- ALICJA KOSIBA-LESIAK -

28 sierpnia 2014

Gdy umieściwszy 28 sierpnia bieżącego roku kolejny tekst w moim blogu stwierdziłam, że to już mój 1500. wpis, naszła mnie myśl, by obejrzeć się za siebie i popatrzeć w czas miniony.

Kiedy jako radna Rady Miejskiej w kadencji 2006-2010 zdecydowałam się na internetowy kontakt z mieszkańcami, okazało się, że to był strzał w dziesiątkę i ten rodzaj komunikowania stał się mi potrzebny – otrzymywałam maile i komentarze w sprawach miejskich i indywidualnych. Czasem blog zamieniał się w swoiste forum opinii, a nawet w rodzaj Hyde Parku. Nie wszyscy byli mi przyjaźni, ale nie waham się dziś napisać, że dzięki blogowi poznałam kilkunastu ludzi naprawdę zdolnych, myślących i ponadprzeciętnie zainteresowanych naszym miastem.

Może i dzięki temu stałam się inicjatorką powstania i współautorką książek: „Przewodnik Tarnowskie Góry” z 2009 r. i „Witraże Kościoła p.w. Piotra i Pawła”, autorką artykułów na temat miasta i samorządu w tygodniku „Gwarek”, pomysłodawczynią i realizatorką (lub współrealizatorką) okazjonalnych imprez jak np. z okazji 450 lat jarmarków tarnogórskich, 450 lat herbu miejskiego, 330 lat odsieczy wiedeńskiej, 230 lat odkrycia złóż srebra i ołowiu i innych związanych zwykle, choć nie zawsze, z historią miasta. Współpracowałam z członkami kilku lokalnych stowarzyszeń i organizacji zainteresowanych propagowaniem ludzi wielu talentów, bo tacy tu są oraz innych różnorodnych zasobów miasta, wyróżniających je pośród sąsiadujących z naszym w regionie. Mimo tego, że od 4 lat żadnej funkcji w samorządzie lokalnym nie pełnię, bywam czasem na sesjach i udało mi się utrzymać kontakt z osobami kierującymi obecnie miastem.

W trakcie 4-letniej kadencji w radzie miejskiej złożyłam wiele interpelacji oraz wniosków do budżetu i innego typu wniosków oraz pism. W przyjętych i zrealizowanych przez służby Urzędu Miasta były i takie dotyczące remontów budynków komunalnych, ulic, budowy chodników ale i prozdrowotne np. akcja badania słuchu u dzieci. Kontakty z wieloma mieszkańcami pozwoliły mi poznać ich potrzeby, stąd kilka wniosków z zakresu zagadnień społeczno-socjalnych. (mieszkaniowe, osób niepełnosprawnych, bezdomnych, uzależnionych), edukacji, bezpieczeństwa. Przedmiotem innych była kultura, ochrona jej tutejszych zasobów, zwłaszcza zabytków.

Czy wszystko, co planowałam, udało mi się zrealizować w 100%? Nie. Ale nie mam do siebie o to pretensji, bo sposób patrzenia na miasto mieszkańców, ich potrzeby są różne. Dlatego niektóre cele nie są osiągalne, a do niektórych wiedzie tylko droga kompromisu. Każdy ma prawo do własnej wizji miasta, lecz realizacja wszystkich nie jest możliwa, gdy środki finansowe nadal są skromne. Jednak nie należy rezygnować z prób ich pozyskiwania.

STRONA INTERNETOWA ALICJI KOSIBY-LESIAK

LOGOWANIE AUTORÓW

Powracająca melodia, przypomniane imię

Czemuż to, ach czemu, z Warszawy, Mławy, Paryża autorka salonowych kompozycji drugiej połowy XIX wieku trafiła do Tarnowskich Gór? Dlaczegóż to dźwięki fortepianu, skrzypiec i zrekonstruowanego instrumentu sprzed prawie 200 lat (o przypomnienie nazwy którego poproszę panią Beatę w najbliższym mailu do niej) rozbrzmiewały w pałacyku w Rybnej? Moje słowa układają się niechcący w zupełnie niedzisiejszy szyk, spostrzegam. No cóż, nasiąknięta staromodnymi wątkami muzycznymi i biograficznymi odreagowuję atmosferę dzisiejszego wieczoru. Wieczoru, w którym pobrzmiewał też światowy "dżingiel"!

"Tymczasem minęło lat sto, a żaden polski szlagier nie uzyskał choćby przybliżonej popularności" - te słowa Jerzego Waldorffa znalazły się na jednej z pierwszych stron książki pani Beaty Michalec. Ona zaś sama pisząc słowami muzycznymi, miękkimi, romantycznymi przywołała nie tylko sztandarową "Modlitwę dziewicy" ale i szereg innych utworów. Zapisała na tradycyjnym, celulozowym nośniku wyniesione z archiwów i innych zwykłych i niezwykłych miejsc ku światłu dziennemu wydarzenia z życia Tekli i jej rodziny, pokazała miejsca i ludzi w dawnej i współczesnej Polsce, Francji i innych krajach świata. A wszystko to podsumowała rzeczowym zapisem w formie katalogu kompozycji i wydań nut, wykazu lokalizacji publikacji, katalogiem płyt, przypisami, bibliografią i innymi. Mrówcza praca! I jakże przekonująca czytelnika do skierowania jego uwagi ku osobie młodej kobiety, zapomnianej ale szczęśliwie odzyskanej. Także dzięki pracy pani Beaty. Serdecznej pracy.

ALBUM FOTOGRAFICZNY można otworzyć klikając myszka na miniaturce zdjęcia

Tekla Bądarzewska w Rybnej