Przez kilka dni nie zaglądałam do blogów inych autorów, nie wiedziałam więc o komentarzach do wpisu mojego kolegi, Janka Hahna, na temat pomników. A ponieważ ponownie zwrócił się do mnie z pytaniem na ten sam temat jeden z czytelników, moją odpowiedż oraz opinię w sprawie pomników w Tarnowskich Górach opublikuję dzisiaj na stronie głównej bloga a nie w komentarzach.

   Przez kilka dni nie zaglądałam do blogów inych autorów, nie wiedziałam więc o komentarzach do wpisu mojego kolegi, Janka Hahna, na temat pomników. A ponieważ ponownie zwrócił się do mnie z pytaniem na ten sam temat jeden z czytelników, moją odpowiedż oraz opinię w sprawie pomników w Tarnowskich Górach opublikuję dzisiaj na stronie głównej bloga a nie w komentarzach.

Szanowny Panie Agencie Tomku, 
    wiem, że ta sprawa ciągle nie może się doczekać jakiegoś sensownego rozwiązania. Przyczyną są nie tylko pieniądze, ale i względy „polityczne” z podtekstami „nasz, nie nasz”.
    Kto choć troszkę zna historię Śląska tamtych czasów, a z niej margrabiego Georga , Jana Dobrego i innych śląskich Piastów, ten dobrze wie, jak to było z ich ówczesnym patriotyzmem, któremu przyświecał głównie interes własny lub rodu. Spotkałam się nie raz z oceną pomysłu: Jan – ok., ale ten drugi to przecież Niemiec. Bywało i odwrotnie, gdy pytano o zasługi Jana. Dlatego na stronie www. umieściłam już dawno artykuł o niemieckim lotniku, którego bojowe czyny przypomina i sławi Fundacja w Świdnicy. Nikt - o ile wiem - nie próbuje przez to zmienić statusu  tego miasta, jaki powstał po 1945 r.

     Manfred von Richthofen – Czerwony Baron, służył swojej ojczyźnie tak, jak w II wojnie  np. kapitan, później generał Ernest Skalski -Polak.

Od znajomego słyszałam, że jeszcze w latach 60. XX w. spotkali się członkowie załóg pancernika Bismarck i angielskiego krążownika Hood zatopionego w bitwie na Atlantyku właśnie przez Bismarcka. Zwykli ludzie i żołnierze nie wybierają sami sobie przeciwników. Nasz Kozietulski walczył pod sztandarami Napoleona pod Samosierrą. Ten słynny wąwóz nie leży w Polsce, i bronili go prawowici jego właściciele, ale taka była droga polskich legionów Dąbrowskiego do Polski. Nie zawsze pełna chwały.

      Przykładów można podać więcej. Nie będę się oczywiście z nikim tu sprzeczać o to czy margrabia brandenburski wynaradawiał Polaków w Tarnowskich Górach, bo znam granice śmieszność. Jan Opolski podpisywał się z czeska - Hanusz, a mimo to był na pewno polskim Piastem. Historię pomnika margrabiego opisano już nie raz. Bywał tu i znikał, a niejednoznaczności oceny tych wszystkich zabiegów wokół niego najlepiej dowodzi fakt, że pomnik usunięto z ratusza a jego herbowe tarcze pozostawiono.

     Zachęcam do sięgnięcia po artykuł „Warto skorzystać z Czerwonego Barona” Pana oraz innych zainteresowanych budową pomników w Tarnowskich Górach. Dość ciekawa to lektura, a zaskakujące było dla mnie to:

        Przyzna Pan, że jakiś przykład z artykułu wypływa. Osobiście byłabym za upamiętnieniem obu postaci, które miały wpływ na powstanie naszego miasta i nie tylko. Miejsce – są trzy takie miejsca, które jakoś nie mogą się doczekać sensownego do końca zagospodarowania.

Dziś kilka słów na temat tego, o czym myślę pisząc w moim programie wyborczym: 
„dążę do zwiększenia liczby miejsc pracy oraz wspierania rodzimych pracodawców”.

