28 sierpnia 2014
Gdy umieściwszy 28 sierpnia bieżącego roku kolejny
tekst w moim blogu stwierdziłam, że to już mój 1500. wpis,
naszła mnie myśl, by obejrzeć się za siebie i popatrzeć w
czas miniony.
Kiedy jako radna Rady Miejskiej w kadencji 2006-2010
zdecydowałam się na internetowy kontakt z mieszkańcami,
okazało się, że to był strzał w dziesiątkę i ten rodzaj
komunikowania stał się mi potrzebny – otrzymywałam maile i
komentarze w sprawach miejskich i indywidualnych. Czasem blog
zamieniał się w swoiste forum opinii, a nawet w rodzaj Hyde
Parku. Nie wszyscy byli mi przyjaźni, ale nie waham się dziś
napisać, że dzięki blogowi poznałam kilkunastu ludzi
naprawdę zdolnych, myślących i ponadprzeciętnie
zainteresowanych naszym miastem.
Może i dzięki temu stałam się inicjatorką powstania i
współautorką książek: „Przewodnik Tarnowskie Góry” z
2009 r. i „Witraże Kościoła p.w. Piotra i Pawła”,
autorką artykułów na temat miasta i samorządu w tygodniku
„Gwarek”, pomysłodawczynią i realizatorką (lub
współrealizatorką) okazjonalnych imprez jak np. z okazji 450
lat jarmarków tarnogórskich, 450 lat herbu miejskiego, 330 lat
odsieczy wiedeńskiej, 230 lat odkrycia złóż srebra i ołowiu
i innych związanych zwykle, choć nie zawsze, z historią
miasta. Współpracowałam z członkami kilku lokalnych
stowarzyszeń i organizacji zainteresowanych propagowaniem ludzi
wielu talentów, bo tacy tu są oraz innych różnorodnych
zasobów miasta, wyróżniających je pośród sąsiadujących z
naszym w regionie. Mimo tego, że od 4 lat żadnej funkcji w
samorządzie lokalnym nie pełnię, bywam czasem na sesjach i
udało mi się utrzymać kontakt z osobami kierującymi obecnie
miastem.
W trakcie 4-letniej kadencji w radzie miejskiej złożyłam wiele
interpelacji oraz wniosków do budżetu i innego typu wniosków
oraz pism. W przyjętych i zrealizowanych przez służby Urzędu
Miasta były i takie dotyczące remontów budynków komunalnych,
ulic, budowy chodników ale i prozdrowotne np. akcja badania
słuchu u dzieci. Kontakty z wieloma mieszkańcami pozwoliły mi
poznać ich potrzeby, stąd kilka wniosków z zakresu zagadnień
społeczno-socjalnych. (mieszkaniowe, osób niepełnosprawnych,
bezdomnych, uzależnionych), edukacji, bezpieczeństwa.
Przedmiotem innych była kultura, ochrona jej tutejszych
zasobów, zwłaszcza zabytków.
Czy wszystko, co planowałam, udało mi się zrealizować w 100%?
Nie. Ale nie mam do siebie o to pretensji, bo sposób patrzenia
na miasto mieszkańców, ich potrzeby są różne. Dlatego
niektóre cele nie są osiągalne, a do niektórych wiedzie tylko
droga kompromisu. Każdy ma prawo do własnej wizji miasta, lecz
realizacja wszystkich nie jest możliwa, gdy środki finansowe
nadal są skromne. Jednak nie należy rezygnować z prób ich
pozyskiwania.
STRONA INTERNETOWA ALICJI KOSIBY-LESIAK
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| << | >> | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uśmiałam się sporo, bo 06 października Tygodnik „Gwarek” doniósł o podjętej przez radę miejską uchwale likwidującej dzielnicowe czytelnictwo przy ul. Okrzei czyli tamtejszą filię miejskiej biblioteki. Zaś w następnym numerze poinformuje o wynikach konkursu na opowiadanie o naszym mieście ogłoszonego przez ... urząd miejski i bibliotekę miejską. Niezły melanż, co? Jednak przyznam się: tak naprawdę to był śmiech przez łzy.
