Pomimo wszystkich narzekań na panujące w TG rządy, układy, uwarunkowania, ja przeważnie widzę nasze miasto w pozytywnym świetle. I okazuje się, że nie tylko ja, bo są i inni. Tu cytuję wypowiedź z forum dyskusyjnego (pisownia oryginalna):

Gość: Robinson 07.09.08, 20:42 Odpowiedz
Witam! A ja właśnie sie do Tarnowskich przeprowadzam z Krakowa. Wybrałem to miasto z całego śląska jako najładniejsze i robiace najsympatyczniejsze wrażenie. Piekny ryneczek zadbane uliczki w porownaniu do innych miast śląska a i Krakowa poza obszarem ścisłego rynku, wypada bardzo dobrze. Na dodatek za 2 - 3 lata będzie perfekcyjnie skomunikowane z południem i północą Polski (A1, A4, S11) i lotniskiem, zachowują przy tym swój klimat małego spokojnego miejsca do życia dla normalnych ludzi. I to gorol Wam mowi , cieszcie się bo Wasze i mam nadzieje że kiedyś będę mógł to powiedzieć także moje miasto, jest naprawdę śliczne. Pozdrawiam wszystkich Robinson

....................

Na tarnogórskiej wyspie Robinsona jest pięknie (moim zdaniem - jednak nie tak zupełnie) ale ten świetlany obraz TG można łatwo zniszczyć. Nie tylko przez nieprawidłowe decyzje władz, marnotrawstwo środków publicznych, korupcyjne poczynania. Nade wszystko przez bierność, pasywność, stagnację. One zresztą też prowadzą do podobnego rezultatu, jak wcześniej wymienione – nie zrobione, to tak jak zrobione źle.

Pod niejedną lokalną okoliczność można by "podpiąć" myśl, której autorem jest Peter F. Drucker:
"Nie ma nic bardziej bezużytecznego niż efektywne robienie czegoś, co nie powinno być robione wcale"
...............................................
         

09 września 2008 - wtorek.
Z wczorajszego doniesienia mi żródłowej informacji przez mojego Kolegę Radnego Marka Jaworskiego wynika, że drużyna Samorządowców zajęła I Miejsce w siatkówce, co dumą mnie napawa. Żalem przepełnia natomiast fakt znikomej obecności mieszkańców na tej godnej imprezie - cel charytatywny (budowa hospicjum) powinien wywołać moim zdaniem większy oddźwięk  w społeczeństwie świadomym przemijania i mającym prawo do godnego umierania swoich bliskich i własnego.

Teraz będzie sucha relacja, na wzór pogody.
  
   Dzisiaj o godzinie 9.00 w szkole sportowej nr 2 przy ulicy Wyspiańskiego Stowarzyszenie Opieki Hospicyjno – Paliatywnej „Nie lękajcie się” oraz Międzyszkolny Klub Sportowy „Skarbek” zorganizowały II Sportowy Turniej Charytatywny. Planowano przeprowadzenie (nie widziałam, nie potwierdzę) zbiórki pieniędzy na budowę hospicjum stacjonarnego w Tarnowskich Górach.

Pan Paweł wyróżnia się spośród uczestników turnieju nie tylko niekonwencjonalnym strojem ale i przemiłym uśmiechem oraz rozmarzonym spojrzeniem (jak to zwykle bywa u motocyklistów) 

  Wykupiłam 3 losy w loterii charytatywnej - wszystkie trzy wygrały, wiec uszczęśliwiona tym faktem dwie wygrane zwróciłam organizatorom do ponownego rozlosowania a jedną tj. komplet śrubokrętów zatrzymałam. Przyda się do dokręcania śrub, gdzie trzeba. 

   W turnieju podobno wzieli udział samorządowcy, straż pożarna, pracownicy US, nauczyciele tarnogórskich szkól, księża tarnogórskiego dekanatu, Stowarzyszenie „Góra Jerzego” z Miasteczka Śląskiego, policjanci. Nie wiem tego dokładnie, listy obecności nie sprawdzałam, gdyż jedynie krótko aczkolwiek dwukrotnie na miejsce rzeczone zajechałam.

