- ALICJA KOSIBA-LESIAK -

28 sierpnia 2014

Gdy umieściwszy 28 sierpnia bieżącego roku kolejny tekst w moim blogu stwierdziłam, że to już mój 1500. wpis, naszła mnie myśl, by obejrzeć się za siebie i popatrzeć w czas miniony.

Kiedy jako radna Rady Miejskiej w kadencji 2006-2010 zdecydowałam się na internetowy kontakt z mieszkańcami, okazało się, że to był strzał w dziesiątkę i ten rodzaj komunikowania stał się mi potrzebny – otrzymywałam maile i komentarze w sprawach miejskich i indywidualnych. Czasem blog zamieniał się w swoiste forum opinii, a nawet w rodzaj Hyde Parku. Nie wszyscy byli mi przyjaźni, ale nie waham się dziś napisać, że dzięki blogowi poznałam kilkunastu ludzi naprawdę zdolnych, myślących i ponadprzeciętnie zainteresowanych naszym miastem.

Może i dzięki temu stałam się inicjatorką powstania i współautorką książek: „Przewodnik Tarnowskie Góry” z 2009 r. i „Witraże Kościoła p.w. Piotra i Pawła”, autorką artykułów na temat miasta i samorządu w tygodniku „Gwarek”, pomysłodawczynią i realizatorką (lub współrealizatorką) okazjonalnych imprez jak np. z okazji 450 lat jarmarków tarnogórskich, 450 lat herbu miejskiego, 330 lat odsieczy wiedeńskiej, 230 lat odkrycia złóż srebra i ołowiu i innych związanych zwykle, choć nie zawsze, z historią miasta. Współpracowałam z członkami kilku lokalnych stowarzyszeń i organizacji zainteresowanych propagowaniem ludzi wielu talentów, bo tacy tu są oraz innych różnorodnych zasobów miasta, wyróżniających je pośród sąsiadujących z naszym w regionie. Mimo tego, że od 4 lat żadnej funkcji w samorządzie lokalnym nie pełnię, bywam czasem na sesjach i udało mi się utrzymać kontakt z osobami kierującymi obecnie miastem.

W trakcie 4-letniej kadencji w radzie miejskiej złożyłam wiele interpelacji oraz wniosków do budżetu i innego typu wniosków oraz pism. W przyjętych i zrealizowanych przez służby Urzędu Miasta były i takie dotyczące remontów budynków komunalnych, ulic, budowy chodników ale i prozdrowotne np. akcja badania słuchu u dzieci. Kontakty z wieloma mieszkańcami pozwoliły mi poznać ich potrzeby, stąd kilka wniosków z zakresu zagadnień społeczno-socjalnych. (mieszkaniowe, osób niepełnosprawnych, bezdomnych, uzależnionych), edukacji, bezpieczeństwa. Przedmiotem innych była kultura, ochrona jej tutejszych zasobów, zwłaszcza zabytków.

Czy wszystko, co planowałam, udało mi się zrealizować w 100%? Nie. Ale nie mam do siebie o to pretensji, bo sposób patrzenia na miasto mieszkańców, ich potrzeby są różne. Dlatego niektóre cele nie są osiągalne, a do niektórych wiedzie tylko droga kompromisu. Każdy ma prawo do własnej wizji miasta, lecz realizacja wszystkich nie jest możliwa, gdy środki finansowe nadal są skromne. Jednak nie należy rezygnować z prób ich pozyskiwania.

STRONA INTERNETOWA ALICJI KOSIBY-LESIAK

LOGOWANIE AUTORÓW

Sobota dla kobiet.

Sobota. To dzień, w którym wypoczywamy weekendowo. Mamy też czas na spojrzenie w miniony roboczy tydzień i podsumowanie. Nasuwa mi się jedno szczególne wydarzenie z tego tygodnia, o którym kilka zdań tu napiszę - to środa.
Przygotowania do przedsięwzięcia, które nastąpiło 22 sierpnia po południu, o godzinie 17:00 w restauracji "Sedlaczek" zaczęłam ... na początku bieżącego roku przez przygotowanie zestawienie nazwisk kilku kobiet, które chciałam zaprezentować podczas cyklu spotkań pomyślanego na okoliczność roku jubileuszowego, w 100. rocznicę nadania praw wyborczych kobietom w Polsce i w Niemczech.
- W Niemczech? - zdziwi się niejeden.
- Tak - odpowiem - W listopadzie 1918 roku Tarnowskie Góry znajdowały się w granicach państwa niemieckiego.

Ale do rzeczy. Cykl pod hasłem "Jakie byłyśmy. Jakie jesteśmy." to kilka spotkań z kobietami z przeszłości i teraźniejszości Tarnowskich Gór; z kobietami lub z osobami z nimi związanymi. I tak "przy herbatce" (to podtytuł cyklu) mówiliśmy do tej pory w maju o Irmgardzie Sedlaczek, w czerwcu - o dr hab. Urszuli Glensk, w lipcu - o Józefie Bramowskiej a w sierpniu (w minioną środę) - o Marii Wyciszczakowej. W planie? Tak, w planie są jeszcze następne spotkania, które jak zwykle odbędą się w winiarni "Sedlaczek", goszczącej nas ze szczerą otwartością, za co bardzo dziękuję.
 

Teraz krótka dokumentacja fotograficzna.

PS. Cykl powstał w ramach współpracy społeczników dwóch miejskich organizacji pozarządowych: Stowarzyszenia "Śląski Dzwon Nadziei" i Fundacji "Kruszce Śląska"