Wczoraj uczestniczyłam w dwóch spotkaniach. Na raty. Kameralne przyjęcie urodzinowe pani Gabrysi miało charakter swobodny choć bogaty w tematy społeczne, gospodarcze, nieco polityczne. Kilka kobiet przy okrągłym stole wymieniało spokojnie poglądy poruszając sprawy ważkie i poważne jak na urodzinową okoliczność. Nie było słychać: "A ja pani nie przerywałam!", więc każda z pań usłyszała wypowiedź innych i każda w całości zdołała wygłosić swoją kwestię, każda miała szansę na swoje 5 minut. W tym miejscu wspomniałam moje spotkania z kolegami ... Nie będę nikomu wypominać ale... 
.................................................................................
 Spotkanie integracyjne osób niepełnosprawnych i ich rodzin nacechowane było spontanicznością w łagodnym wymiarze. Corocznie wręczane w okresie zimowym paczki zastąpiono tym razem wspólną zabawą przy muzyce i rozmowami przy stole z poczęstunkiem. "To dobry pomysł" - oceniła pani Helena, Przewodnicząca Koła.    

Na zdjęciu: moment otwarcia przez młodego człowieka sejfu, w którym zamiast cennych precjozów znalazły się płytki z muzyką, która po chwili towarzyszyła zabawie. Rada Dzielnicy Śródmieście-Centrum była współorganizatorem spotkania w TCK.

ALBUM FOTOGRAFICZNY można otworzyć klikając myszką na miniaturce zdjęcia.

Spotkanie integracyjne 26.01.2010

Dzisiaj na sesji usłyszeliśmy z jednego końca stołu obrad, że "dzikość darwinowskiego kapitalizmu" zapanowała nad losem szpitala powiatowego. Zapisałam.

Wielu zna się na żarciu, niewielu na żarcie,
Stąd też ród satyryków skazan na wymarcie.

J.S

Jutrzejsza sesja Rady Miejskiej mogłaby zostać opatrzona hasłem z dużym pytajnikiem: "golono-strzyżono?" Procedowanie nad projektem uchwały Rady Miejskiej o zaopiniowaniu projektu uchwały Rady Powiatu to otwarte nożyce na głową klienta - szpitala. Niezależnie jednak, czy opinia miasta będzie negatywna czy pozytywna, to przecież Rada Powiatu a nie Rada Miasta zadecyduje o  przekształceniu lub nie szpitala powiatowego w spółkę. 

To jutro. Dzisiaj natomiast jest pewne - schody do ratusza solono, nie pieprzono. Na biało, nie na czarno.

     
  

Dobrze się rozpoczął ten tydzień! Dojechałam bezpiecznie po wybielonym solą asfalcie miejskich ulic do laboratorium popracować, do ratusza poobradować, do sklepów zakupować i do domu pościskać moją suczkę, futrzastą perełkę.

Na posiedzeniu Komisji Bezpieczeństwa i Porządku Prawnego najwięcej uwagi poświęciliśmy, a jakże by inaczej, projektowi uchwały dotyczącemu przekształceniu szpitala powiatowego. Pisałam już na ten temat przed kilku dniami i podałam adres strony Urzędu Miejskiego w Tarnowskich Górach, gdzie można zapoznać się z treścią projektu i uzasadnieniem. Kto się boi prywatyzacji? Głównie pracownicy i pacjenci. Trzy podstawowe stereotypy związane z prywatyzacją szpitali: utrata miejsc pracy, rezygnacja z dotychczasowego zakresu działalności placówki, ograniczenie dostępu do bezpłatnych świadczeń medycznych. W tle trwającego już przecież wiele miesięcy procesu restrukturyzacyjnego tarnogórskiego Wielospecjalistycznego Szpitala Powiatowego stoi z jednej strony lęk przed nowym a z drugiej - ucieczka przed likwidacją.

