W czasie wędrówek po okolicach spostrzegamy to, czego nie widzimy w miejscu, w którym mieszkamy. Niedawno, a może dawno, bo leżał jeszcze wszędzie śnieg, odwiedziłam Pyskowice. Całkiem wczesnowieczorna albo późnopopołudniowa pora zimowa to czas może nie ekscytujący ale interesujący, nawet w małym mieście, mniejszym od Tarnowskich Gór. Kiedy powstały Pyskowice? Jak teraz się w nich żyje? 

         
Gdzie w Pyskowicach jest skrzyżowanie dróg historii i współczesności? Czy tak jak w Tarnowskich Górach - na rynku?

Kamieniczki i ratusz, fontanna i ławki, podobnie jak u nas ale jakby mało dynamicznie i monochromatycznie jak na staromiejski układ architektoniczny. Dlaczego?
Zastanowiłam się przez chwilę, rozejrzałam dokładniej, zajrzałam w pamięci do TG i odpowiedź się nasunęła: na rynku brakuje zielonych i pomarańczowych plastikowych koszy, nie ma samochodów wokół jego płyty, brak barierek na schodach ratusza, reklam z epoki wczesno-późno-jakiejktochce ! Czy coś w Pyskowicach nie gra?
           
Detale. Detale stanowią o całokształcie. A jeśli są w ruchu to i całokształt żyje. Własnym niezależnym życiem.

Wędrówki...
W wędrówkach po "małych ojczyznach" ważny jest każdy najmniejszy kamyczek. Nawet ten, który uwiera.

Kto to powiedział? Kto?

W jakim celu wykonuje się badania prenatalne u kobiet i na czym one polegają? Które kobiety powinny być nimi objęte i jak często? Jakie są koszty wykonania tych badań i czy jest w dostępie do nich równouprawnienie? Czy dostęp do badań prenatalnych pogorszy się czy polepszy w bieżącym roku? Czasem warto postawić sobie takie i inne pytania dotyczące badań prenatalnych kobiet ciężarnych; kobiet, które są żonami, siostrami, córkami, koleżankami. A odpowiedzi nie są trudno osiagalne. 

"Diagnostyka prenatalna są to wysokospecjalistyczne badania wykonywane w czasie ciąży. Może dotyczyć zarówno matki jak i dziecka. Badaniom powinny być objęte wszystkie kobiety między 11 a 14 tygodniem ciąży oraz między 20 a 24 tygodniem ciąży."

Oto krótki fragment artykułu pt. "Limity macierzyństwa" opublikowanego w czasopiśmie "Med-info", z którym można się zapoznać pod adresem  http://www.medicalnet.pl/Limity-macierzynstwa,wiadomosc,1,listopad,2010.aspx

Zdjęcie. Na dobry sen dla matek i dzieci - zielony kolor uspokaja, motyw roślinny przypomina o radości życia. Jeden ze skromniejszych witraży kościoła pw. św. Piotra i Pawła. Inne, a szczególnie te najwspanialsze,  można oglądać w tarnogórskiej świątyni. Spokojnej nocy! I dobrego dnia po niej!

         
  

W niedzielne przedpołudnie dymny odcień dźwięków saksofonu i klarnetu wprowadził do sali muzealnej klimat letniego wieczoru pod rozgwieżdżonym niebem.  Melodie samby, rumby, bossa novy, tanga swoim kołysaniem przypominały fale oceanu, liście palm, gorący piasek. 

Za oknem dzwon obwieszczał godzinę nabożeństwa, dziesiątki gołębi krążyły w stadzie, pochmurniało niebo nad opustoszałym rynkiem małego miasta tu, gdzieś w środkowej Europie. A może to było w Hawanie na Kubie, na Ipanemie w Brazylii, w Big Apple w Ameryce Północnej? Opalony brunet w słonecznych okularach, lekko rozpiętej kolorowej koszuli, swoim magicznym głosem czarował właśnie dziewczynę pijącą curacao. Czy to właśnie tak było? Czy to tylko muzyka i śpiew pana Jacka? Kolejny raz wystąpił w Tarnowskich Górach wraz ze swoim trio.


ALBUM FOTOGRAFICZNY można otworzyć klikając myszką na miniaturce zdjęcia.

