Opadająca mgła wczorajszego poranka miała odsłonić przede mną porażający upadek lub zachwycający sukces. „Trzecia alternatywa” przedstawiła się inaczej – nastąpiło pełne oklapnięcie po osiągnięciu wyznaczonego celu. Czy druga alternatywa a później trzecia i kolejne w ogóle istnieją? Zdarza się taki przekręt /wykręt słowny perorującym wsłuchanym w siebie oratorom.

„Czechy” atakują od południa! Nie tylko ich populacja urzędowa, edukacyjna czy kulturalna jest widoczna w TG ale w tzw. ” międzyczasie” (co to właściwie jest ten międzyczas”, do cholery biorą się za nazewnictwo ulic (Zdjęcie 1 – tereny powiatowe już opanowane przez nację najeźdźców).

Ale spoko, nie wydelejtują psora Miodka – megagościa superowej uroczystości otwarcia roku akademickiego w TG oraz Uniwersytetu III-go wieku. (Zdjęcie 2 - jest niezawodnym mówcą dzięki swej erudycji, elokwencji, aparycji, gestykulacji).

S...............................P
p............................ a
a...........................d
d........................ a
ł........................ł deszcz a z nim wzruszające słowa wspominających y liście jak 365 kartek z kalendarza. W I-szą rocznicę odejścia do lepszego świata proboszcza Gustawa Klapucha wieczór wspomnień zgromadził obywateli, mieszkańców, decydentów, parafian, uczniów w Sali Sesyjnej Ratusza. Mówili i słuchali o jednym człowieku; ani się spostrzegli, że mówili jego językiem.

Uwaga: generacja I-go wieku przygotowana jest na niezaprzeczalnie zakończony sukcesem najazd muzyczny (Zdjęcie 3)

Nie mogę powiedzieć, że jestem źle traktowana przez kolegów radnych. Na dzisiejszej sesji trwającej prawie 6 godzin jeden z panów odstąpił mi swą kolejkę w zabieraniu głosu. Nie podam jednak jego nazwiska, gdyż zrezygnował z tej formy rewanżu. Zamiast wpisu w moim blogu oczekiwał bowiem, jak się okazało, czegoś bardziej ulotnego. Uśmiechu. :-)

Młodzież kultywująca pamięć historyczną pod opieką kulturową jednego z animatorów życia kulturalnego TG dokonała w przerwie sesji prezentacji. Dotyczyła ona planowanej iluminacji starego placu targowego na temat przedwojennej synagogi. Zdjęcie 1 - rynek wieczorową porą przed pokazem. Zdjęcie 2 – emocje w chwili dokumentowania prapremiery iluminacji wzruszyły moją fotograficzną dłonią PS.

Poseł Głogowski wyglądał na „popępkowego” szczęśliwego ojca. Zdjęcie 3 – ból głowy trzeba skonsultować z doktorem Torbusem.

Wasza przesympatyczna blogowiczka. Pozdrawiam.

To czas relaksu, czas błogostanu, upojenia świadomością własnego szczęścia i zdrowia. Siedząc w wiklinowym fotelu przy filiżance kawy celebrowanej w Parku Wodnym czytam prasę. Pełnia zdrowia jest oczywiście niedoścignionym ideałem ale już cząstką zdrowia cieszą się najmocniej ci przywróceni do aktywności codziennej. Znam ten stan i myśląc pozytywnie wzmagam go przy każdej spsobności.

Jeśli czytam o strajkach lekarzy i innych nie z tej branży nieszczęściach, to raczej przewrotnie cieszę się niż smucę – oto korzystam ze zmysłu wzroku (oprotezowanego co prawda okularami), nie jestem analfabetką (chociaż nie mogę uwierzyć nieraz w to, co przeczytałam w gazetach), weszłam i wyszłam o własnych siłach z basenu (chociaż do oskrzeli dostało się kilka mililitrów roztworu niezidentyfikowanych chemikaliów). Pozytywy w przewadze, uważam.

