Ze szczególną ostrożnością stąpałam wśród przedszkolaków – żadnego maluszka nie rozdeptać!
Z zasadniczą uwagą śledziłam przebieg występów dziecięcych i rodzicielskich.
Z uczuciem niepewności przemieszczałam się między obiektywami aparatów fotograficznych, kamer, telefonów komórkowych.
Z przejęciem wręczyłam Panu  Marcinowi Rudollowi nagrodę – upominek i... zabrakło w niej mojej osobistej dedykacji!!! Przekażę przy najbliższej sposobności! Przepraszam
 Z całusami przekazałam konferansjerowi, Arturowi, i Paulince – dziewczynce tanecznej, przygotowane przeze mnie mikro-upominki. Makro natomiast był arbuz, który przyturlałam omalże na festyn.

Inne – Pan Piotr dokonał słodkich zakupów – zastałam go w drzwiach pobliskiego marketu.

Nasze Miasto to miasto Pana Marcina, moje i innych, którzy je czują i widzą poza własnymi opłotkami.

AWARIA! Nie mogę połączyć się z serwerem za Atlantykiem! Gdy tenże zdecyduje się „odawariować”, dalszy zestaw zdjęć będzie dostępny!

UWAGA! Niektóre zdjęcia są przeznaczone wyłącznie dla małych dzieci ze względu na wzruszające atrybuty macierzyństwa. 

http://picasaweb.google.pl/analityk.akl/FestynekPrzedszkolnyWBobrownikachL07062008

Kiedy rankiem wpada mi w ucho bez zaproszenia świergot i śpiew ptaków, nawet jeśli słychać też skrzeczenie bażanta, odrzucam do dołka w dolomitach pesymizm i troski. Zanim wygrzebią się z niego po stromych ścianach kamieniołomu unikając rozjechania przez czterokołowce, ja pod ramię ze słońcem zmierzam w kierunku kamienic ze stuletniej cegły. Tak jak zrobiłam to dzisiaj po zjedzeniu co prawda nie królewskiego ale zdrowego śniadania – maślanka z ziarnami i płatkami zbożowymi poprzedzona zaparzoną miętą – i dotarłam na pół godziny do laboratorium a następnie do szkoły. W laborze nie poddałam się badaniom, lecz podtuczyłam to zwierzę okiem kierownika.

Więcej niż 100 lat! Ile dokładnie? To widać!

W szkole nie zdawałam egzaminu lecz rzuciłam pytaniami w słuchaczy, którzy stawieniem się przede mną dali dowód odwagi i zdecydowania – kariera zawodowa przed wami stoi otworem!    

mieszkańcy TG na przykładem kibiców footballowych bardzo mocno, często i gdzie się da prezentują swoja tożsamość.

Po południu w Bobrownikach lecę na festynek, na który zaprosił mnie Pan Marcinek.
Acha... Noc świętojańska tuż tuż, noc tarnogórska za pasem a wówczas - patrz wpis: 'Konkursowo"
http://www.tg.net.pl/blog/kosiba-lesiak.php?id=1064

Do roboty – pacjentów jak na lekarstwo – ładna pogoda i masa pracy w ogrodach dokonała cudownego ozdrowienia potencjalnych a niedoszłych chorych
Do radcy prawnego (Maciej Honiek 200 cm) – kontrastu z innym prawnikiem (radny Łukasz Garus 195 cm nie zauważyłam

Do kitu – przygotowanie projektu uchwały opóźnia się; warto jednak nareszcie jasno, przejrzyście, transparentnie :-) określić zasady tytułowania Honorowym Obywatelem zasłużonego, bez skazy niegodnej wybaczenia, bezcennego dla Miasta kandydata
Do Innego Śląska – Krzysztof Mazik własnoręcznie wieszał fotograficzne kawałki lodu (zdjęcia z wyprawy na Pik Lenina – ponad 7 tys. m wysokości) w upalny dzień pochwalam ze wszech miar i kieruję do jego galerii dla ochłody; jutro 27st.C!