W mroźnym zimowy dzień niejednemu przychodzą na myśl ciepłe kraje. Do Tajlandii, Malezji, Egiptu i dalej, wokół ziemskiego globu, wybrać się można na falach wyobraźni ogladając wystawę zdjęć w holu tarnogórskiego Parku Wodnego. To akwenowe życie biologiczne, kolorki, uśmiechy, golizna-opalenizna jednoznacznie zachecają - wyjedź! Tam ciekawie, szmaragdowo, szczęśliwie, seksownie - wyjeżdżaj! Ty - tarnogórzaninie, ty - "akwaparkisto" przyjezdny, ty - utopcze - byle dalej stąd!
      Przeszedłszy pomieszczenia i otwarte przestrzenie wielokrotnie szlifowanego fakturami diamentu tarnogórskich obiektów architektonicznych nie znalazłam w nim zachęty do pozostania w TG na więcej niż 1 do kilku godzin i spędzeniu ich tutaj nie inaczej niż poddając się gilganiu przez bąble i bąbelki, potrzaskując sprzętem w siłowni, parując w saunie i w tak zwanym "międzyczasie" (co to właściwie za dzioboł ten międzyczas napełniając brzuch fast food-em in fashion. No, można jeszcze w dowolnym miejscu i pod pod dowolnym kątem ustawić na kilka godzin samochód na nieoparkanionym parkingu. Acha, i jeszcze odwiedzić jakiś lokal pokrewny. Czyli jest OK. Gminna spółka postawiła na swym terytorium i stronie www kropkę nad "i": tu zapomnij o wszystkim, co na zewnątrz tarnogórskie. Tam, za szkłem (nie wodnym) jest tylko małe miasto (w domyśle - nieciekawe), zostań więc u nas, w mikroświecie, albo wyjeżdżaj poznawać ten wielki.

PS. Trochę wzięte z Walta Whitmana, trochę z mojej strony www.alicjakosibalesiak.tgory.pl: małe miasto jest wielkie przez wielkich ludzi, którzy w nim mieszkają.

       

Bezpieczeństwo łyżwiarzy na lodowisku zabezpieczyło poziomując piaskiem co trzeba lokalne fachowe przedsiebiorstwo wodne. Doceniam doskonały pomysł zorganizowania rozrywki mieszkańcom i ożywienia starówki tarnogórskiej (wykonanie niestety pod zdechłym Azorkiwm) poprzez bezpłatną reklamę na moim blogu: Park Wodny w Tarnowskich Górach - spółka gminna. 

Chcielibyśmy podziwiać śpiewaków w operze, oglądać aktorów w teatrze, bywać na koncertach bez wyjazdów do stolicy, do ośrodków wysokiej kultury, bez kłopotliwych podróży poza Tarnowskie Góry. 

       

"Za oknem słońce a w muzeum Mróz" - taktowny żart pana Jacka Woleńskiego zapewne nie uraził pani Aliny Urbańczyk-Mróz, która swym sopranem zachwyciła publiczność Koncertu pod Renesansowym Stropem w Muzeum. Pan Adam Sobierajski, tenor, wyszukaną gestykulacją, strojem, głosem zarówno w solowych partiach jak i partnerując pani Alinie wzbudzał w widzach podziw. 

       

1,2,3,4,5....11,12,13,14,15...21,22,23,24,25...61,62,63,64,65...

"Pani Grażyna Griner - fortepian. Najbardziej się dzisiaj napracowała" - to znowu celny dowcip pana Jacka zwrócił uwagę, iż akompaniament towarzyszył obojgu artystom. 

PS. Karnawał więc bawimy się, cieszymy intensywnie, bo krótki jest a za nim postny czas. Ilu z nas dzieli początek roku na te dwa okresy? Wczoraj, dziś i dla mnie rozrywka i zabawa. Jutro praca i .. praca. Przed środową sesją posiedzenie Komisji Rady Miejskiej.  

Koncert Karnawałowy 24.01.2010

Neologizmy, anglicyzmy ale i ... tarnogórzanizmy (?? są żywe w języku codziennym. Często wychodzą nie tylko z ust młodzieży albo satyryków ale i lokalnych urzędników. Oto nowe słówko: "kolejkowanie" kilkakrotnie przekulało się, przekoziołkowało, przetoczyło od stołu prezydialnego po ostatni rząd krzeseł w sali Tarnogórskiego Centrum Kultury. Obecni dowiedzieli się, że pacjenci szpitala są w chwili obecnej "kolejkowani" ale po restrukturyzacji szpital ich "kolejkować" nie będzie. To dobra zapowiedź na przyszłość - kreatywny zarząd zapewnić może poprawę funkcjonowania tej największej placówki ochrony zdrowia w powiecie.