    Na mojej stronie www. znajdują się pisma, w których zwracam się do Burmistrza o rozważenie realizacji budowy domu opieki społecznej w Bobrownikach wspólnie z autorkami tego pomysłu. Szczegóły na  http://www.alicjakosibalesiak.tgory.pl/rada-miasta-tarnowskie-gory/12-biezacakorespondencja/118-dom-bobrowniki-interpelacja.html

         Dotychczas wiadomo, że Fundacja ma pomysł, miasto – tereny oraz  np. większą zdolność kredytową. Dom opieki prowadzony na zasadach komercyjnych może świadczyć różne usługi, a więc zatrudniać personel o wielu kwalifikacjach, od medycznych poczynając na kulturalnych nie kończąc. Projekt budowlany mógłby przewidywać stopniową rozbudowę (tzw. plaster miodu). Mógłby działać w formie np. spółki miejskiej do czasu wykupienia jej przez samą Fundację lub innego zainteresowanego prowadzeniem takiej działalności.

    Oczywistym jest, że takie przedsięwzięcia wymagają opracowania rachunku ekonomicznego dla takiej spółki, ale spółka AIG Park Wodny działa i jak twierdzi jej Prezes – przynosi miastu dochody. Wzór jest więc gotowy, ścieżka przetarta.

    Parkingi. O nich jeszcze będzie mowa, teraz chcę wskazać, że to nie musi być miejsce pracy tylko dla parkingowego. Parking wyposażony w kilka drobnych i nie drogich urządzeń, może służyć do świadczenia innych usług związanym z utrzymaniem samochodów. A bilet parkingowy? Nie musi być on ohydnym świstkiem papieru. Ładny, niosący jakąś treść promocyjną,  reklamową itp., ktoś musi zaprojektować, wydrukować. To jest praca.

    Rozsądną liczbę strojów na gwarkowski pochód też mogą uszyć wynajęte krawcowe. Powtarzam – rozsądną ilość za pieniądze z puli, którą miasto na „Gwarki” zawsze będzie przeznaczać.  Mogą to zrobić nawet na miarę tego, kto w nim na pochód wyruszy. Ten strój może przechodzić na kolejnego członka rodziny, przechowywany w domu tego, kto chce i zobowiąże się do uczestniczenia w nim w pochodzie. Tak chyba czyni Bractwo Strzeleckie zawsze doprasowane i eleganckie.

    Wielu, na najróżniejszych forach, wysuwa wobec władz miasta postulat typu: „ stwórzcie miejsca pracy”. Inni zaś twierdzą, że władzom miejskim nic do nich, bo nie po to istnieją, i ważne są chodniki, krawężniki, latarnie.

    O tych i podobnych pomysłach warto przynajmniej rozmawiać, gdy radni i burmistrz są pośrodku powyższych przytłoczeni często taką myślą:

       „Opinia publiczna ma zawsze rację. Nawet, gdy się myli.”

      
       .........................................................................................................................

 Nie można pominąć wydarzeń, których uczestnikami albo nawet bohaterami są mieszkańcy Tarnowskich Gór - doceniają spuściznę ubiegłych wieków, dzieła umysłów i rąk tarnogórskich budowniczych. Dzięki tym sprzed dziesiątek lat i tym współczesnym tarnogórzanom dawny blask odzyskują stuletnie budynki.
Ten niżej - ulica Karola Miarki - zaopatrzony został w żagiel, który pomoże mu dotrzeć do spokojnego portu.

Fotografuję ludzi - dorosłych, dzieci, młodzież, na służbie i w czasie spaceru albo przy zabawie. A w tle widać Tarnowskie Góry. Ludzie niewiele znaczą bez otoczenia.

       

Tu mój seryjny model - pan Marek - z jednego z tarnogórskich zespołów muzycznych, którego problemy ze znalezieniem pomieszczenia na próby są mi znane. Czy znajdą swój pozytywny koniec?

       
Wielu osobom wydaje się, że działalność Tarnogórskiego Domu Kultury opiera się głównie na organizowaniu koncertów w sali widowiskowej. A prowadzenie tarnogórskich świetlic? A 70 prawie chórów amatorskich? A zajęcia taneczne i róznego typu warsztaty? To też należy do TCK. Sala widowiskowa jest w jednym z ostatnich etapów remontu; niedługo wróci do zwykłego użytkowania. O tym zapewnia dyrektor Mirosław Błaszczak.

      

Dwójka chłopców i mama na bardzo tarnogórskiej ulicy - na Krakowskiej. Oto efekt otoczenia urwisów czułą, kobiecą opieką - aniołki wprost. Pozdrawiam całą trójkę!    

Zagadnienie: czy wszystkie budynki sprzed II wojny światowej znajdujące się w obrębie tarnogórskiej starówki są zabytkami? Czy można im nadać taki status w dowolnym czasie? A na jakich warunkach?