Satysfakcja ze zdobycia turniejowego pucharu emanuje z grupy reprezentującej tarnogórską straż pożarną. Gratuluję nagrody!

Niczego więcej juz nie piszę wstawiam tylko link do albumu fotograficznego. Jutro...

O nocy! Zwróć mi siły!
Klikając link poniżej można otworzyć ALBUM FOTOGRAFICZNY

http://picasaweb.google.pl/analityk.akl/TurniejCharytatywny06092008#

.....................................................................................
09 września 2008 - wtorek.
Z wczorajszego doniesienia mi żródłowej informacji przez mojego Kolegę Radnego Marka Jaworskiego wynika, że drużyna Samorządowców zajęła I Miejsce w siatkówce, co dumą mnie napawa. Żalem przepełnia natomiast fakt znikomej obecności mieszkańców na tej godnej imprezie - cel charytatywny (budowa hospicjum) powinien wywołać moim zdaniem większy oddźwięk  w społeczeństwie świadomym przemijania i oczekującym możliwości godnego umierania.

Początek porównywany zwykle bywa z końcem. Porównujemy stan początkowy z końcowym. Mówi się o wejściu i wyjściu. Rozpoczęcie kolejnego roku szkolnego właśnie nastroiło mnie do porównań.

Przed 15-tu laty działalność swą rozpoczęła szkoła językowa Future. Wczoraj solenizantka prezentowała się przed ratuszem. Gratulacje! Pomyślałam przy tej okazji o kamienicy przy ul. Powstańców , w której się szkoła mieści. To jeden z najpiękniejszych budynków tarnogórskich, ponad stuletni. Jaki był początek jego istnienia? Czy wchodzący do niego pracownicy, interesanci, uczniowie zauważają jego piękno i trwałość?

Ależ śliczne dzieciaczki! Moja koleżanka, Basia, przez lata związana ze szkołą – najpierw uczennica później nauczycielka - wysiaduje wczesnym popołudniem przed cukiernią „Danuta" pod laubami. Rozpoznała mnie jak zwykle. „Babciu, czy mogę dostać jeszcze lodów?” Do kogo to dziecko się zwraca? Do Basi??? Nie widziałam przy stoliku babci, tylko moją koleżankę w ławce szkolnej. Smukłą maturzystkę, pogodną, zdyscyplinowaną, koleżeńską. A może ona nadal jest właśnie taka? Pozdrawiam serdecznie, Basiu!

Przed nosem mojego auta z miną niezmąconą jakimikolwiek bodźcami przechodził spoookooojnieeee po wypoczywającej w pozycji leżącej zebrze obywatel płci męskiej. Wiek lekko-średni do reprodukcji zakwalifikowany przez siły fizjologiczne. Wyraz samozadowolenia (powód - nie znany) kwitł na jego fizjonomii a żuchwa poruszała się z lewa na prawo jakby niezdecydowana politycznie w opcji gumy do żucia. Trochę to trwało...

Siedząca obok mnie pewna pani bez emocji wyraziła swoje zdanie: "Uważam, że osoby żujące gumę mają tępy wyraz twarzy. I wiesz, po latach zrozumiałam, dlaczego. Otępiająco wpływają na żującego miarowe, powtarzające się ruchy. Na mnie, jako widza, też tak działają. Kiedyś irytowały mnie, teraz wyciszają i mogę powiedzieć, że relaksują i co istotniejsze - wywołują u mnie również zadowolenie".

No cóż, nieraz łatwo jest zadowolić oczekującego zadowolenia.
.................................................................................

"Profilaktyka przeciwmiażdżycowa a zaburzenia seksualne"

"Zadowolenie z życia płciowego jest jednym z elementów jakości życia. W sytuacji, gdy jest ono coraz dłuższe, problemem stają się choroby pojawiające się wraz z postępującym wiekiem, w tym m.in. zaburzenia seksualne."

