Jedna, dwie, dziesięć setki i tysiące "ciarek/ciarków" przebiedły od czubka mojej głowy do opuszków prawej stopy, gdy męski dźwięk wydobył się z saksofonu Jacka Mielcarka. Ale zanim to nastąpiło, pan Jacek Woleński w swych legendarnych lakierkach przemierzał parkiet pomagając przynosić z zaplecza krzesła dla widzów. Aby kupić bilet (całe 5 złotych) należało dzisiaj ustawić się w kolejce, której koniec znalazł się na schodach prowadzących od drzwi muzeum na parter "Sedlaczka". W oczach pani dyrektor Krzykowskiej dały się zauważyć ślady popłochu, lecz jak przystało na dobrego menadżera, nie straciła ona rezonu.  Dzisiejsza niedziela, godzina 11-ta, muzeum. Dzień po nocy jakze szczęśliwej dla Marcina Wyrostka, który tu również koncertował.

Niskie dźwięki grubych strun kontrabasu poddających się dłoniom Jakuba Mielcarka przeniosły mnie do klubu na drugiej półkuli, kilkadziesiąt lat wstecz, do miasta 
jazzmanów, do Big Apple. Elektroniczny fortepian, za którym zasiadł jeszcze student, Patryk Walczak, stanowiąc tło dla saksofonisty dobrze spełnił swoją rolę.
"Mona Lisa, men have named you" zaśpiewana przez pana Jacka przy akompaniamencie tylko kontrabasu poruszyła zapewne publiczność (ktoś powiedział mi to po koncercie). Zarówno dobrze znane jak i te rzadziej słuchane jazzowe utwory instrumentalne, piosenki (też a capella) i brawa rodzielające długimi przerwami  koncert uzupełnione zostały dźwiękami dzwonu z kościoła ewangelickiego i łopotem przelatujących przed otwartym oknem stad gołębi. Nie narzekano.

There was a boy
A very strange enchanted boy
They say he wandered very far, very far
Over land and sea
A little shy
And sad of eye
But very wise
Was he

Good bye, Nature Boy!

Jacek i Jakub Mielcarek - 06.12.2009

Wróciwszy do miejsca, skąd wyszliśmy, zwykle odczuwamy ulgę. Ale bywa, że mamy wątpliwości. Czasem przepełnia nas obawa albo strach. Chciałabym, aby nasze powroty były radosne i ciepłe.

Po mszy, po uroczystościach powiatowych z okazji Barbórki, z okazji dnia patronki górników i tych pracujących w niebezpiecznych zawodach - świętej Barbary, 
wróciłam do ciepłego mieszkania, w którym ktoś na mnie czekał. Z okazji minionego święta, życzę wszystkim świętującym, szczęśliwych powrotów do miejsc i istot uszczęśliwionych widokiem powracającego.

ALBUM FOTOGRAFICZNY wstawię tu chyba dopiero jutro. Nie dzisiaj, nie dziś... Bezpiecznej nocy!

PS. 06.12.2009 g. 21:20

Barbórka tarnogórska 05.12.2009

Spróbuję wyliczyć:

 Marcin, Renata, Katarzyna, Andrzej, Barbara, Mikołaj, Adam, Ewa, Sylwester. Chopcy, dziewczęta, razem cieszcie się! Karuzela grudniowa czeka, woła was z daleka do uśmiechów, zyczeń, podrygów, podskoków, pocałunków!

O kulcie świętej Barbary w Tarnowskich Górach napisała pani Bożena Kalinowska w tekście umieszczonym w Portalu Powiatu Tarnogórskiego w programie Indianer: http://www.tg.net.pl/indianer/promocja.htm

A właśnie wczoraj do TCK zeszły się Barbary, aby oglądać scenę z wszystkim i wszystkimi, co się na niej działo. Były życzenia, kwiaty, śpiewy, nawet ksiądz, ale to nie ślub się tam  odbył a przecież weselili się uczestnicy imprezy.

ALBUM FOTOGRAFICZNY otworzy się po kliknięciu na nim myszką!

Barbara Górniczanka 04.12.09

Barbara Górniczanka 04.12.09

   Nie rozerwę się, nie rozdwoję, nie rozlezę po wszystkich częściach miasta, w których odbywają się różne wesołe i poważne imprezy. Na spotkaniu z Ireneuszem Dudkiem w Innym Śląsku mnie nie było, wczoraj weszłam do galerii przez wernisażem Pavla Hlavatego ale nie zostałam na nim, mam w kalendarzu zarejestrowany wieczór tamże z prof. Marianem Oslislo, chcę pójść w niedzielę na Koncert pod Renesansowym Stropem (będzie REWELACJA przedświąteczna - NAT KING COLE- z tego nie zrezygnuję),  nie obejrzałam żadnego z filmów w programie pana Pudełki "Olbrzym" w TCK, na występ Stanisławy Celińskiej nie kupiłam biletu (czy są jakieś jeszcze itd.

     

   Ratunku! Ja chciałabym "bywać" a muszę pracować! Do jakiej organizacji należy wstąpić albo o jakie stanowisko się starać, aby móc chodzic od imprezy do imprezy? Tyle ich w TG na przekór narzekającym: "Jo niy mom co robić! Kaj tu pójść we Górach!"

