Przygladąłam się dzisiaj odnowionej fasadzie budynku siedziby powiatowej komendy policji przy ul. Bytomskiej; wiele lat czekała na te prace. Zadowolenie moje jest tym większe, że z budżetu miasta władze przekazały dodatkowo 100 tysięcy złotych dla wsparcia remontu elewacji, który został przeprowadzony  z budżetu podatników. Ten rozległy gmach liczy sobie już 157 lat, które przetrwał mniej lub bardziej zmieniany przez użytkowników. Również 157 lat temu powstała Spółka Bracka, której ostateczny koniec nastąpił w 1957 roku a której spuściznę przejął ZUS.
           
Zdjęcie - w roku 2008 przeprowadzono remont dachu i ułożono na nim nowe dachówki.

Spółka i reprezentacyjny gmach jej siedziby była powodem do dumy XIX i XX-wiecznych Tarnowskich Gór, w których powołano do życia ten omalże symbol ubezpieczeń społecznych na Śląsku, a w okresie międzywojnia funkcjonowała jako największą instytucją społeczną w Polsce. Jej celem było zabezpieczanie bytu górników i ich rodzin w przypadku choroby albo inwalidztwa żywicieli rodzin; pieniądze na realizację tego celu pochodziły ze składek własnych górników.
           

Zdjęcie - rok 2010. 

Jeszcze do niedawna, nawet w trakcie trwającego kilka lat remontu, na trójkątnym tympanonie gmachu widoczny był napis SPÓŁKA BRACKA oraz górniczy symbol – skrzyżowane pyrlik i żelazko. Bliski nam, tarnogórzanom tym bardziej, że figuruje on również w herbie naszego miasta. Decydujący o pracach nie byli na tyle zapobiegliwi, aby zachować ten znamienny napis i znak. A przecież nie przeszkadzał on nikomu przez dziesięciolecia.  A przecież mógł odnowiony dawać nadal świadectwo potencjału społecznego i intelektualnego polskiego Śląska. 

Mam nadzieję, liczę na to, że napis powróci na dawne miejsce a symbol górnictwa - pyrlik i żelazko, pojawi się obok niego.

Czy Brennica to Brynica? Nie, ale nazwy tych rzek można czasem pomylić. Leśnica zaś jest nie do pomylenia (chyba). To potok, dopływ Brennicy.

Do doliny Leśnicy (lub "Doliny Leśnicy" trafiła "delegacja" dwóch pisanek z Tarnowskich Gór - usadzono je na honorowym miejscu, zaraz w pobliżu cukrowego baranka wielkanocnego. Na pisankach są wizerunki maszkaronów z tarnogórskich kamienic i rysunki owocującej tarniny; wierzę, że zainteresują choć kilka osób, które zechcą odwiedzić nasze miasto przy okazji któregoś z następnych świąt.

A więc z wiosennym górskim wiatrem do górniczego miasta ślę życzenia czytelnikom mojego bloga: niech się święci Wielkanoc!

Porządki świąteczne w większości mieszkań i domów zapewne domownicy mają już za sobą.  Pamiętam niegdysiejsze wiosenne odmalowywanie ścian, mycie okiem, trzepanie dywanów itd. Te czynności kojarzą mi się z remontami miejskich kamienic, detali architektonicznych, ulic.
Kamienica na skrzyżowaniu ulic Sienkiewicza, Styczyńskiego i Strzeleckiej poddana została zabiegom malarskim i renowacyjnym i nastąpiła niedawno jej odsłona – spod siatek budowlanych i rusztowań wyłoniła się w nowym makijażu, wygładzona, wycieniowana.

Kamienica nie ma malunków na wolnych od otworów okiennych i drzwiowych powierzchniach, jakichś dziewczynek z konewką, małpek z wywalonym językiem, mustangów cwałującymi prerią czy żołnierzy z wycelowanymi w stronę przechodniów lufami. I raczej tych ozdób nie otrzyma, gdyż jako narożna, pozbawiona jest szczytowej ściany.

Nie jestem za „uatrakcyjnianiem” murów budynków poprzez pokrywanie ich nawet bardzo uduchowionymi malowidłami, artystycznymi graffiti, zindywidualizowanymi muralami  -  nie trafiają w moje upodobanie do harmonii, kojarzę je zwykle z chaosem i nadmiarem elementów w już gęsto upchanej przestrzeni miasta. Widziałam zaledwie kilka ( , które zaakceptowałam (np. na ścianie biblioteki miejskiej w Ustroniu) ale znacząca większośc utwierdziła mnie we własnej racji.