Artykuł z PULSU MEDYCYNY
http://www.pulsmedycyny.com.pl/index/archiwum/9454

Mówiłam Panu, mówiłam, Panie Przewodniczący, że należy ustanowić kolejną nagrodę, wyróżnienie, dyplom, list gratulacyjny, medal, order, wstążkę itp, które przyznać może Rada M., Urząd M., Przewodniczący, Komisja, zespół, redakcja, muzeum, instytut, szkoła, naczelnik, itd.... Ja własne nagrody ufundowałam – 3 trafiły do odbiorców, jedna czeka w redakcji "Gwarka" na kolejnego. Zabrakło mi pomysłów na następne a bez nagród i pochwał dziwne myśli przychodzą do głowy oczekującym na nie. Nawet takie pomysły, że są ganieni lub łajani a nie widzą, że wskazuje się im ścieżkę.

Mówiłam, mówiłam, Panie Burmistrzu, że ludzi trzeba nagradzać, odznaczać, chwalić, doceniać, gloryfikować, afirmować... Zwłaszcza tych pracujących bez wynagrodzenia i wytchnienia, społeczników, zapaleńców, promujących TG, wprowadzających do miasta (nawet przez ogródki, cichcem) niepodważalne wartości „takieiowakie”, utrwalających istniejące dziedzictwo kulturalne, historyczne, nawet materialne (zamek Wrochema uratował pojedynczy człowiek a warpie pogórnicze mieszkańcy zasypią stadem).

Potrzeby w zakresie wysokich ocen są ogromne; zadowolenie społeczeństwa będzie tym większe, im więcej pochwał mu przypadnie.

Niniejszym przyznaję wirtualny Order Srebrnego Uśmiechu najśliczniejszym usportowionym uczennicom - "Ekonomik". Dziewczęta! Pozdrawiam Was serdecznie!!! A Panu Profesorowi gratuluję zdyscyplinowanej i niekłopotliwej grupy! Spójrzcie w górę! Kamienna dama spogląda na Was znad ratuszowych schodów.

..................................................................................

„Skond łoni wzieni, k---a, tyla sztandarów?” - usłyszałam męski chropawy głos nad prawym uchem po mszy rozpoczynającej rok szkolny w powiecie tarnogórskim. Poczty sztandarowe od powiatowego do ostatniego na chwiejących się obcasikach, w przydługich spodniach i białych rękawiczkach ( poprzedziły polityków, samorządowców, urzędników, społeczników, pedagogów i MŁODOŚĆ. Na drodze z kościoła do liceum pochodem (dla niektórych - procesją lub konduktem) w eskorcie mundurowej dorośli i młodzież przemieścili się przy dźwiękach orkiestry.

 „Popatrz, popatrz! Ona siedzi obok niego! A tamten nie patrzy na tego!” – nad lewym uchem brzęczały mi głosiki damskie w czasie uroczystej akademii w Liceum Sempołowskiej (jestem jego absolwentką). Niektórzy się wymieszali, inni poobrażali, jeszcze inni wytrzymali duszną atmosferę i metodyczne krasomówstwo. Ukształtowała się też opcja wolnopalacka typu open-air.

Górą byli uczniowie i uczennice, jeszcze wyżej pierwszoklasiści obojga płci a ponad wszelakie poziomy wzleciały moje imienniczki z pierwszych klas, Alicje, do których należeć będzie najbliższe 10 miesięcy sukcesów – życzę im tego i trzymam za nie zaciśnięte kciuki. Tak zresztą jak i za wszystkie ich koleżanki i kolegów obojga płci i rozmaitych orientacji w zakresie... jakimktochce.

Aby otworzyć ALBUM FOTOGRAFICZNY należy kliknąć miniaturkę zdjęcia.

Inauguracja roku szkolnego - 01.09.2008

Z pewnością nie było sów, te bowiem śpią lub niedowidzą w dzień, na dzisiejszych obchodach Święta Sowy w Sowicach a może w Czarnej Hucie - kto by się tam połapał w nazewnictwie topograficznym. Były natomiast wesolutkie skowronki łopocące skrzydełkami czyli rączkami o siedmioletnim stażu. I kto jeszcze się tu zjawił? W zielonych oczach moczary, w zwichrzonych włosach sitowie, w ręku coś jakby pałka wodna (a może jednak mikrofon. Jeden utopiec, drugi, trzeci itd... wychodzące z krzaka tarnogórskiej srebrnej tarniny nie przeraziły nikogo z obecnych.

Święto Sowy - 31.08.2008