Popołudniowe spotkanie mieszkańców z Burmistrzem, Starostą, dyrekcją Wielospecjalistycznego Szpitala Powiatowego im. Hagera i innymi decydentami rozczarowało niewielką frekwencją - 49 osób znalazło się na sali w tym 10 radnych, przedstawiciele związków zawodowych i zaledwie ... kilkoro mieszkańców. Restrukturyzacja szpitala powiatowego widać nie leży w sferze szczególnych zainteresowań lokalnego społeczeństwa.

Za kilka dni, na najbliższej sesji, Rada Miejska obradować będzie nad wydaniem opinii do projektu uchwały. Komisja d/sRZPSiOŚ "pochyli" się nad nim już jutro. Czy kilkanaście godzin (w tym kilka nocnych) od otrzymania projektu do posiedzenia komisji wystarczy członkom komisji na analizę a następnie podjęcie decyzji co do opinii? Czy  mieszkańcy przybyliby liczniej na spotkanie dotyczące szpitala, gdyby wyznaczono je przed miesiącem albo jeszcze wcześniej? "Tak" usłyszałam od siedzących obok panów. Przecież prace nad restrukturyzacją trwają już długo.   

Pod tym adresem można znaleźć projekt uchwały nr 540
     http://bip.tarnowskiegory.pl/?catid=761&parcat=760&t=menu     

Nie ma rady - ślizgać się trzeba. Wymachiwanie torebką w czasie lotu, okrzyk przed gruchnięciem o podłoże, postękiwanie, przekleństwa, gramolenie się przy próbie powrotu do pozycji pionowej. Zima, jak co roku, Akcją Zima nie zaskoczona, ma ubaw. Po pachy, po łokcie, po kolana. Pogotowie w pogotowiu czeka z gipsem. 

 'To wszystko przez te piaskarki! Zebrały cały piasek z Tarnowskich Gór i wysypały  na płytę rynku, pod lodowisko!" - zwierzył mi się przechodzień.
    
   Basen pełen piasku to "oschły" (teraz oślizły) kuzyn basenu w Parku (Pałacu) Wodnym, sprawcy-dobroczyńcy tego wydarzenia zimowego oraz budowniczego spektakularnej budowli, pałacu lodowego bez ścian. Różnica poziomów między podratuszową krawędzią rynku a podkościelną to prawie jeden metr. Nic dziwnego, że piasku wsypano tu co niemiara. Ale podobno wielu nosi go jeszcze w rękawach. Jeśli nie będą nim sypać w oczy, ze zima sroga, tylko ... Tylko patrzeć, jak zacznie się im z tych rękawów wysypywać. Pod ich nogi i przy okazji pod nogi narzekających mieszkańców. I po co oni psioczą - przecież nie wszystkim mozna dogodzić. Ważne, że kilku ma, co chciało.

     

 A na lato jak znalazł - mały make-up i już piaskownica albo plaża gotowa z otwartymi ... ramionami ( czekać się gotuje na przyjęcie zgoła już nie okutanych cieplymi szalami użytkowników. I jakaż to atrakcja dla turystów znużonych poszukiwaniem zabytków. Parasole gwarantowane po sąsiedzku, przed kopułką, z wnętrza której mozna sobie poglądać pięęękny tarnogórski Rynek - za to ją lubię na przekór grymaśnikom - kapryśnikom. Ta to szczęściara - tej zimy jej nikt nie zauważa, nikomu nie wadzi, transparentna taka niby z nagła się stała, bo wyładniała na tle subiektywnym. Dzięki inicjatywie magistratu w dobry punkt obserwacyjny w zimowej scenerii się przekształciła, bowiem już nie widać z niej nudnego ratusza, kościoła i kamienic, za to zagwarantowany został sezonem łyżwiarskim (abo i dużyj, no niy widok na tarnogórski piekielny bałagan.

PS. A może by go nieco przysłonić i wokół ustawić palmy? Nie! Nie palmy, bo palenie szkodzi. SPORT( to zdrowie! No!