Trio Jacka Mielcarka

Rozrywka, kultura, wypoczynek, dzień święty. A po nich? Praca i dom. Na wyznaczonych terenach powstają nowe domy jednorodzinne i bloki mieszkalne. Gmina sprzedała je deweloperom, który zaspokajają właśnie potrzebę obywateli  związaną z mieszkalnictwem. To nie mały głodek ani nawet głód mieszkań, to głodzisko, bowiem kolejka obejmuje około 1300 oczekujących na własne (i tanie) mieszkanie.
   Przez ostatnie wiele lat gmina nie wybudowała żadnego lokalu mieszkalnego, z odzyskaniem istniejących, sukcesu też chyba nie było, bo słyszelibyśmy o tym. Ale teraz, teraz "ogonek" kolejkowiczów skróci się ale nie znacząco, przecież tylko kilkadziesiąt lokali a nie setki znajdą się na rynku sprzedaży w tej branży. Będą się w końcu cieszyć ci szczęściarze, których stać na zakup od deweloperów własnego MX lub tzw. apartamentu po kilka tysięcy złotych za metr kwadratowy. Część dotychczasowych najemców zwolni gminne mieszkania. I nowa radość tych z długiej kolejki oczekujących na tańsze lokum. Dodatkowo jeszcze powód do zadowolenia dla samorządu lokalnego - ustawowe zadanie gminy zostanie choć w ułamku procenta wykonane. O tym jak ekstremalnych rozmiarów będzie samozadowolenie i osobista radość deweloperów, przekonywać nie trzeba. W naszym mieście nadeszła era społecznej szczęśliwości i błogość zapanowała wokół. 

   OK! To mieszkania, super. Teraz kolej na zatrudnienie. Gdzie w TG powstają nowe miejsca pracy?      

Konkretna informacja - moje zdjęcia zamieszczane na blogu mają słabą jakość. "Warto je dopracować w programie fotograficznym, bo nie są złe" - blisko mego ucha (bo w słuchawce telefonu) wypowiedział te słowa męskim, ale nie chropowatym a aksamitnym i kołyszącym serce głosem. jeden ze znakomitych fachowców fotograficznych. Coś za coś - aby zdjecia łatwiej sie otwierały na stronie internetowej, musza być właśnie tak ... mało perfekcyjne. Żałuję. A może się nieudolnie tłumaczę? Dziękuję Panu za zainteresowanie.

............................................................................................    

Mieszanka nadgraniczna kilku języków, którą solidnie przemiesily nogi i języki wędrujących po ziemiach Śląska za pracą i chlebem, to według jednych śląska gwara w odmianach lub, jak uważają inni, śląski język. Na opolszczyźnie, koło Cieszyna, w Radzionkowie, nad Brynicą są słowa podobne do innych i słowa różniące się, Ale to wszystko są słowa tutejszych mieszkańców, czy to pnioki, czy krzoki czy ptoki.

      

Zdjęcie - jakby klatka ze starego filmu. Na miejscu terenów wydobycia rud srebra, ołowiu, żelaza powstały po wyrównaniu pagórków szybów i zasypaniu odkrywek pola uprawne i sady. Dzisiaj znikają i one zajmowane przez osiedla mieszkaniowe.
...........................................................................
Za kilka godzin weekend wybuchnie jak co tydzień, ale już bez zapachu sobotniego kołocza śląskiego, który upieką "na niedziela" w kaflowym piecu kuchennym babcie albo mamy. W mroźne, zimowe dni ten prosty placek drożdżowy, miękki jak ppuchowa poduszka, z chrupiącą posypką, smakował każdemu. A dzieciom szczególnie, gdy był jeszcze ciepły i zrumieniony.na "rancie". Czy mam przypomnieć starszym ale nie tak znów starym, rynce omy, wartko robota, szuflodki łod byfeja, gorczki, boncliki i war ze piekarnioka? Oto przysłany mi przez tarnogórzanina osiadłego od lat na opolszczyźnie, Andrzeja Misza, przepis.

          Kołoc ślonski

Do miski wciepnij sionyj monki font,
Dej cukier, drożdże, mlyko i w kont,
Kaś blisko pieca, niych cie niy kusi
Przeciongi robić - ciepło być musi.

Jak drożdże bydom dobrze gerować,
Pod rynkom blisko mosz przirychtować,
Cuker, solniczka, dwa cołkie jajka,
By smak przycudny mioł kieby bajka.

Gornuszek mlyka szykuj sie chnet,
A w drugim roztop leciutko fet,
Nojpiyrw wlyj mlyko, masa zrob gynsto,
Potym dej masła i miyszej czynsto.

Ciasto na blacha delkatnie wyłoż,
W kuchni do pieca wongla fol prziłoż,
Na wiyrch kołoca posypki buły,
Do gorkij wroź go zaroz bradruły.

Niych sie zbronoci, piyknie powoli,
Ciyngiym uważej, bo sie przijpoli,
Wonio juz wszyndzie, wyciongej blacha,
Zważej dyć gorke i przestoń klachać!

Teroz już mogom goście posiodać,
Wypic bonkawa i kołoc zjodać,
Jak świat szyroki, a przełyk wonski,
Lepszego ni ma, jak kołoc ślonski!     