Jeszcze leży w mojej torebce zaproszenie  na uroczystość, która odbyła sie dzisiejszego popołudnia w szkole gastronomicznej albo hotelarskiej. Ale jednak w  szkole górniczej. Kto z obecnych nie wiedział o istnieniu w Tarnowskich Górach Górnosląskiej Szkoły Górniczej, mógł posiąść o niej wiedzę z pierwszej, fachowej ręki czyli z ust pana doktora Krzysztofa Gwoździa. Mógł też ogrzać się przy płomykach lampek górniczych i być świadkiem wydarzenia z pewnością odnotowanego  nie tylko w kronice szkolnej, i jeszcze usłyszeć pieśni śląskie i górnicze wykonane przez chór ze Zbrosławic.

Zdjęcia z uroczystości odsłonięcia tablic upamiętniających nauczycieli, wychowanków i historię szkoły górniczej umieściłam w ALBUMIE FOTOGRAFICZNYM, KTÓRY MOŻNA OTWORZYĆ KLIKAJĄC NA NIM MYSZKĄ.

O innej uroczystości napiszę juuutroooo. teraaaaaz spaaaammmmm.... po dzisiejszej pracy, przed jutrzejszą. Spokojnej nocy!

Odsłonięcie tablicy pamiątkowej - 04.12.09

Przed dwoma dniami w czasie porannego spaceru żałowałam, że nie miałam przy sobie aparatu fotograficznego. Dzisiaj rano miałam aparat i miałam szczęście, ponieważ doszło do spotkania bezsprzecznie przyjemnego pomimo dystansu dzielącego mnie, spotykającą, ze spotkanymi.

       

Po południu, w drodze na posiedzenie Komisji Budżetowej, doszło do innego spotkania - z masami sypkimi, betonowymi, mechanicznymi. Na płycie rynku rozpoczęła się budowa lodowiska.

      

Dzielnica Śródmieście-Centrum dnia 03 grudnia 2009.

A jutro kolejne imieniny po: Marcinie, Katarzynie, Andrzeju: niech Barbary i Basie żyją nam zdrowo i radośnie! 

Szkoda, że choinki głosu nie mają. Moglibyśmy usłyszeć co jakiś czas pokrzykiwania z różnych części miasta: "Pierwsza! Ja jestem druga! A ja trzecia! Czwarta!..." itd. Byłoby wesoło, weselej a centrum wesołości miałoby czas i miejsce w wigilię Bożego Narodzenia: "Ostatnia!". I ta ostatnia choinka spotkałaby się być może na jakimś placu, ulicy, zaułku, balkonie albo w pokoju z pierwszą gwiazdką. I one właśnie - ta ostatnia z pierwszą - weszłyby sobie wieczorową pora w czas świąteczny, jak zwykle - zgodną parą. Szkoda...

      

Ww wczorajszym spotkaniu przewodniczących rad dzielnic z przedstawicielami Rady Miejskiej i Urzędu Miejskiego uczestniczyło 22 samorządowców i 8 członków rad dzielnic - organów pomocniczych. Dzisiaj na sesji Radny Miejskiej obecnych było 22 radnych - brakowało tylko jednego. Tą niespotykanie wysoką frekwencją uczczono, moze być, że całkiem przypadkiem, jubileuszową  (L czyli 50-tą) sesję RM. Taki liczbowy zbieg okoliczności.

I jeszcze kilka liczb: 180, 3 i 1. Nie, Pani Kasiu, nie zasiedziała się Pani w "Gwarku", powiem raczej - utrwaliła się Pani. W naszym lokalnym tygodniku w sąsiedztwie 3 felietonistów, jako jedyna kobieta otrzymuje Pani u mnie lokatę z numerem 1. Nie, nie za płeć, a za charakter, i za pracę przez 180 tygodni (a może więcej, w czasie których napisała Pani 179 felietonów ostrym... kolcem albo cierniem i ten 1, ostatni, napisany puchowym piórkiem. Do zobaczenia, do usłyszenia, do przeczytania!

Z nowym tygodniem - nowe życie, chciałoby się rzec. Co powinnam zrobić dzisiaj a czego nie? Cóż, należałoby może rozłożyć na blacie "przepastnego stołu" (o takim niedawno przeczytałam w jakimś artykule) albo wyjąć na blat z przepastnej szuflady stołu (jest taki z szufladami w ratuszu) karteczki z napisanymi na nich zadaniami. Ułożyć według priorytetów, hierarchii, potrzeb, kaprysu i po zastanowieniu ... połowę wrzucić do szuflady. I ja wiem, którą na pewno pozostawiłabym - tę z napisem "posiedzenia komisji RM" .

      

Wczoraj mogłam z bliska obejrzeć gaszenie pierwszej świecy na specjalnym, bo rozmiarów kościelnych - nie domowych, wieńcu adwentowym. W kościele pw. Apostołów Piotra i Pawła po zakńczeniu południowej mszy.

Rozmawiałam też z księdzem Piotrem Kalką o tablicy-gablocie, w której można by umieścić informacje na temat historii i architektury światyni wraz z reprodukcjami  dawnych widoków obiektu. Kilka minut później grupę turystów oprowadzał wokół kościoła przewodnik. Jako że msza się skończyła i kościół został zamknięty, można było obejrzeć go jedynie z zewnątrz. 

Wczoraj odbył się ostatni z tegorocznego cyklu koncertów w Rybnej. Skończyły się też koncerty muzyki organowej w kościele ewangelickim. Niestety, pechowo byłam tylko jeden raz na każdym z nich. Zawsze coś... zawsze ktoś...