Pejzaży i krajobrazów wiejskich, przestrzeni otwartych, perspektyw szerokich beskidzkich i morawskich nie miałam okazji zobaczyć ani sfotografować. Nie byłam, nie wędrowałam, nie chłonęłam żywo-martwych, pachnących słodko-gorzko, owiewających ciepło-chłodnym wiatrem. Bliżej mi było do krajobrazów i pejzaży miejskich, łatwiej i bliżej do zamkniętych układów urbanistycznych. Do jednych zaś i drugich dostęp mieli fotograficy z obu stron granicy śląskiej, których prace na wystawie się znalazły.
   Jakimi narzędziami oprócz aparatów fotograficznych pracowali tworząc to, co zaprezentowali podczas wernisażu w Galerii Fotografii Piktorialnej? Z pewnością były to komputery ale i serdeczne myśli twórcze, które obrazy i odbicia ich piękne utrwalały. I utrwaliły też w pamięci mojej i przybyłych na otwarcie wystawy, zainteresowały i zachwyciły.
  

Goczałkowice. Takimi mniej więcej słowami wypowiadał się podczas wernisażu jeden z organizatorów wystawy: „Galeria ta jest niezwykła, bo do innych takich miejsc przychodzą głównie mieszkańcy miejscowości, w których one się znajdują. Do tej, w kawiarni „Weranda”, przybywają mieszkańcy innych miast. W tych pierwszych widzowie są stale ci sami. Do naszej przybywają ciągle inni – kuracjusze”. 
  
Zdjęcie

Konkursy! Są! Pojawiły się! Wyrosły! Znalazły!

Przed kilku laty , może pięciu, sześciu i nawet jeszcze niedawno, rzadko, rzadko natrafić można było na konkurs zorganizowany przez urząd miasta a nawiązujący do historii czy tożsamości Tarnowskich Gór. A teraz chwalę ja, chwalą zapewne i inni, bo konkursy spotykamy coraz częściej, o różnych stopniach trudności, różnych regułach i ... td. A więc takie, jak ten ubiegłoroczny z wiedzy o kronice Jana Nowaka a teraz ten, z okazji Dnia Kobiet na FB - lekki, łatwy, przyjemny ale też na temat TG. Z sensem.

Warte są zauważenia, bo niosą ze sobą wartości edukacyjne, poznawcze, bo być może zwiążą mieszkańców z miastem więzami ciepłych, serdecznych emocji. Te emocje i przywiązanie powstaną dzięki wiedzy o ulicach, budynkach, miejscach, krajobrazach, wydarzeniach i ludziach. Jeśli się czegoś nie pozna, nie zrozumie , to i nie polubi, nie pokocha. Poznane dziedzictwo przeniesione z dawnych i niedawnych czasów w XXI wiek, wzbudzi szacunek , ochroni to, co wartościowe i pomoże budować nowe bez lekceważenia i niszczenia dorobku pokoleń. Mam taką nadzieję. Chcę, aby tak się stało.

POLECAM! Dwa artykuły autorstwa pani Ani Sopuch, które ukazały się w 44 i 45 numerze „Montes Tarnovicensis” o kobietach w historii Tarnowskich Gór. Polecam szczerze!

Wiele wiadomości o rudach, kruszcach, kopalinach, minerałach na terenie naszego górniczego miasta i jego okolic a także o tym nazwanym „tarnowicytem” przeczytać można już bardzo blisko mojego bloga, bo w programie edukacyjnym Portalu Powiatu Tarnogórskiego „Indianer” http://www.tg.net.pl/indianer/==historia.htm POLECAM!

Zima! Zima się zbliża tradycyjnie w marcu! W nawiązaniu więc do tej pory roku coś o zimowym sporcie i zajęciu na zimowe wieczory.

Od czego zacząć? Otóż mam dwie wiadomości: dobrą i złą. Której zwykle chcemy wysłuchać jako pierwszej? Taaak! Złej! Czynię zadość chciejstwu takiemu i podaję do wiadomości ogółu oraz PT Czytelników mego bloga, iż w Tarnowskich Górach funkcjonuje lodowisko.  I w sąsiednim Bytomiu  również. Związek tych miast górniczych jest więc tym mocniejszy. Tarnogórski obiekt sportu zimowego znajduje się przy Parku Wodnym, zaś bytomski w centrum miasta, „pod okiem” biblioteki i w bliskości tamtejszego muzeum, na jednym z głównych placów śródmieścia.
    

Zdjęcie - Jakie bytomskie lodowisko jest, każdy widzi. Ja chwalę sobie fakt, że takiej konstrukcji  „pod okiem” ratusza, na rynku, w pobliżu muzeum, nie zdecydowano się w Tarnowskich Górach ulokować tej zimy. Ale mieliśmy już taką, a jakże. To dziwactwo, a zdaniem niektórych - brzydactwo, dostępne jest w miejscu odpowiednim: obok dwóch obiektów sportu i rekreacji; logiczne.  

Dobra wiadomość? Kolej i na nią: polskojęzyczną wersję oryginału niemieckojęzycznego kroniki miasta Bytomia autorstwa Franza Gramera zaprezentowało Muzeum Śląskie w Bytomiu z okazji 760. rocznicy praw miejskich. 1863 rok!  W prezentacji dzieła uczestniczyłam, profesora Jana Drabiny i innych osób z wydawnictwem związanych wysłuchałam, wnętrza budynku dawnego starostwa bytomskiego  podziwiałam (historyczny herb Tarnowskich Gór w Sali sesyjnej jest dobrze widoczny). Super było!
    

Ziemniaki/kartofle w kuchni śląskiej jak powietrze – bez nich mieszkańcy Śląska (tego Górnego ani tego, na którym Hrabstwo Kłodzkie się znajduje obejść się nie mogli i nie mogą. A już tym bardziej poszcząc w piątki i w Wielki Post.

Przypadkowo wędrując po lesie Internetu trafiłam na karkonoskie placki ziemniaczane spokrewnione, żartobliwie można by rzec, z plackami tutejszymi - tarnogórskimi czy bytomskimi. Bracia to może plackowi albo kuzyni? Górnośląskie placki jakie są, każdy wie, bo widział je nie raz.