- ALICJA KOSIBA-LESIAK -

28 sierpnia 2014

Gdy umieściwszy 28 sierpnia bieżącego roku kolejny tekst w moim blogu stwierdziłam, że to już mój 1500. wpis, naszła mnie myśl, by obejrzeć się za siebie i popatrzeć w czas miniony.

Kiedy jako radna Rady Miejskiej w kadencji 2006-2010 zdecydowałam się na internetowy kontakt z mieszkańcami, okazało się, że to był strzał w dziesiątkę i ten rodzaj komunikowania stał się mi potrzebny – otrzymywałam maile i komentarze w sprawach miejskich i indywidualnych. Czasem blog zamieniał się w swoiste forum opinii, a nawet w rodzaj Hyde Parku. Nie wszyscy byli mi przyjaźni, ale nie waham się dziś napisać, że dzięki blogowi poznałam kilkunastu ludzi naprawdę zdolnych, myślących i ponadprzeciętnie zainteresowanych naszym miastem.

Może i dzięki temu stałam się inicjatorką powstania i współautorką książek: „Przewodnik Tarnowskie Góry” z 2009 r. i „Witraże Kościoła p.w. Piotra i Pawła”, autorką artykułów na temat miasta i samorządu w tygodniku „Gwarek”, pomysłodawczynią i realizatorką (lub współrealizatorką) okazjonalnych imprez jak np. z okazji 450 lat jarmarków tarnogórskich, 450 lat herbu miejskiego, 330 lat odsieczy wiedeńskiej, 230 lat odkrycia złóż srebra i ołowiu i innych związanych zwykle, choć nie zawsze, z historią miasta. Współpracowałam z członkami kilku lokalnych stowarzyszeń i organizacji zainteresowanych propagowaniem ludzi wielu talentów, bo tacy tu są oraz innych różnorodnych zasobów miasta, wyróżniających je pośród sąsiadujących z naszym w regionie. Mimo tego, że od 4 lat żadnej funkcji w samorządzie lokalnym nie pełnię, bywam czasem na sesjach i udało mi się utrzymać kontakt z osobami kierującymi obecnie miastem.

W trakcie 4-letniej kadencji w radzie miejskiej złożyłam wiele interpelacji oraz wniosków do budżetu i innego typu wniosków oraz pism. W przyjętych i zrealizowanych przez służby Urzędu Miasta były i takie dotyczące remontów budynków komunalnych, ulic, budowy chodników ale i prozdrowotne np. akcja badania słuchu u dzieci. Kontakty z wieloma mieszkańcami pozwoliły mi poznać ich potrzeby, stąd kilka wniosków z zakresu zagadnień społeczno-socjalnych. (mieszkaniowe, osób niepełnosprawnych, bezdomnych, uzależnionych), edukacji, bezpieczeństwa. Przedmiotem innych była kultura, ochrona jej tutejszych zasobów, zwłaszcza zabytków.

Czy wszystko, co planowałam, udało mi się zrealizować w 100%? Nie. Ale nie mam do siebie o to pretensji, bo sposób patrzenia na miasto mieszkańców, ich potrzeby są różne. Dlatego niektóre cele nie są osiągalne, a do niektórych wiedzie tylko droga kompromisu. Każdy ma prawo do własnej wizji miasta, lecz realizacja wszystkich nie jest możliwa, gdy środki finansowe nadal są skromne. Jednak nie należy rezygnować z prób ich pozyskiwania.

STRONA INTERNETOWA ALICJI KOSIBY-LESIAK

LOGOWANIE AUTORÓW

Coś powstaje. Coś pozostaje...

KSIĄŻKI! Książki...
Melancholia objęła mnie ramionami, Nostalgia dmuchnęła mi lekko w twarz a Wena przeleciała nad moją głową nie zatrzymując się ... Dlatego krótko napiszę dziś tylko, aby tego dnia jasnego nie "mroczyć'' mgłą chmurnych fluidów.
    Dwie rocznice w 2018 roku przypominam a obie dotyczące biblioteki naszej. 1. Przed 10 laty tarnogórskiej bibliotece nadano patrona i jego imię - Bolesława Lubosza.
2. Zaś 70 lat temu w tym samym budynku przy ul. Zamkowej umieszczono księgozbiór przeniesiony z Domu Ludowego (kto wie, gdzie się ten Dom znajdował.

  

Zdjęcie - Zapisane na karteczkach, umieszczone w szufladkach, zgromadzone przez mieszkańców miasta. Katalogi, kartoteki, książki ...

A teraz o Janie Miłowanowie. O Janie Miłowanowie, powtarzam z rozmysłem,  niewiele się mówi obecnie w naszym mieście ale to on kierował jeszcze w latach międzywojennych czytelnią ludową, to on odbierał z rąk powojennych mieszkańców, krążąc po domach i mieszkaniach, książki polskie, które przetrwały wojnę. Gromadził je i czułą opieką otaczał.
    Jego grób ze skromną tablicą zachował się jeszcze na cmentarzu przy kościele p.w. św. Anny. Jeśli podczas swych odwiedzin zauważycie nagrobek z nazwiskiem Jana Miłowanowa, zatrzymajcie się przez chwilę, skłońcie głowę...
  

Zdjęcie - 1. Ważni w mieście. 2. Najważniejsi wśród nas. 3. Ten osamotniony na uboczu...

Małe post scriptum. W przyszłym roku minie 90 lat początków ruchu bibliotecznego w polskich Tarnowskich Górach.