"Soap opera", opera mydlana, serial, cykl. Czy tygodnik „Gwarek” jest jedynie tablicą informacyjną albo słupem ogłoszeniowym czy miejscem na reklamy, jak sądzą niektórzy, zwłaszcza ci nie czytający od lat tego lokalnego czasopisma? Jak to jest, każdy sam się przekona, biorąc w ręce i przed oczy nasze papierowe medium. Pełni też 'Gwarek" rolę komunikatora, za pomocą którego (podobnie jak w gadu-gadu czy forum internetowym) następuje dwustronna wymiana haseł, informacji, newsów. Kierunek od mieszkańca via Gwarek do mieszkańca i z powrotem odbywa się w papierowej formie publicznie indywidualny przekaz tekstowy.

Oj, rozpętała się burza w samorządzie i to nie za sprawą wyostrzonych piór felietonistów ze strony 6, ale polityków lokalnych szczebla miejskiego, powiatowego i parlamentarnego też. Zanosi się na serial oświadczeń, wywiadów, listów. I tylko rozglądać się trzeba, z którego politycznego kierunku huragan albo ci też trąba się zbliży i mocno zawiruje, zamiecie, pomiesza. Obyśmy po kilku odcinkach zorientować się mogli who is who. Albo kto wiatr sieje.

Muzyki słuchamy zazwyczaj w salach koncertowych, na stadionach, w klubach i dyskotekach, dzięki cudom współczesnej techniki - w domowych pieleszach, oraz w wielu innych miejscach, łącznie z tzw. „okolicznościami przyrody”. Melodię refleksyjną i wnikającą w umysł, której nuty zapisane zostały w formie słowa drukowanego, usłyszeć nam się uda po otwarciu styczniowego numeru miesięcznika „Śląsk”. Nuci ją na stronie 48. w artykule „pt. „Boruszowice – piękno utracone” pan Kamil Łysik; to jeden z tych, którym gra w duszy muzyka brzmiąca regionalnymi dźwiękami.

Czytając wyżej polecony tekst, wysłuchamy wariacji na temat harmonii i dysonansu architektonicznego w urokliwym zakątku powiatu tarnogórskiego, następnie zdecydujmy się Boruszowiec czy też „Boruszowice” odwiedzić z GPS-em albo biorąc koniec języka za przewodnika, żeby poznać i zaakceptować walory tego miejsca. I aby przekonać się, iż dżwięki muzyki pana Łysika nie brzmią fałszywie. A jeśli już to zrobimy, może zechcemy połączyć się z innymi w zgodnie brzmiący chórek, nucąc tę samą lokalną melodię.

Zacytuję tu zdanie, które sama odczytałam jako życzenia noworoczne: „Święty ku temu czas, by resztki leśnego kompleksu uchronić przed dalszą dewastacją, zachowując dla potomnych niepowtarzalny klimat i magię miejsca”.

Tekst Kamila Łysika: „Boruszowice – piękno utracone”

Wejście w nowy rok to nie tylko remanenty, zamknięte sklepy, mniejszy wybór towarów ale i leniwe (albo z rezygnacją) oczekiwanie na kolejne święto i kolejny długi weekend. Wyjazdy do Wiednia, Zakopanego, Szczyrku itd. Tak, przemieszczamy się z miejsca na miejsce. Samochody, autobusy, pociągi. 

    
Zdjęcie - miejsca ukochane, rodzinne strony, widoki utrwalone wydarzeniami minionych wieków, przestrzenie kojące umysł, barwy otulające zmęczone głowy...  Tereny po wyrobiskach górniczych, resztki szybów, wyniosłości Garbu Tarnogórskiego. Znane i nieznane. Pierwszy dzień Nowego Roku, poranek 01 stycznia 2012, to zapowiedź radości czy smutków kalendarzowych?

A tutaj, na miejscu, w Tarnowskich Górach? Przed tygodniem odbyła się ostatnia w ubiegłym roku sesja Rady Miejskiej. Zwykle na 4 dni przed sesją RM podawany jest na stronie UM porządek obrad oraz projekty uchwał. Porządek tym razem był krótki - 12 punktów a wśród nich 9 projektów dotyczyło finansów gminnych. Wysokość opłat za dzierżawę nieruchomości gminnych, wysokość zaciąganych przez Burmistrza zobowiązań, opłata targowa, zmiany w uchwale budżetowej, Wieloletnia Prognoza Finansowa Gminy itp.  Liczniki wyświetleń tych dokumentów znajdujących się na stronie BIP wcale nie przegrzewały się: 5, 7,1, zero...  Cóż, liczniki mogły zostać
uszkodzone przez  internetowe chochliki, ale póki co, takie są właśnie statystyki.
Kliknięć nie przybyło także po sesji.  Malizna, nędzostwo i bida. No!
Przynajmniej jest spokój i błogostan.
 

 http://entenring.akcja.pl/grundler.html  
http://www.tg.net.pl/indianer/==historia_14.htm
http://www.montes.pl/Montes_1/montes_nr_01_16.htm

W dzień Bożego Narodzenia
Radość wszelkiego stworzenia...
A już najwięcej chyba
Cieszy się indyk i ryba.

Fraszka Jana Sztaudyngera z "Piórek prawie wszystkich".

Po tarnogórsku, serdecznie, z okazji Bożego Narodzenia życzę:

BLANK WIELA RADOŚCIE BEZ COŁKIE GODY
WE POKOJU I ZDROWIU
WOM I WASZYM FAMILIJOM

Alicja Kosiba-Lesiak

       
Obrazek jak z obrazka: stare kamieniczki, kościół, ratusz, plastikowa choinka i przejrzysta kapsuła. Scenografia jak w wielu współczesnych miastach w Polsce i na świecie.