Do domu – pies odsikany, napojony, zrozpaczony :-( pozostawiony w areszcie domowym, skazany na nudę i na powolne przeżuwanie czasu (coś pokręciłam; przecież pies to drapieżnik a nie przeżuwacz
Do szpitala – sprawdzenie stanu liczebnego i zdrowia pacjentów oddziału – zgadza się; nie podoba mi się ten kaszel...
Do bani – wolno posuwają się przygotowania do wyjazdu do Kutnej Hory; casting na uczestników jeszcze bez końcowych rezultatów; brak kandydatur na przedstawicieli mieszkańców.
Do marketu – przez wredne, huczące, zakurzone drogi.

zakupy w rodzinnym sklepie Paruzlów mogą być przyjemniejsze. "Kubuś" mięsny przy ul. Piłsudskiego. Panie sprzedawczynie nareszcie pozwoliły się sfotografować - proszę, jaka miła pamiątka. Pozdrawiam serdecznie!
Do snu – po stracie słońca, cóż pozostało do świtu?

Czy widziałeś kleszcza? Uczepionego skóry na mordce psa albo na
tułowiu człowieka? Czy był tylko ledwo widoczną plamką czy też napęczniałym od krwi groszkiem? Brrr... sam kleszcz to pół biedy ale krętek? Zresztą "oba dwa" to niezłe typy z tupetem. Żeby tak tylko z pyskiem do psa ale i do człowieka?
...............................................................................
Puls Medycyny http://www.pulsmedycyny.com.pl/index/archiwum/9434/1.html
 
"....Najnowsze wytyczne dotyczące boreliozy uszczegóławiają schemat diagnozowania i leczenia tej choroby. W przypadku borrelia lymphocytoma (BL) i acrodermatitis chronica atrophicans (ACA) oraz Lyme arthritis i Lyme carditis konieczne jest dwuetapowe badanie przeciwciał w klasie IgM i IgG metodą ELISA oraz testem Western-blot. W przypadkach BL i ACA niezbędne jest badanie histologiczne zmian skórnych. Nie zaleca się stosowania w diagnostyce rutynowej metody łańcuchowej reakcji polimerazowej (PCR). Jak dotąd nie ma odpowiedniej standaryzacji.
Wykrycie przeciwciał w badaniu serologicznym, bez typowych dla boreliozy objawów klinicznych, nie upoważnia do rozpoznania boreliozy i zastosowania leczenia...."
.......................................................................

Jeszcze w ubiegłą sobotę nie kleszcz i nie krętek ale dwa obiekty uczepiły się wejścia do restauracji "Secesja" przy Kaczyńcu; jednak do dzisiaj, przypuszczam, samoistnie odpadły od żywiciela. Restauracja i secesja - ależ to współgra!

Ja to widzę tak:
pobudzający tembr głosu, wysoko noszona głowa, ułański, wyprostowany tułów, mimika opanowana aczkolwiek twarz, broń Boże, nie zastygła jak u pokerzysty. Wypielęgnowany zarost podkreślał świeżość uśmiechu; i te oczy. Oczy!!! Już takie gdzieś widziałam... nie pamiętam ale ...to teren wulkaniczny! Gejzer witalności – to jasne. Nooo, w moim prywatnym blogu, nie formalnym, ani opłacanym ( a może szkoda) mogę sobie powypisywać według woli, bez śmieszności, prawda? Także o  perfekcyjnie odegranej roli gospodarza spotkania. Gratuluję.

Absolutne skupienie na zasadniczym temacie, na centralnie ulokowanej postaci, na pracy mediów (sala sesyjna dzisiaj, godz. 10.00). Po części werbalnej, audio-wizualna na terenie Zakładów. Dotknąć, zobaczyć, zastanowić się.

kontakt samorządu z telewizją przebiegł płynnie i w poważnym klimacie

jeszcze kontakt z radiem i prasą lokalną; w atmosferze przyjaźni  i zrozumienia

Na spotkaniu o randze wojewódzkiej (a może nawet krajowej, nie powstrzymam się przed takim stwierdzeniem, gdyż obecna była Pani Senator Pozdziej i Pan Poseł Głogowski), omawiano sprawę wymagającą „priorytetowego traktowania”. Teren po byłych Zakładach Chemicznych to 40 hektarów przeznaczonych do rekultywacji. Wydano już na ten proces 218 mln, a potrzeby szacuje się na 90 mln złotych. Jak długo trwa ten stan rzeczy? Jak długo będzie jeszcze trwał? Dlaczego, z jakiej przyczyny? O tempora, o mores! Oto połączenie z innymi zdjęciami: http://picasaweb.google.pl/analityk.akl/WSprawieZakAdWChemicznych04062008
.