„Puls Medycyny” nr 14, 19.09.2007 – troje na tysiąc dzieci w Polsce rodzi się z płodowym zespołem alkoholowym. Ale...Szczęśliwi rodzice Głogowscy powili dziecię 10-cio punktowe – to pozytyw godny naśladowania.
„Puls medycyny” tenże – strajki lekarzy doprowadzają do likwidacji szpitali. Ale... podobno wzrośnie stawka kapitacyjna z NFZ – też pozytyw.
„Puls....” – Polacy z zasady niechętnie ujawniają prawdziwy poziom swych zarobków. Ale... inny pozytyw ...

Teraz otrzymuję całuski od mojej suczki – pozytywny objaw sympatii i pozytywna perspektywa: spacer przy wtórze ćwierkania ostatnich już może letnich świerszczy. A jutro o świcie po powrocie do złego świata na pobliskiej łące mokry nos do pogłaskania poda mi znajome cielę (jeszcze żywe) – pozytyw bez wątpienia i interesu.







[ czytaj więcej.. ]

36 godzin (słownie TRZYDZIEŚCI SZEŚĆ godzin) tyle opierałam się trzem mężczyznom wpatrzona, zauroczona, zamyślona. Interesujący zbieg okoliczności kulturalnych, społecznych, politycznych a może humorystycznych skrzyżował ich ścieżki. Od lewej: burmistrz Arkadiusz Czech, radny Rady Powiatu Ryszard Lach (związek kolejowy) i ex-poseł Tomasz Głogowski. Wszelkie prawa do obu zdjęć zastrzeżone!

Zdjęcie wykonałam ok. godz. 18-tej w sobotę 29 września przed koncertem muzyki organowo-skrzypcowej (brakowało wokalistów w kościele ewangelickim. Nowa jego wersja powstała krótko potem.

[ czytaj więcej.. ]

Nie wszyscy o statusie osoby publicznej chętnie poddają się fotografowaniu w publicznym miejscu. Życzenia mogą się spełniać nie tylko w bajkach. Nie - to znaczy krótko: bez zdjęć, bez publikacji.

Archiwizując prywatnie wydarzenie dzisiejsze – ważna msza w kościele św. Anny – utrwaliłam w pamięci i aparacie niektórych uczestników uroczystości.

Zabronić mi natomiast oglądania gołych bab krajowych i „dalekozagranicznych” nikomu nie przyszło do głowy. Uczyniłam to więc w zamku nakielskim na wystawie prymitywisty Erwina Sówki. Nie reklamowana przez organizatorów natrętnie a właściwie dobrze utajniona, uchowa się chyba bez wizyt nachalnych podglądaczy a może i amatorów malarstwa śląskiego.

Zdjęcia:
- Pani senator w otoczeniu męskim składa kwiaty pod tablicą pamiątkową
- Panowie: poseł, wice-starosta, Przewodniczący RM składają podpisy w księdze pamiątkowej - Kolega Stanisław na drugim planie - Samotny On wśród bab - jedna z brodą

Burmistrz TG i Przymierze Śląskie patronowały wykładowi pod tytułem „Dzieje Żydów w Wolnym Mieście Górniczym Tarnowskie Góry” w muzeum tarnogórskim. Pani dyrektor Krzykowska zwykłym swym spokojem perfekcyjnie panowała nad całością.