Gdy idąc ulicą Karola Miarki zobaczyłam ten budynek po zdjęciu z niego zasłon ochronnych, postanowiłam:
a) zrobić stosowną fotkę a nawet kilka - "całokształtu" i detali
b) porozmawiać z robotnikami, którzy właśnie znajdowali się na podwórzu posesji.
Rozmowa z wykonawcami remontu (Eurodach okazała się sympatyczna i rzeczowa. Pani, która wyszła z budynku - mieszkanka, usłyszała ode mnie słowa podziwu dla decyzji o restauracji obiektu, którą podjęli właściciele. Odniosłam wrażenie, że sprawiło jej to satysfakcję.

        
Szczęść Boże przy dobrej robocie, Panowie! Pozdrawiam!

W ostatnich latach, w Tarnowskich Górach, oto coraz więcej prywatnych właścicieli wykazuje się dbałością o wygląd i kondycję techniczną starówki. Budynki miejskie też doczekają się remontów. Na przykład ten przy ul. Gliwickiej 25, dawna szkoła górnicza, ma być remontowany w przyszłym roku.      
..................................................................
Pstryk! Trzask! i jeszcze raz! i już! Ale zanim podeszłam pod budynek, na chodniku spotkałam młodzieńca, którego nie poznałam , a który pozdrowił mnie. Zatrzymany podpowiedział mi okoliczności naszego zapoznania się, a ja skorzystałam z okazji, aby zrobić zdjęcie - nosił ciekawą fryzurę. I znowu na starej tarnogórskiej ulicy z dziewiętnastowiecznymi budowlami spotkała się historia ze współczesnością

Zdjęcie - gdzieś zginęło wśród cyferek aparatu! Niestety!
...................................................................................................
Kilkadziesiąt motocykli zjechało pod kościół pw. Królowej Pokoju.

       

Młodzi mężczyźni zsiadali z nich, zdejmowali kaski, czekali na jakieś wydarzenie. Czekali na pogrzeb kolegi, 24-letniego motocyklisty, który zginął w wypadku drogowym. Nie można nie żałować młodego życia...

       

Przypadkiem spotkałam znanego mi juz z widzenia młodzieńca, on również mnie rozpoznał. Okoliczność była inna - otwarcie sezonu motocyklowego w Klubie 22.

       

Tak mijał dzień pełen mężczyzn. Na tym zdjeciu jedna kobieta na okrasę - odporna na dramatyczne wydarzenia.
....................................................................
Wyniki wyścigu... W wyścigu po tytuł najgroźniejszej używki wygrywa... The winner is... alkohol! Alkohol przed narkotykami!  

"Alkohol jest najbardziej szkodliwą używką spośród wszystkich stosowanych na świecie, jeśli weźmie się pod uwagę krzywdy zdrowotne i psychologiczne wyrządzane przez używki osobom uzależnionym, koszty ich leczenia oraz straty społeczne związane m.in. z wypadkami, przestępczością i rozpadem rodzin."

http://www.pulsmedycyny.com.pl/index/archiwum/13685/1.html  

Koszty leczenia uzależnień należy wkalkulować w budżet gminny. I podobnie jak we wcześniejszym moim wpisie, z 10 listopada, na temat zdrowia dzieci sprzed telewizora, znakomite znaczenie mają tu pieniądze. 
        

Pieniądz obiecuje wszystko ale wciąż ulega chorobie dewaluacji.
Medycyna znalazła na nia jedyne lekarstwo: WIĘCEJ PIENIĘDZY.

Poranek świąteczy to deszcz i symbole narodowe. Wieczór - bez szumu spadających kropli ale z szumem tarnogórskich Srebrnych Skrzydeł.

ALBUM FOTOGRAFICZNY pojawi się w tym miejscu juz niedługo. 

Święto Niepodległości 11.11.2010

Mnie się w mieście podoba: gdzie nie obrócić głową - tam głowa. Czasem i głowy pół. I hasła pisane wołem. Jak wół!

Żagle banerów, na których rozpłaszono twarze, kolory i wyrazy zostały zabezpieczone tęgimi łańcuchami. Mniejsze żagielki na wysokości 3-5 metrów zastygły w bezruchu mimo wietrznej pogody. Załogi zasiadły na pokładach osiadłych na kołach. Toczy się wielkopowierzchniowa rozmowa twarzy, głów, popiersi, biustów.