Niejeden oprócz mnie trzęsący się ze śmiechu albo targany szlochem uświadomi
sobie, że to dzieje się w roku poprzedzającym jubileusz 70 lat istnienia Biblioteki
Miejskiej (a jej patronem jest czytający niegdyś i piszący (a co?
Bolesław Lubosz) przy ul. Zamkowej. Czytelnictwo ludowe w Tarnowskich Górach
powołano, a jakże, w interesie publicznym. Publicznie odbywa się teraz osiedlowy etap jego likwidacji, bo oto zatrzaśnięte zostaną przed dziećmi i seniorami drzwi biblioteki. Te
grupy wiekowe odwiedzają najczęściej wypożyczalnię i czytelnię (twierdzę tak, albo domyślam, choć nikt chyba dysponującymi możliwościami lub chociaż inwencją nie przeprowadził żadnej ankiety, sondy czy drobnych badań statystycznych).
Półki z książkami z ul. Okrzei znikną, lecz pustki Nie będzie, bo oto otworzą się jasne, pulsujące, promieniujące ekrany
telewizorów i komputerów. Ooooo! Jakie to rozwijające intelekt zajęcie! Tu kliknął ktoś „lajk”, a tam „dont
lajk”! I jeszcze tu „lajk” , i tam… O ileż obrazków i energetyzujących dźwięków wzbogaci się życie dziatwy w rejonie ww ulicy,
o ileż to godzin wydłuży się tamtejszym emerytom doba na „fejsie” i przy „mydlanych operach”.
A z czytaniem i myśleniem jakoś to przecież
be… Jakoś to beee… Jakoś to beeeeeeee…..dzie!
PS. No i pozostanie w budżecie miejskim jeszcze jakieś 20 tysięcy na rok za czynsz i media biblioteczne (przeznaczenie jeszcze nieznane).
Zdjęcie - laureaci. Zdobywcy I, II i III nagrody w konkursie na opowiadanie tarnogórskie. Wszyscy (a także pozostali uczestnicy) są stałymi czytelnikami zbiorów miejskiej biblioteki. Gratulacje! W pierwszej edycji konkursu tarnogórzanie złożyli do oceny jury 12 opowiadań.
I znowu jestem przy porządkowaniu zgromadzonej prasy.
Niektóre czasopisma lądują bez otwierania na stercie przeznaczonej do kontenera
na papier (trzymam się założeń „ideologii” selekcjonowania odpadów komunalnych i
praktykuję), inne zaś wertuję, przeglądam, czytam. A skoro dzisiaj ... mało szczęśliwa a dla niektórych budząca strach data, dzień 13-ty miesiąca, to niech i tematyka tego wpisu nie będzie wesoła.
Otóż trafił mi się numer „Pulsu medycyny” z 2012 roku z fragmentem tekstu na
temat uzależnienia od Internetu. Z brzmieniem tytułu ani artykułu w całości nie udało mi się zapoznać, gdyz z tego „archiwalnego”
numeru czasopisma pozostało tylko kilka stron. Dowiedziałam się, że pierwsze próby leczenia osób uzależnionych od komputerów
miały miejsce już przed 20 laty w USA. Użyto wówczas w trakcie terapii m.in. alarmu
w komputerze, który przypominał o konieczności przejścia do inne aktywności,
czyli do opuszczenia miejsca przed monitorem.
Wśród wykazu 10 zasad wspomagających terapię znalazły się np.: wykonywanie ćwiczeń fizycznych, stosowanie technik relaksacyjnych, rutynowe zapisywanie rodzaju i czasu trwania wszystkich zajęć w ciągu dnia, w tym przebywania przed monitorem. Dwie zasady zostały wymienione na początku wykazu, a jest to wskazanie do ulokowania komputera w takim miejscu, które uniemożliwia uzależnionemu izolowanie się oraz konieczność użytkowania komputera tylko w obecności innych osób.
Oczywiście lepiej jest zapobiegać niż leczyć, więc zaleca się nie przebywać sam na sam z komputerem i internetowym światem lecz rozwijać relacje międzyludzkie w realnym świecie.