O innych przysmakach regionalnych, zdarza się, rzadko stawianych na tutejszych stołach (a szkoda), przeczytać można w programie edukacji regionalnej Indianer  Portalu tg.net. http://www.tg.net.pl/indianer/==kultura_9.htm

Na posiedzeniu Rady Muzeum w Tarnowskich Górach przedstawione zostało sprawozdanie z pracy muzeum za rok 2010 i plan jego pracy na 2011. Budżety obu lat to również bardzo ważny element debaty członków Rady. Statutowa działalność muzeum, którą ustawowo realizuje burmistrz miasta (za pośrednictwem pracowników muzeum), wzbogacona została w ostatnich kilku latach przez różnego typu działalność propagującą kulturę. Warto zajrzeć na stronę internetową muzeum i zapoznać się z nią, naprawdę.

        
Zdjęcie przedstawia wejście/wyjście do/z kamienicy Sedlaczka, w której na parterze znajduje się lokal gastronomiczny gotujący posiłki dla ciała, a na piętrze - muzeum 
sycące ducha. W korytarzu tak jak i na rynku, krzyżują się drogi historii i współczesności - pod szesnastowiecznymi sklepieniami umieszczono elementy z czasów socrealizmu.   
.................................................................................................
Poszukiwanie mecenasów kultury i sztuki wśród przedsiębiorców miejscowych jest dość trudne. Nie są chyba jeszcze specjalnie zainteresowani, jak za granicą ale i w różnych regionach kraju, innymi poza sportem dziedzinami. A czy w TG plastyków, muzyków, literatów brak? Nie, są i dojrzali, sprawdzeni, i ci młodzi, na starcie. Tutejsza szkoła artystyczna zdobyła 4 miejsce w Polsce wśród szkół tego typu już w pierwszym roczniku absolwenckim. 
Wydaje się, że wsparcie finansowe ze strony władzy lokalnej dla rozwoju talentów duchowych i umysłowych też nie jest mocno zaznaczone. Uprawiający sport mogą liczyć na znaczącą i stałą pomoc finansową ze strony Urzędu Miasta - ciało potrzebuje diety, strojów, sprzętu, boisk i wyjazdów na mecze i treningi, stypendiów. OK! Super! Jednak dysproporcja na niekorzyść tych "usportowionych inaczej" jest chyba zauważalna. 
   Niejeden rodzic lub sam "delikwent" powie, że nie ma pomocy finansowej w Tarnowskich Górach wcale. Mogą mieć takie odczucia; wypowiedzi na ten temat pojawiły się jakiś czas temu w "Gwarku". Bo przecież wydaję sie zainteresowanym, iż nie ma znaczącego finansowania z budżetu miasta czy zwrotu kosztów choćby na przykład na dojazdy do średniej szkoły muzycznej, na koncerty i wystawy czy warsztaty naukowe, nie finansuje się chociaż w części zakupu sprzętu do "uprawiania" malarstwa czy fotografii, nie pomaga w zakupie literatury fachowej itp. Czy jest na to jakaś rada?

Chociaż nie, był niedawno taki jeden przypadek młodego szachisty, który drobnej pomocy miasta doświadczył. Niech się ten przykład rozmnoży! A miejscowych mecenasów kultury nam przybędzie.    

W Tarnowskich Górach pojawiło się na powrót po dziesiątkach lat milczenia nazwisko Carnalla! Wprawdzie tylko jako nazwa restauracji, jednak uważam i ten fakt za dobry początek powrotu Wielkiego Górmistrza do naszego górniczego miasta. Przywrócenie miastu nazwiska męża mądrego i przedsiębiorczego poprzez nadanie nowej ulicy jego nazwiska nie ziściło się w ubiegłym roku, mimo iż Rada ds Nazewnictwa Ulic i Placów taką propozycję Radzie Miejskiej złożyła, ale może już w najbliższej przyszłości radni powrócą do tego tematu. Z pozytywnym skutkiem.

    W wyremontowanym domu przy ulicy Szymały, dawna własność Nadsztygara, otwarta niedługo zostanie restauracja "Carnall". Wirtualne ale szczerze podziękowanie wzbogacone podziwem dla obecnego właściciela budynku przekazuję teraz poprzez sieć. Dokonał on celnego i odważnego wyboru nazwy w czasach matrixu, awataru i innych straszydlastych neotworów.
   I nie będę stosować kryptoreklamy, nie, a użyję otwartej i jawnej informacji: niewielki dom Górmistrza Rudolfa Carnalla, tego człowieka, którego nie zawaham się nazwać zasłużonym i niezapomnianym, wart będzie odwiedzenia, jeśli właściciel (co przykładem dla innych tutejszych przedsiębiorców może być) drzwi przed tarnogórzanami i ich gośćmi nie zamyknie. Nie ma niestety w Tarnowskich Górach innego miejsca upamiętniającego tę postać na uhonorowanie zasługującą, niech więc ciepło potraw spożywanych w restauracji jego imienia przypominać nam będzie jego gorące dla naszego miasta uczucia.       