Dane historyczne i statystyczne – tak, były interesujące i ilustrowane fotografiami elektronicznymi – mówił o nich dr Dariusz Walerjański. (Zdjęcie 1 – bardzo zaangażowany w działalność kulturalną Burmistrz Czech osobiście wręcza doktorowi pamiątkową torebkę – bez podtekstów - wraz z pamiątkową zawartością). Nie powiedział jednak o niektórych szerszych aspektach obyczajowości żydowskiej np. o traktowaniu seksu przez religię żydowską, o prawach, zakazach, rytuałach dotyczących życia płciowego małżeńskiego i takiego sobie, poza świętym związkiem. Pytanie na ten temat zamierzałam zadać po wykładzie, wstrzymał mnie jednak klimat powagi i zadumy w jakim znaleźli się słuchacze (przyznaję, zrobiłam po wyjściu z muzeum). Wyważenie słów i detali dominowało w całości przekazu, chociaż prelegent użył też kilku kolokwialnych sformułowań. Dzięki nim skupił bardziej uwagę niektórych słuchaczy na temacie, innym ją nieco rozproszył. Ach, te oczy... OCZY... wul-kan!

Liczę, że owocem tego wydarzenia będzie zapobieżenie dewastacji i zachowanie domu przedpogrzebowego i cmentarza żydowskiego – jednej z ważniejszych wizytówek Tarnowskich Gór.

Kto uzna wyższość piwa (Zdjęcie 2 – w gatunkach lepszych i gorszych serwowane jest w Silikonowych Cycuszkach przez gościnnego szefa) nad napitkami domowej roboty? Ja nie. Czy pigwówka jest lepsza od orzechówki, karmelówki, aroniówki? Nalewki powracają do łask w jesienny czas obfitości darów natury. Nie mam opinii. Mniam, mniam...

Po porannym wykopywaniu kreta z nory na łące (Zdjęcie 1 – praca przednich łap i ogonka wspiera pracę przodującego noska) mój pies ma wzmożony apetyt chyba, że dzień wcześniej został nakarmiony łakociami w rodzaju ziemniaczki z sosikiem, skórka z pomidorka, kosteczki z kurczaka w papryce. To w mniemaniu pewnych osób przysmaki, które nie zjedzone przez siebie wrzucili do śmietnika czyli ufnego psiego brzuszka. „Piesek musi dostać do jedzenia to co i ja, same najlepsze rzeczy - kiełbaskę, kluseczki, czekoladkę...” – powiada kopalnia wiedzy o diecie psów domowych. I dla człowieka i dla psa najgorsze, tyle że smaczne (zresztą to kwestia wychowania i gustu).

„Każdy pies zjada rano trawę” – wygłaszają autorytatywną opinię właściciele domowych ulubińców. W ramach rodzinnej diety faszerują je krupniokami, mięsem z rosołku, pieczoną rybą, kremówką prosto z talerza.

Przewód pokarmowy psa jest o wiele krótszy od ludzkiego i nie strawi przypraw grilowych, węglowodanów ze słodyczy i błonnika z surowych warzyw i owoców mimo, że nieraz łapczywie je zjada. Piekące go w trzewiach kwasy usuwa zjadłszy źdźbła niektórych traw i doprowadzając się do torsji i wymiotów. W naturze obserwuje się, jak wilki czy inne psowate drapieżniki upolowawszy większą zdobycz np. sarnę lub innego drapieżnika, najpierw dostają się do jamy brzusznej. Tam w trzewiach znajduje się pokarm roślinny przetrawiony lub nadtrawione szczątki innych zwierząt. Tę część posiłku – najlepszą, spożywają osobniki alfa i inne zwierzęta z górnych poziomów w hierarchii stada. Później przychodzi czas na resztę mięsa i kości i na resztę stada czyli słabszych zadowalających się z konieczności skórą i obstrukcyjnie działającymi kośćmi. Przy naturalnych posiłkach żadne zwierzę nie używa soli, pieprzu, papryki, curry ani nie zasiada do poobiedniej kawki z likierem i czekoladowym tortem.

Jeśli nie masz miłosierdzia dla własnego organizmu, znajdź je dla swego zwierzęcego ulubieńca czy podopiecznego.

Polecam: Jan Fennell – „Zapomniany język psów” i inne jej książki oraz dobrze czytajacy się też przez młodzież miesięcznik „Pies Przyjaciel”