Zachęcam! Kto może, niech uczestniczy w obchodach 600. rocznicy
erygowania parafii p.w. św. Marcina
Biskupa i Wyznawcy w Starych Tarnowicach. We wrześniu rozpoczęły się, trwają
obecnie i będą miały miejsce w najbliższych tygodniach wydarzenia religijne i
świeckie. O charakterze? Popularno-naukowym, popularyzującym m.in stary kościółek, kulturalnym itp wzniesiony w Starych Tarnowicach już na kilkanaście lat przez powstaniem
parafii bo ok. 1400 roku.
600 lat od powstania parafii minęło na wiosnę, przed ponad pół rokiem, gdyż powołano ją 15 kwietnia 1415 roku.
Zdjęcie - Awers i rewers okazjonalnej pocztówki wydanej w marcu, tuż przed kwietniowymi 600. urodzinami oraz herb (widać rolniczy nie "waleczny" charakter obecnej dzielnicy). Więcej o tym tutaj http://tg.net.pl/mwm/post/index/56/POCZTWKI-okazjonalne
Zmylić niejednego może treść napisu informującego o
organizowanych biesiadach, weselach i innych imprezach
towarzyskich – mniej lub bardziej uroczystych czy formalnych.
To miejsce to nie lokal gastronomiczno-rozrywkowy świadczący
swe usługi pod chmurką.
W błąd wprowadzić może widok stadka owieczek i kóz, kicających
królików czy gdaczących kur. To nie jest z pewnością
mini-zoo albo farma św. Wawrzyńca lub azyl dla bezdomnych
zwierząt.
Forty obronne w Nysie, zabytki pełniące użyteczne funkcje według oczekiwań współczesnych, obwarowania , koszary, magazyny i inne militarne zabudowania . Jednym słowem fortyfikacje tzw. twierdzy Nysa pochodzące z XVIII i XIX wieku.
Można zwiedzać! Można obserwować żywe rekonstrukcje życia
żołnierzy w twierdzy oraz bitwy a także w nich uczestniczyć.
Można inaczej spędzać czas w fortyfikacjach: biesiadować, słuchać
koncertów, oglądać wystawy fotograficzne i malarskie, brać
udział w warsztatach artystycznych albo zorganizować własne
wesele, urodziny czy obchody rodzinnego jubileuszu.
Tak historia przenika się wzajemnie z teraźniejszością.
Forty, bastiony, obwałowania i inne konstrukcje obronne nie stały
się martwymi eksponatami muzealnymi. Na szczęście ludzie je ożywiają.
Tak zapewne będzie już niedługo w tarnogórskiej zabytkowej
kopalni, w sztolni . Oprócz turystów zwiedzających te miejsca
trafiać tu będą nie tylko sporadycznie ale dużo, dużo częściej
aktorzy, plastycy, muzycy, amatorzy ekstremalnych tras
podziemnych, eksploratorzy, pasjonaci lokalnej i regionalnej
historii i … nowożeńcy, weselni goście, biesiadnicy a może
i ludzie poszukujący ukojenia w ciszy i z dala od zgiełku panującego
na powierzchni. Oby to się stało. Wcześniej niż później.
Niezależnie od wpisu tarnogórskich pozostałości pogórniczych
na listę UNESCO. Już teraz, za chwilę, zanim kolejne miejscowości
ubiegną Tarnowskie Góry i zainteresują sobą tych, którzy skręcą
do nich ominąwszy nasze miasto.
W niedzielę 20 września odbędzie się „Spacer śladami tarnogórskich Żydów”, który organizuje Fundacja „Kruszce Śląska”. Początek o godzinie 11.00 przed bramą cmentarza żydowskiego przy ul. Gliwickiej 66 w Tarnowskich Górach. To kolejne spotkanie z cyklu „Tarnogórski wehikuł czasu 2015.
Trochę
więcej informacji tutaj:
http://www.tg.net.pl/temat/post/afisz/1689/Tarnogrski-Wehiku-Czasu-2015--spacery-po-miecie
Zdjęcie - tarnogórska synagoga wysadzona w powietrze nie istnieje od początku wojny; świetlny zarys jej sylwetki również zniknął z muru budynku. Nie ma juz ulicy Bóżniczej i Za Bóżnicą. Wkrótce zostanie usunięta część drzew oraz zaznaczony kolorem bruku zarys fundamentów na placu targowym.