       

"Rudolf von Carnall był postacią nieprzeciętną w Tarnowskich Górach z iście wszechstronnymi renesansowymi uzdolnieniami".
Te słowa o Carnallu, który był również założycielem pierwszej Górnoślaskiej Szkoły Górniczej, przeczytać można w Portalu Powiatu Tarnogórskiego, w Indianerze a innych w tekstach wielu autorów poszukać warto http://www.tg.net.pl/indianer/==historia_14.htm .
Zacząć można  choćby od odwiedzenia światowej dziewczyny, "Wikusią" zdrobniale zwanej: http://pl.wikipedia.org/wiki/Rudolf_von_Carnall

PS. Jest jednak jedno miejsce, przypomniałam sobie w tej chwili, będące pamiątką po tym, co prosperity tarnogórskie odbudował -  szyb "Carnall". Czy są inne?   

Kiedy wspinam się po schodach domu Sedlaczka przy Rynku, na pierwsze piętro, zostawiam w dole, na poziomie zero, hałas, kurz i ruch. Tutaj, w muzeum, w sali pod renesansowym stropem, dzieją się rzeczy nie byle jakie i nie tylko muzealne. Wczoraj wieczorem muzealnicy gościli doktora ale nie lekarza. Był to Jerzy Gorzelik. Tak, "ten" Gorzelik, z Ruchu Autonomii Śląska; przybył z wykładem pod tytułem "Perły sztuki Tarnowskich Gór i okolic". 

          

Zdjęcie - niewielkie opóźnienie wykładu Jerzego Gorzelika nie zaważyło (ujemnie) na liczebności osób oczekujących w muzeum.

Nie mogłam być na całym wykładzie, niestety, ale dowiedziałam się później, że nie poruszano kwestii politycznych (choć przecież Gorzelik politykiem jest). Jednak historia zawsze jest osadzona w polityce, no nie? I często irytuje ona albo nudzi, podnieca lub zamyka usta. Ale panoszy się szeroko.

Zdjęcie - Przedstawiciele organizacji, stowarzyszeń, partii, niezależni obojga płci itd. przybyli do muzeum. Tu - trójka męska.   

 A Tarnowskie Góry? Nasze małe, wielkie miasto fascynuje, jak wynikało ze słów wykładowcy - fascynuje tych spoza niego tutejszymi ludźmi, wydarzeniami, krajobrazami. Ludzi, tarnogórzan, przez wieki przybywa w widoczny sposób, a wielu z nich wcześniej czy później okazuje się być ponad przeciętność wielkimi i staje się o nich głośno w kraju i poza nim. Wydarzenia znaczniejsze i pomniejsze kotłują się w czasie i nieraz huczą głośno. Zaś krajobraz spokojnie i bez zbędnego szumu przekształca się z niegdyś rzadko spotykanego pofałdowanego i pagórkowatego w "prostoliniowy i równo-płaszczyznowy" blat. Blat stołowy, na którym ustawiane są klocki plastikowe, blaszane, drewniane. Takie klocki są w wielu miejscach, w każdym zakątku kraju, i w Grójcu Mazowieckim, pod Inowrocławiem i koło Nowego Sącza. Górniczych pagórków i dołków porośniętych tarniną i połyskujących srebrem na lekarstwo tam nie uświadczysz. Jak szybko i u nas one znikną?    

              

Zdjęcie - z tego pola zginęły pokrywające je przez lata pagórki, kryjące szyby. Teraz zmęczone corocznymi orkami i żniwami czeka na dzień, gdy złożone na nim zostaną cegły i dachówki.  
............................................................................................
Dzisiaj zaś po wejściu na szczyt innych schodów znajdujących się, w siedzibie Stowarzyszenia Milośników Ziemi Tarnogórskiej, w szesnastowiecznym budynku przy ulicy Gliwickiej 1, jako jedyna spóźniona (o 30 minut) siadłam, aby posłuchać wykładu Andrzeja Sznajdera z IPN. Temat wykładu obejmował życie księdza Franciszka Blachnickiego, tarnogórzanina, który opuścił we wczesnej młodości nasze miasto, aby spełniać się duchowo, religijnie i społecznie. Twórca ruchu Światło - Życie osiągnął cel - został zapamiętany i uświęcony. A chociaż Tarnowskie Góry niewiele doświadczyły jego tutaj obecności, mówimy teraz o nim. Tarnogórzanin potrafi!