Oto godzina przed zmrokiem - światła uliczne zaświecone, flagi wywieszone. .................................................................................
Mnie drzwi otwarte na oścież prowadzące do WC jeszcze irytują nawet, gdy znajdują się w ratuszu. Jednak widok pokracznych zielonych gadów i niebiesko-żółtego kancioka stał mi się już prawie obojętne. Nadejdzie zima i obecność nieheblowanych dech wokół uniesionego lodowiska nie sprawi mi przykrości. Pokrywam się z biegiem lat grubą skórą a to za sprawą dość powszechnej bylejakości. Ja gruboskórności nabywam teraz, młode pokolenie powleka się odporną na estetykę, porządek i łagodność skorupą już od najwcześniejszych lat życia - to wpływ nas, starszych. Opiekunów, rodziców, władzy. 
......................................................................................
Wczoraj na spotkaniu w Innym Śląsku co kilka zadań padało słowo "bajka" np: " inna bajka, nie z tej bajki, w mojej bajce". Cóż, zanika język formalny, urzędowy, literacki,
są za to wciskające się w każdy kąt byle jakie kolokwializmy, żargon, slang, gwara. 

O tempora! O mores! O-fiara na ołtarzu współczesności.
........................................................................................................
Komisja Rodziny, Zdrowia, Pomocy Społecznej i Ochrony Środowiska, której przewodniczyłam w czasie minionej kadencji Rady Miejskiej zajmowała się między innymi zdrowiem dzieci. Mój wniosek do budżetu 2009 zaowocował przeprowadzoną przez Urząd Miejski akcją profilaktycznych badań słuchu u dzieci. Oczywiście wiązała się z wydatkowaniem z budżetu miasta pewnej sumy; koszt to 40000 zł.  Akcja nie została jednak kontynuowana w 2010, nie znam powodu, ale mogę się domyślać, że jak to najczęściej bywa,chodziło o pieniądze.
i na zdrowie dzieci. Artykuł pod tytułem "Telewizja sprzyja nie tylko otyłości", jest wprawdzie krótki ale interesujący (z Pulsu Medycyny), znajduje się na: http://www.pulsmedycyny.com.pl/index/archiwum/13689/1.html

A oto fragment:   
"Dzieci spędzjące dwie lub więcej godzin dziennie przed ekranem telewizora lub komputera są bardziej zagrożone problemami psychologicznymi niż ich rówieśnicy i to niezależnie od tego, czy w pozostałym czasie są aktywne fizycznie, czy nie – wynika z badania PEACH prowadzonego w grupie ponad 1000 angielskich dzieci w wieku 10 i 11 lat."

Panie Nowak, jeśli Pan pozwoli, to przeniosę odpowiedź na Pańskie pytanie na główną stronę, bo może ona rzeczywiście kogoś interesować, choć obawiam się, że wszystkich nie zadowoli. 

Odpowiem tak: zostałam wybrana z listy PO. Przez prawie dwa lata Klub Radnych PO był w Koalicji z Inicjatywą Obywatelską , więc współpracowałam z  panem burmistrzem Czechem. Potem przez dwa lata Klub PO tworzył opozycję dla Inicjatywy, więc jako lojalny członek klubu PO współpracowałam z byłym burmistrzem - panem Szczerbą. Tę lojalność wobec PO rozciągam i na ten czas. Tym bardziej, że moimi konkurentami są teraz np. radny Ślepaczuk – dobry mediator, czy Łukasz Garus, kto wie, czy nie burmistrz w przyszłości. Byli dobrymi radnymi i kolegami, podobnie jak i Jan Hahn – miłośnik Tarnowskich Gór, który startuje z listy Inicjatywy. Mimo to, mam zamiar z nimi wygrać w tych wyborach. I to bez kopania ich po kostkach. 

Ja tu, na moim blogu, przedstawiam, do czego będę dążyć. Dostaję za to cięgi, ale będę to robić z tymi, którzy uważają to za sensowne, a więc z panem Szczerbą, panem Markiem Pylą i innymi kandydatami z listy Komitetu Wyborczego Kazimierza Szczerby. 

Kto chce mnie zapytać o mój program - odpowiem. Nawet tym, którzy nie zrozumieli, dlaczego na trzy pytania. Przepraszam, ale pytanie: Dlaczego nie z PO? - nie dotyczy żadnego punktu mojego programu.

To nie jest wielkie miasto, tu właściwie wszyscy się znamy, na co dzień nie jest potrzebna „wielka polityka”. Wkroczy na drugi rok, gdy będziemy wybierać posłów i senatorów.

Panie Nowak, to Pan i tacy jak Pan idą do urn. Ja proponuję – Głosujcie na mnie. Na mój program dla Małego Wielkiego Miasta. Ale ja nikogo nie stawiam pod ścianą.