Na korytarzu TCK (w sali widowiskowej trwa remont) zgromadziło się 37 kandydatów na członków Rady Dzielnicy Śródmieście-Centrum wraz z towarzyszącymi rodzinami i znajomymi, około 20 urzędników, radni miejscy i powiatowi oraz pozostali. Razem jakieś 100 osób. Jak na największą dzielnicę Tarnowskich Gór, niewielkie zainteresowanie. 
   Część zebranych w trakcie oczekiwania na kolejne procedury dyskutowała gorąco i głośno. Kilku kandydatów już po wrzuceniu głosów do urny wyrażało w mocnych słowach zdziwienie, dowiedziawszy się dopiero wówczas, że praca w radzie dzielnicy jest społeczna, bezpłatna. A liczono na comiesięczne wynagrodzenie w wysokości 1000 do 3000 złotych. Jak wybrani będą działać bez tego spodziewanego finansowania - to się okaże. Ale trud społecznika z pewnością wynagrodzi osobista satysfakcja.
......................................................................................................
Dzisiejszego ranka spotkała mnie niespodzianka. Radosna! Oto kolejny prywatny właściciel  przeprowadza remont stuletniego budynku na terenie tarnogórskiej starówki zachowując jego pierwotny wygląd zewnętrzny. Słoneczny kolor elewacji, gzymsy, fryzy i inne elementy architektoniczne już nadały budowli blasku, a końcowy efekt będzie imponujący. Za takie działania chwalić będę właścicieli głośno. I doceniać też.

         
Zza krat na wolnośsć wydostaną się cudeńka dzięki sprawnym rękom rekonstruktora, którego przedstawię jutro. Gdzie można podziwiać odnowiony budynek? Kto wie?  

  Do smukłej sylwetki sportowca doskonale pasują niebieskie oczy, zdecydowane ale nienerwowe ruchy, głos fascynujący i wartko płynące słowa, spojrzenie bezpośrednie ale nie natarczywe, niewymuszony uśmiech. Profesor Zygmunt Pejsak w drugim dniu zjazdu maturzystów swego rocznika do liceum im. Staszica przyszedł ubrany w strój swobodny. Zamiast krawata - rozpięty (bez maniery) kołnierzyk koszuli, granatowa marynarka i jeansy zamiast garnituru, buty ... jak to obuwie - u stóp.   

 Gdy profesor w uścisku przytrzymał moją dłoń w swojej, przepłynęły w moje ciało jakby jakieś fluidy magiczne. Co czują studentki w czasie zajęć czy egzaminów lub odbierające indeks z jego rąk? Czy magnetyzm błękitnookiego mężczyzny o gigantycznym intelekcie poraża je tylko na chwilę, czy pozostawia w zauroczeniu na długo?

Europejczyk i światowiec. Tarnogórzanin.  

http://www.pejsak.pl/

http://www.alicjakosibalesiak.tgory.pl/aktualnoci-i-prasa/10-dokumenty-scany-wlasne-inne/137-zygmuntpejsak.html

                                    Na smutek wielkich miast

                                   W wielkich miastach czasem
                                       jedno drzewo jest lasem

 Podczas lektury ostatniego numeru Gwarka przypomniał mi się temat z wcześniejszego, a to na okoliczność zbliżającej się (25.05) sesji rady miejskiej. Na stronie 6 zwykle znajdują się 3 felietony, rysunki satyryczne i strofy poetyckie. Z lubością na tę stronę zaglądam. A przypomniany temat albo tematy? Dotyczył liczb ponieważ: 

1. poważni dwaj felietoniści miętosili zagadnienie czasu, ponad wszelką wątpliwość istotne dla rady miejskiej - obudzić się i przygotować na sesję o 8:00, 8:30, 9:00, 9:30 czy dopiero o 10:00. Pan przewodniczący, na co zwrócono w felietonach uwagę, przeprowadził na tę okoliczność sondę, wywiad czy ankietę i poświęcił problemowi znaczącą część sesji (jak wynikało z artykułu). Z mojego punktu widzenia jedno jest istotne dla radnych - obudzić się!

2. młody zaś felietonista o poetyckim imieniu mielił cyferki i liczby rzucając między nie nazwiskiem poselskim Tomasza Głogowskiego (i z rzadka innych parlamentarzystów) rozliczanego w złotówkach z działalności pro publico bono. W odpowiedzi, w następnym numerze miejskiego komunikatora otrzymał wyliczenia pana Posła oparte na innych, bo formalnych podstawach. Ja myślę, że rozliczać (się) trzeba. Rzetelnie.
.................................................................
Cykl majowych świąt nie zakończył się - po narodowych, państwowych, oficjalnych z przemieszczającymi się delegacjami pracowników administracji szczebla miejskiego i powiatowego, trwają ruchy rodzinne czyli komunie.
                                                 Niech się święci maj!