! Dowiedziałam się czegoś nowego.

I tak sobie myślę, że mieszkańcy Annaberg-Bucholz też mają swoją Srebrną Górę jak nasza. I jeszcze myślę, że nasza jest niższa, słabiej widoczna z miasta, ale tarnogórzanie ostatecznie dostrzegą ją. I polubią.  

http://www.annaberg-buchholz.de
........................................................  

 "Glück Auf" in the mining and Adam Ries town Annaberg-Buchholz
Be fascinated by the beautiful old mining town of Annaberg-Buchholz amidst the impressive natural landscape of the Upper Ore Mountains.

The world famous mathematician Adam Ries has spent lots of his time in Annaberg-Buchholz also known as the "secret capital of the Ore Mountains". There are fascinating old mines as well as many other interesting sights.

Annaberg-Buchholz has developed from mining and has attracted visitors ever since. We would like to welcome our guests with the traditional miner's way of saying hello "Glück Auf!". 

Annaberg-Buchholz is looking forward to your visit and we wish you nice and pleasant holidays!
.........................................................................................................................................
Również za granicą Polski ale nie tak znowu daleko, mieści się inne miasteczko, o podobnej do TG i A-B górniczej historii.

Koncert 4 wiolonczelistów w muzeum, pod renesansowym stropem był pierwszym z tego cyklu w nowym roku. Takiego męskiego kwartetu nie spotyka się często a juz z pewnością nie w Tarnowskich Górach.  A jednakstało się - w naszym muzeum odbył się Koncert pod Renesansowym Stropem z udziałem męskiego kwartetu wiolonczelowego. Który to już koncert? Chyba z szóstego lub moze siódmego krzyżyka? . 

        

Inna męska rzecz to rumak. Na tym jednośladzie o dwóch kołach zamiast czterech kopyt wjechali (do pary) dwaj młodzi ludzie wprost pod drzwi jednej z kamieniczek podcieniowych. No, trzeba przyznać, że od XVI wieku te mury wiele "widziały". Niemi świadkowie minionego czasu cierpią teraz od hałasu, wibracji i wilgoci, co widać, słychać i czuć. Też - na załączonej fotografii.  

        

Bezpiecznie minął trzynasty dzień miesiąca nieskojarzony z piątkiem. Minęła jakby zima, a przynajmniej przysiadła w kucki w jakimś kątku kraju. Zostawiła zbrudzone chusteczki śniegowe to w zaroślach parkowych, a to w zakamarkach ogrodów albo za budą psam. Wesprzeć ją pomagając w powrocie, czy zostawić w zapomnieniu i doprowadzić do zatracenia przez najbliższe 10 miesięcy? Oto wybór nie fizyczny przecież ale duchowy raczej. Rozsądna jestem  albo romantyczna - oczekuję ponownego zrzucenia z chmur mroźnej pierzynki! Inni być może zamknęliby niebiańską lodówkę na staromodną kłódkę, aby przydusić, zdusić, zagłuszyć wołania śnieżynek na długo albo na zawsze. Reinkarnacja zimy w jej znanej postaci albo lepiej - w postaci w długiej, wymrożonej szacie sprzed trzydziestu i dawniejszych jeszcze lat - na nowe życie zimy mam nadzieję.

Zdjęcie - rynek jakby podobny do tarnogórskiego, sfotografowany w zimowej szacie, podczas pełni księżyca (jak na mojej niedawnej fotce).  Choinka w światełkach okazała i odświętna, konstrukcja może latarni a może dzwonnicy. Kto zna miasto z tego zdjecia? Proszę o pomoc i identyfikację.