W sprawie Zakładów Chemicznych - 04.06.2008

Wezwę reportera, który opisze moje utyskiwania oraz sfotografuje wyrwy w drodze a już następnego dnia, no, może w przyszłym tygodniu cudowna ręka sprawcza przykryje grunt odpowiedniej wielkości płatem asfaltu – takim np. 200m na 6m. Dodatkowo napiszę do burmistrza, urzędu miejskiego, rady miejskiej, kilku wydziałów i innych oraz poprę napisane wygadanym. Tak sobie „wynokwiałam” przed kilku laty, jak zresztą wielu mieszkańców, nie będąc radną.     

No, teraz ze wszystkim zrobię porządek! Jestem władna radna! I co? I psinco! Ktoś inny przegłosuje, uradzi, zweryfikuje, harmonogram nie obejmie, funduszy zabraknie – remont ulicy Priorytetowej był droższy niż przewidywał kosztorys, więc na ulicy Przepadłej czekajcie na przyszłoroczny budżet!

Obywatelskie społeczeństwo samorządne płaci podatki i wymaga. Nie ma chętnych do wspólnych prac społecznych w najbliższym sąsiedztwie, są za to mocne nerwy: jeśli magistrat nie chce wybudować albo naprawić drogi czy ulicy, to my go weźmiemy na przetrzymanie i dalejże - za gadanie, za pisanie.

jak to dobrze, że są w życiu piękne chwile. Pani ze sklepiku prasowego przy ul. Opolskiej (przy Żabce) zmieniła kolor włosów! Świetnie wygląda moim zdaniem. Gdy znalazła (i oddała mój notatnik jakieś pół roku wcześniej, była blondynką. Też ładnie. Pozdrawiam i pytam o plany kolorystyczne!

 Panie Marcinie! Czeka na Pana nagroda! Proszę ją przypieczętować. Nie tylko VIP-y zajmują wysokie stanowiska. A może to właśnie VIP-y na wysokościach? Gdzie? Pozdrawiam Pana Marcina. I innych tarnogórzan dobrej woli!

wegetacja wystartowała i pędzi do lata w temperaturze podwyższonej. Oby tylko w gorączce nie spaliły się drzewka i zwierzątka. A jest na zdjęciu jakieś?

Wydawało mi się, że wiem, jak wygląda utopiec. Ten, na pierwszy rzut oka był chyba standardowym modelem (pomimo kilku odstępstw od normatywu). Otóż, powinien był siedzieć w wodzie a stał na brzegu. No, niech mu tam. Gabaryty i włosy – pal licho, w granicach błędu. Okrywa zewnętrzna ... mini-szata od pasa w dół. Wyszłam ze spotkania w pełni sił, więc nie wiem, czy miał wobec mnie złe zamiary, jak to ma w charakterze, czy tylko łaskawie w miłosierdziu swym lub przez pomyłkę darował żywot. Może niedowidząc z powodu wody zalewającej mu oczy moja osoba wydała mu się niegroźnym stworzeniem niejadalnym z uwagi na niebieskie barwy mojego okrycia stosownego w akwenie krytym. Hmmmm... hm... Mirek  Ogiński stanowi chyba pewien wzorzec utopcowy. Więc ...nie..., z przekonaniem powiem, że spotkałam dziś rano w Parku Wodnym Janka Drechslera.

w skupieniu orkiestra i chór oczekują na rozpoczęcie mszy w 40 rocznicę świeceń kapłańskich księdza Karola Sikory z kościoła p.w. Świętej Anny. Pięknie, przyznaję, pięknie i dostojnie zaśpiewali i zagrali!

w oczekiwaniu na główną postać dzisiejszego dnia, Księdza Karola Sikorę, jego najbliżsi – kolejarze tarnogórscy w swych odświętnych mundurach. Rozproszeni zostali nieco przez dwójkę przedstawicieli Rady Miasta.

 
Dzisiejsze „Te Deum Laudamus”  - „Ciebie, Boże, chwalimy” przeznaczone było dla Pana Najwyższego a moje, nasze, dla księdza Sikory takie słowa: „Ciebie, Księże Karolu, Szanujemy. Obyś nam pozwolił szanować Cię jeszcze przez długie zdrowe lata.

co my ty mamy?! Narodowe kolory, szaliki, flagi i ... cztery hamburgery! O nie, nie są one godną pamiątką z Tarnowskich Gór. Dla kibiców (nie kiboli) mam fotki z tarnogórskim Manhattanem w tle wraz z życzeniami szczęśliwej i szerokiej drogi. Pozdrawiam serdecznie barwną a jednak dwukolorową grupę!    http://picasaweb.google.pl/analityk.akl/40LatKapAStwa01062008